Οι καταλήψεις είναι ένα μείζον θέμα. Αποτελεί μια επιλογή με τα υπέρ και τα κατά της. Η άποψη του να μη χάνονται τα μαθήματα έχει μια λογική. Από την άλλη θυμάμαι τις καταλήψεις του 1991. Φίλοι και γείτονες συμμετείχαν σε αυτές. Ούτε αμόρφωτοι έμειναν, ούτε η ζωή τους πήγε τελικά πίσω. Και γιατί να πάει; Το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν δομημένο στην παπαγαλία, όχι στη διδασκαλία.
Όσο θυμάμαι λοιπόν τον εαυτό μου, θυμάμαι και τις καταλήψεις.
Αλλά ποιες καταλήψεις; Υπάρχουν σχολεία;
Εδώ βγαίνει ο υπουργός και μιλά για 1100 κενά! Αναφέρεται στις προσλήψεις που δεν μπορεί να κάνει και ζητά εθελοντές που θα αμοιφθούν με...μόρια για μελλοντικές προκηρύξεις. Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι. Ζητά κορόιδα δηλαδή.
Τόσα χρόνια, αφού γνωρίζουμε τις ανάγκες των σχολείων σε εκπαιδευτικό προσωπικό, γιατί δεν κάναμε προσλήψεις; Ένα σωρό κόσμος μπήκε στο δημόσιο.
Σε κάθε περίπτωση η εικόνα αυτή δείχνει διάλυση της Παιδείας. Όταν έχεις 1100 κενά, σημαίνει ότι σε αρκετά σχολεία υπάρχουν μαθήματα που δύο μήνες μετά τον Αγιασμό, ακόμη δε γίνονται.
Τη λύση βέβαια την έδωσε ο τηλεπλασιέ. Κατάληψη = απουσίες. Πάσο. Αρκεί όμως να μας δώσει τις άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία σήμερα.