SON OFEON
Φαίνεται ότι η γενική κατάρρευση (crash) είναι η νέα κανονική κατάσταση στις αγορές ξένου συναλλάγματος...
Όπως δείχνουν τα παρακάτω διαγράμματα, πρώτα είχαμε αναταραχή στην ισοτιμία του Αυστραλέζικου δολαρίου (AUD), μετά κατάρρευσε η ισοτιμία του ευρώ (EUR) και τώρα η ισοτιμία του γιαπωνέζικου γιεν (JPY) συνεχίζει την κατακλυσμική ώθηση της για υπερπληθωρισμό χάρη στο carry trade, καθώς κινείται προς μία ισοτιμία ίση με 114 - μια εκπληκτική κατάρρευση σε έξη διαγραμματικά στάδια τύπου χειρολαβής μετά την ανακοίνωση της FOMC...
Πρώτα η βουτιά της ισοτομίας του Αυστραλέζικου δολαρίου (AUD) και μετά η βουτιά της ισοτιμίας του ευρώ...
Στη συνέχεια το γιαπωνέζικο γιεν (JPY) διολισθαίνει σε σχέση με όλα τα άλλα νομίσματα...
Καθώς η ισοτιμία USDJPY συνεχίζει να καταρρέει - τώρα σε έξη διαγραμματικά στάδια τύπου χειρολαβής από την ώρα που ανακοινώθηκε το FOMC.
Πηγή διαγγραμμάτων : NanexNanexLLC
ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΟΡΩΝ
FOMC (Federal Open Market Committee) = Aμερικανική επιτροπή της Fed, που αποτελεί το ανώτατο όργανο καθορισμού της Εθνικής νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ
Carry trade= Στρατηγική, όπου ένας επενδυτής πουλάει ένα νόμισμα με χαμηλό επιτόκιο για να αγοράσει ένα άλλο νόμισμα με υψηλότερο επιτόκιο, με σκοπό να καρπωθεί την διαφορά των επιτοκίων.
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Τα διαγράμματα είναι όντως εντυπωσιακά και δείχνουν την χαοτικού τύπου ανισορροπία στις ισοτιμίες των ξένων νομισμάτων, που προκάλεσε η αναγγελία των προθέσεων της Ιαπωνίας να προκαλέσει πληθωρισμό της τάξεως του 2% στην οικονομία της, μέσω μαζικών αγορών χρέους σε γιεν από την Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας.
H πολιτική αυτή έχει σαν σκοπό να κάνει τα γιαπωνέζικα προιόντα πιο φτηνά στο εξωτερικό και να απορροφήσει ένα μέρος των αποταμιεύσεων των Ιαπώνων μέσω της ανόδου των τιμών, ωθώντας παράλληλα ανοδικά τις τιμές των μετοχών στο Ιαπωνικό χρηματιστήριο.
Η παρενέργεια της όμως είναι ότι οδηγεί στην εκτόξευση του δημοσίου χρέους της Ιαπωνίας σε σχέση με το Εθνικό της εισόδημα σε δυσθεώρητα επίπεδα.
To 2013 το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας έφτασε το 227,2% του ΑΕΠ.
Τα χαμηλά επιτόκια που επικρατούν στην Ιαπωνία από το 2007 ώθησαν πολλούς ξένους επενδυτές να δανεισθούν γιεν, να τα μετατρέψουν στη συνέχεια σε δολάρια Αμερικής ή σε άλλα νομίσματα υψηλότερου επιτοκίου και να πετύχουν έτσι φτηνό δανεισμό, μικρό συναλλαγματικό κίνδυνο και σημαντικά κέρδη από την διαφορά των επιτοκίων.
Με την εισαγωγή του σημερινού μαζικού προγράμματος πιστωτικής χαλάρωσης από την Ιαπωνία αυξάνεται κατακόρυφα ο συναλλαγματικός κίνδυνος για τις Τράπεζες που κατέχουν ενέχυρα σε γιεν και δάνεισαν πελάτες τους σε άλλα νομίσματα.
Οι πελάτες αυτοί θα κληθούν να πουλήσουν μέρος των τοποθετήσεων τους σε άλλα νομίσματα και να μειώσουν τον δανεισμό τους από τις τράπεζες, που τους χρηματοδότησαν.
Η διεθνής ζήτηση για γιεν θα πέσει κατακόρυφα και ενδέχεται επενδυτικά κεφάλαια της Ιαπωνίας να επιστρέψουν στην χώρα μαζικά.
Τα γιαπωνέζικα προιόντα τιμολογούμενα σε γιεν θα γίνουν και πάλι φτηνά στη διεθνή αγορά.
