Δυο εύλογα ερωτήματα, που προκύπτουν από την πρόσφατη αποκάλυψη των ειδικών συμφωνιών εξαγωγής τραπεζικών κερδών χωρίς να πληρώνουν φόρο στην χώρα όπου δημιουργούνται, είναι:
1. Το συνεχές κόστος στην κοινωνία για να διατηρεί την άμυνα, την ασφάλεια, την δικαιοσύνη, την παιδεία, τις θέσεις εργασίας, και την γενικότερη οικονομία ώστε να επιτρέπει σε μια τράπεζα να δραστηριοποιηθεί κερδοφόρα, βαρύνει τους φορολογούμενους σε αυτήν. Αυτό το κόστος διατήρησης της ευνομίας πρέπει μια χώρα να το συλλέγει ως φόρο για να μπορεί να συνεχίζει να παρέχει τις υπηρεσίες προς τον Λαό της.
Ερώτημα: Όταν κάποιος κερδοφορεί αλλά κρύβει τα κέρδη του, εξάγοντάς τα, έχει δικαίωμα να συνεχίζει να λειτουργεί στη χώρα την οποία αφαιμάζει αφήνοντας απλήρωτες τις υπηρεσίες (με αποφυγή πληρωμής φόρων) που του επιτρέπουν να κερδοφορεί;
2. Όταν αυτός πουλάει σε τιμή 4,5% επί του κεφαλαίου, μη εξυπηρετούμενα δάνεια σε εταιρίες του εξωτερικού, που θα εισπράξουν 15 φορές την αρχική τους επένδυση, ποιά χώρα θα εισπράξει τον φόρο επί της κερδοφορίας 1500%; Ποιάς χώρας οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν την ζημία του 95,5% ως ανακεφαλαιοποίηση;
Τελικά, η Μέρκελ φταίει...!!
Μπεεεε!!!!