Του Στρατή Μαζίδη
Είχαμε παραθέσει πριν αρκετές εβδομάδες την παραφροσύνη των διάφορων και αντιφατικών μεταξύ τους μετώπων στο συριακό εμφύλιο.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η στάση των ΗΠΑ που πλέον έχουν εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση την οποία εν πολλοίς οι ίδιες δημιούργησαν.
Είναι γνωστό το πόσο δόλια και γιατί, ξεκίνησε ο εμφύλιος σπαραγμός στη Συρία. Όμως ο στόχος απέτυχε. Αυτής της μορφής οι υποκινούμενες επαναστάσεις στηρίζονται στο άμεσο της επίτευξης του σκοπού τους. Αυτό όμως δεν κατέστη δυνατό. Ο Ασαντ αποδείχθηκε τόσο διαβασμένος και προετοιμασμένος όσο χρειάστηκε για να αντέξει και να αρχίσει σταδιακά να κερδίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη. Την κέρδισε δε σε τέτοιο βάθμο ώστε όταν σημειώθηκε η προβοκατόρικη επίθεση με τα χημικά ούτε οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν ήξεραν τι θέλουν να κάνουν όσον αφορά τη στρατιωτική επέμβαση.
Ένα χρόνο αργότερα, οι σκηνοθετημένες ή μη, εκτελέσεις δυτικών υπηκόων έφεραν την αμερικανική επέμβαση. Ωστόσο αυτή, με εξαίρεση το Κομπάνε, δεν επιφέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι τζιχαντιστές αυξάνονται τόσο σε αριθμό όσο και σε βιαιότητα. Οι ΗΠΑ αδυνατούν να τιθασεύσουν την Τουρκία που συνεργάζεται άμεσα με τους ισλαμιστές και δύο μήνες τώρα απλά ξοδεύουν βόμβες.
Δε γνωρίζω τι θα ακολουθήσει παρακάτω αλλά για την ώρα αυτή η στάση φαίνεται να εξυπηρετεί τις ΗΠΑ στην προσπάθεια να ισορροπήσει με όλους τους παίκτες της περιοχής.
Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν επιθυμούν να χτυπήσουν ευθέως τη Συρία κι αυτό φάνηκε πέρυσι όταν η πρόταση Λαβρόφ για τα χημικά όπλα της Δαμασκού έγινε δεκτή με ανακούφιση.
Ο Λευκός Οίκος γνωρίζει καλά πως ο FSA απέτυχε. Έχασε πολλά μέτωπα, εκατοντάδες αντάρτες του παραδίδουν τα όπλα και εντάσσονται ξανά στο συριακό αραβικό στρατό, σε Χομς και Ιντλέμπ είναι περικυκλωμένος ενώ στο Χαλέπι αποχώρησαν κακήν κακώς με τον ηγέτη τους να διαφεύγει στην Τουρκία. Σε όλα αυτά προσθέστε και τις δηλώσεις του τ. ηγέτη του Συνασπισμού της Αντιπολίτευσης της Συρίας Moaz al-Khatib που δικαιώνει πλήρως τη Δάμασκο και έχετε την εικόνα ολοκληρωμένη. Η παροχή όπλων και η εκπαίδευση των ανταρτών από μόνη της δε λέει τίποτε. Άλλωστε είναι βέβαιο πως από το 2011 οι αντάρτες του FSA λάμβαναν εξοπλισμό και εκπαιδεύονταν από δυτικούς. Αυτό όμως δεν τους βοήθησε.
Η μικρή αυτή αβάντα, μπαλαντζάρεται από τους βομβαρδισμούς στο Ισλαμικό Κράτος δίνοντας χρόνο στη Δαμασκό να προχωρήσει στα μέτωπα που έχει αυτή επιλέξει. Χαλέπι, Χομς και Ιντλέμπ ενώ και στο Deir Ezzor, το δεύτερο προπύργιο της ISIL ο κλοιός έχει σφίξει επικίνδυνα για τους τζιχαντιστές. Οι ΗΠΑ απασχολούν τους τζιχαντιστές αποτελώντας έναν πονοκέφαλο κι ο Ασαντ συνεχίζει με επιτυχία πάνω στο σχέδιο που χάραξε. Δεν είναι τυχαία τα ρεπορτάζ περί κάμψης του ηθικού των τζιχαντιστών, ιδίως των αλλοδαπών. Σε αυτό έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο η μάχη του Κομπάνε όπου μια χούφτα ανδρών και γυναικών ντρόπιασαν τους βάρβαρους κατσαπλιάδες.