Αυτό το σκεπτικό βρίσκεται σήμερα πίσω από την εφαρμοζόμενη Ιαπωνική οικονομική πολιτική .
Στην πράξη όμως οι συναλλαγματικές ισοτιμίες διεθνώς συνδέονται μεταξύ τους ανταγωνιστικά.
'Οταν η ισοτιμία του γιεν πέφτει, η ισοτιμία πχ του δολαρίου θα έπρεπε φυσιολογικά να ανεβεί.
Αυτό όμως θα έκανε τα αμερικανικά προιόντα λιγότερο ανταγωνιστικά και συνεπώς οι ΗΠΑ θα έπρεπε να βρουν τρόπο να μειώσουν και αυτές την ισοτιμία του δολαρίου αντίστοιχα.
Καθώς τα επιτόκια διεθνώς βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα , είναι απόλυτα λογικό ότι θα καταλήξουμε σε ένα χαοτικό πόλεμο συναλλαγματικών ισοτιμιών, που οι κινήσεις τους δεν θα συνδέονται με το ύψος του επιτοκίου, αλλά με κάτι άλλο: με τον πιστωτικό κίνδυνο των διαφόρων οικονομιών.
Μία παρόμοια κατάσταση θα οδηγήσει σύντομα σε κατάρρευση μεγάλων διεθνών τραπεζών με μεγάλη έκθεση σε χρηματιστηριακά ή νομισματικά παράγωγα.
Τα προιόντα αυτά βασίζονται στην καλή οικονομική κατάσταση των αντισυμβαλλόμενων μερών.
Αν ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη καταρρεύσει, όλη η αλυσίδα διατρέχει κίνδυνο, καθώς θα κινδυνεύσουν πολλαπλάσια και αυτοί που ενδεχομένως είχαν πουλήσει αντιστάθμιση του κινδύνου στα συμβαλλόμενα μέρη.
Η τιμολόγηση της αντιστάθμισης του κινδύνου πάντα βασίζεται σε πιθανότητες και σε μόχλευση με βάση τις πιθανότητες.
Η αξία ενος προίοντος αντιστάθμισης κινδύνου για ένα κίνδυνο 100 ευρώ με πιθανότητα αθέτησης 1% μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από 1 ευρώ, αλλά αν η ζημιά προκύψει τελικά θα είναι κάτι λιγότερο από 99 ευρώ...
θα υπάρχουν διαθέσιμα αυτά τα 99 ευρώ, αν κάποιος από τους αντισυμβαλλόμενους χρεοκοπήσει άσχημα?
Για να καταλάβετε την εξέλιξη του οικονομικού αυτού φαινομένου θα σας παρουσιάσω ένα αντίστοιχο φυσικό πρόβλημα.
Πάνω σε μία εξέδρα με ύψος 9000 μέτρων βρίσκονται δύο αθλητές.
Και οι δύο διαθέτουν τρύπια αλεξίπτωτα, αλλά δεν το ξέρουν ακόμα.
Πηδάει ο πρώτος στο κενό και μετά από 30 δευτερόλεπτα τον ακολουθεί και ο δεύτερος με σκοπό να τον προλάβει κατά την πτώση.
Αν το αλεξίπτωτο του πρώτου αθλητή τελικά δεν ανοίξει καθόλου, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση με βάση τους νόμους της φυσικής να τον προλάβει ο δεύτερος αθλητής κατά την ελευθερη πτώση.
Αλλά ακόμη και αν ανοίξουν και τα δύο αλεξίπτωτα και οι δύο θα καταλήξουν να πέφτουν με μεγάλη ταχύτητα προς το έδαφος και ενδεχομένως να τραυματισθούν ή να σκοτωθούν.
Με την βαρύτητα και την απληστία των ανθρώπων καλύτερα να μην παίζει κανένας...
Αυτό θα το καταλάβουν όλοι όταν σε μία ημέρα θα δουν το δολάριο Αμερικής να χάνει την αξία του κατά 14,36%...
Αν νομίσετε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ, διαβάστε τι έγινε το 1934:
Την 31 Ιανουαρίου του 1934 υποτιμήθηκε το δολάριο Αμερικής κατά 40,4% και καθορίσθηκε η τιμή του χρυσού σε 35 δολάρια η ουγγιά. Είχε προηγηθεί την 19.4.1933 η εγκατάλειψη του κανόνα του χρυσού.
Σήμερα ο χρυσός έχει τιμή 1170 δολάρια η ουγγιά.
Αναμείνατε την ημέρα που η τιμή του χρυσού θα πέσει κατά 168 δολάρια....