Η Τουρκία και η Γαλλία αγωνιούν και πιέζουν να μπει στο στόχαστρο η Δαμασκός. Όμως μετρούν πολύ λιγότερο από τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Οι ΗΠΑ δε θέλουν και δεύτερο μέτωπο αντιπαράθεσης μετά την Ουκρανία με τη Ρωσία ενώ οι σχέσεις τους με το Ιράν γνωρίζουν περίοδο αισθητής βελτίωσης. Είναι γνωστή δε η διαρροή ότι έχουν συμφωνήσει με το Χομεϊνί να μην πληγεί ο Ασαντ ως αντιστάθμισμα των συνομιλιών για τα πυρηνικά. Από την άλλη Αγκυρα και Παρίσι είναι δύσκολο να εναντιωθούν ευθέως στην Ουάσινγκτον.
Επιπλέον υπάρχει ακόμη ένας παράγοντας. Οι συριακές ένοπλες δυνάμεις. Ακόμη κι αν ο στόλος των πολεμικών αεροσκαφών δεν είναι ο πλέον σύγχρονος, οι S-300 είναι ιδιαίτερα φαρμακεροί και δεν υπάρχει περίπτωση να μη μετρούσαν οι ΗΠΑ σημαντικές απώλειες, τη στιγμή που τώρα δεν τις ενοχλεί κανείς.
Άρα;
Άρα για την ώρα χτυπάμε τριγύρω τους κατσαπλιάδες που σημαίνει ότι κάναμε παρέμβαση κι η κοινή γνώμη δίνει θετικό πρόσημο, εξασφαλίζουμε χρόνο και δυνάμεις στον Ασαντ ώστε ικανοποιούμε τους μεν, δίνουμε όπλα στους αποδεκατισμένους αποτυχημένους ικανοποιώντας τους δε.
Το πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό, θα φανεί από τα γεγονότα. Για την ώρα οι ΗΠΑ αισθάνονται ασφάλεια και για αυτό σε κάθε ευκαιρία αξιωματούχοι ξεκαθαρίζουν ότι στόχος είναι η ISIL και κανείς άλλος.
Είχαμε παραθέσει πριν αρκετές εβδομάδες την παραφροσύνη των διάφορων και αντιφατικών μεταξύ τους μετώπων στο συριακό εμφύλιο.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η στάση των ΗΠΑ που πλέον έχουν εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση την οποία εν πολλοίς οι ίδιες δημιούργησαν.
Είναι γνωστό το πόσο δόλια και γιατί, ξεκίνησε ο εμφύλιος σπαραγμός στη Συρία. Όμως ο στόχος απέτυχε. Αυτής της μορφής οι υποκινούμενες επαναστάσεις στηρίζονται στο άμεσο της επίτευξης του σκοπού τους. Αυτό όμως δεν κατέστη δυνατό. Ο Ασαντ αποδείχθηκε τόσο διαβασμένος και προετοιμασμένος όσο χρειάστηκε για να αντέξει και να αρχίσει σταδιακά να κερδίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη. Την κέρδισε δε σε τέτοιο βάθμο ώστε όταν σημειώθηκε η προβοκατόρικη επίθεση με τα χημικά ούτε οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν ήξεραν τι θέλουν να κάνουν όσον αφορά τη στρατιωτική επέμβαση.
Ένα χρόνο αργότερα, οι σκηνοθετημένες ή μη, εκτελέσεις δυτικών υπηκόων έφεραν την αμερικανική επέμβαση. Ωστόσο αυτή, με εξαίρεση το Κομπάνε, δεν επιφέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι τζιχαντιστές αυξάνονται τόσο σε αριθμό όσο και σε βιαιότητα. Οι ΗΠΑ αδυνατούν να τιθασεύσουν την Τουρκία που συνεργάζεται άμεσα με τους ισλαμιστές και δύο μήνες τώρα απλά ξοδεύουν βόμβες.
Δε γνωρίζω τι θα ακολουθήσει παρακάτω αλλά για την ώρα αυτή η στάση φαίνεται να εξυπηρετεί τις ΗΠΑ στην προσπάθεια να ισορροπήσει με όλους τους παίκτες της περιοχής.
Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν επιθυμούν να χτυπήσουν ευθέως τη Συρία κι αυτό φάνηκε πέρυσι όταν η πρόταση Λαβρόφ για τα χημικά όπλα της Δαμασκού έγινε δεκτή με ανακούφιση.
Ο Λευκός Οίκος γνωρίζει καλά πως ο FSA απέτυχε. Έχασε πολλά μέτωπα, εκατοντάδες αντάρτες του παραδίδουν τα όπλα και εντάσσονται ξανά στο συριακό αραβικό στρατό, σε Χομς και Ιντλέμπ είναι περικυκλωμένος ενώ στο Χαλέπι αποχώρησαν κακήν κακώς με τον ηγέτη τους να διαφεύγει στην Τουρκία. Σε όλα αυτά προσθέστε και τις δηλώσεις του τ. ηγέτη του Συνασπισμού της Αντιπολίτευσης της Συρίας Moaz al-Khatib που δικαιώνει πλήρως τη Δάμασκο και έχετε την εικόνα ολοκληρωμένη. Η παροχή όπλων και η εκπαίδευση των ανταρτών από μόνη της δε λέει τίποτε. Άλλωστε είναι βέβαιο πως από το 2011 οι αντάρτες του FSA λάμβαναν εξοπλισμό και εκπαιδεύονταν από δυτικούς. Αυτό όμως δεν τους βοήθησε.
Η μικρή αυτή αβάντα, μπαλαντζάρεται από τους βομβαρδισμούς στο Ισλαμικό Κράτος δίνοντας χρόνο στη Δαμασκό να προχωρήσει στα μέτωπα που έχει αυτή επιλέξει. Χαλέπι, Χομς και Ιντλέμπ ενώ και στο Deir Ezzor, το δεύτερο προπύργιο της ISIL ο κλοιός έχει σφίξει επικίνδυνα για τους τζιχαντιστές. Οι ΗΠΑ απασχολούν τους τζιχαντιστές αποτελώντας έναν πονοκέφαλο κι ο Ασαντ συνεχίζει με επιτυχία πάνω στο σχέδιο που χάραξε. Δεν είναι τυχαία τα ρεπορτάζ περί κάμψης του ηθικού των τζιχαντιστών, ιδίως των αλλοδαπών. Σε αυτό έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο η μάχη του Κομπάνε όπου μια χούφτα ανδρών και γυναικών ντρόπιασαν τους βάρβαρους κατσαπλιάδες.
Η Τουρκία και η Γαλλία αγωνιούν και πιέζουν να μπει στο στόχαστρο η Δαμασκός. Όμως μετρούν πολύ λιγότερο από τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Οι ΗΠΑ δε θέλουν και δεύτερο μέτωπο αντιπαράθεσης μετά την Ουκρανία με τη Ρωσία ενώ οι σχέσεις τους με το Ιράν γνωρίζουν περίοδο αισθητής βελτίωσης. Είναι γνωστή δε η διαρροή ότι έχουν συμφωνήσει με το Χομεϊνί να μην πληγεί ο Ασαντ ως αντιστάθμισμα των συνομιλιών για τα πυρηνικά. Από την άλλη Αγκυρα και Παρίσι είναι δύσκολο να εναντιωθούν ευθέως στην Ουάσινγκτον.
Επιπλέον υπάρχει ακόμη ένας παράγοντας. Οι συριακές ένοπλες δυνάμεις. Ακόμη κι αν ο στόλος των πολεμικών αεροσκαφών δεν είναι ο πλέον σύγχρονος, οι S-300 είναι ιδιαίτερα φαρμακεροί και δεν υπάρχει περίπτωση να μη μετρούσαν οι ΗΠΑ σημαντικές απώλειες, τη στιγμή που τώρα δεν τις ενοχλεί κανείς.
Άρα;
Άρα για την ώρα χτυπάμε τριγύρω τους κατσαπλιάδες που σημαίνει ότι κάναμε παρέμβαση κι η κοινή γνώμη δίνει θετικό πρόσημο, εξασφαλίζουμε χρόνο και δυνάμεις στον Ασαντ ώστε ικανοποιούμε τους μεν, δίνουμε όπλα στους αποδεκατισμένους αποτυχημένους ικανοποιώντας τους δε.
Το πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό, θα φανεί από τα γεγονότα. Για την ώρα οι ΗΠΑ αισθάνονται ασφάλεια και για αυτό σε κάθε ευκαιρία αξιωματούχοι ξεκαθαρίζουν ότι στόχος είναι η ISIL και κανείς άλλος.