Τη συγκλονιστική αυτή φράση του επικολυρικού ποιητή και εκφραστή της πατριωτικής ρωμαλεότητας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, αναλογίζεται κανείς παρακολουθώντας την "ιστορική" καταγραφή των πολιτικοκοινωνικών γεγονότων των τελευταίων χρόνων, με εικονογράφηση εμπνευσμένη από τη δυστυχία του Ελληνα, από την πολιτική αναξιοπιστία και απιστία, από τη διαπλοκή και εν γένει την κοινωνική συμπεριφορά, που συνιστούν την παθογένεια του έθνους.
Αδιέξοδα. Και πάλι αδιέξοδα. Και φόβος για περισσότερα αδιέξοδα, που με "μαεστρία" ενίοτε διαχέεται από την πολιτική φαυλότητα, για τη δημιουργία συνθηκών "εύκρατου" κοινωνικού κλίματος, ώστε να αναληφθούν πολιτικές πρωτοβουλίες, που εξυπηρετούν συγκυριακά συμφέροντα ή να υλοποιηθούν δεσμεύσεις , συνήθως ερήμην της λαικής βούλησης.
Αδιέξοδο στις συνομιλίες με την τρόικα εσχάτως...Αυτή, ωστόσο, η "παράσταση" έχει δοθεί αρκετές φορές από τη συγκυβέρνηση των οσφυοκαμπτών. Αδιέξοδο στα ελληνοτουρκικά. Εδώ δεν έχουμε "παράσταση", αλλά πολιτική αβελτηρία και έλλειψη σχεδιασμού εξωτερικής πολιτικής, που σε συνδυασμό με την πολιτική ανικανότητα, δημιουργούνται οι κατάλληλες προυποθέσεις για να ζήσουμε το αναπόφευκτο, ως προς την κατάληξη των εθνικών μας θεμάτων γενικότερα...
Αδιέξοδο στον πολιτικό και κοινωνικό περίγυρο. Ενα σκηνικό πρόδηλα αρνητικό. Η αξιοπιστία της ασκούμενης πολιτικής και ιδίως των πολιτικών "σφυροκοπείται" από τον καταιγισμό των γεγονότων, που μετατρέπονται σε μια συμπαγή άμορφη μάζα και κυλάει στον κατήφορο, παρασύροντας και συνθλίβοντας ελπίδες και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών..
Παρατηρούνται συμπτώματα αποσύνθεσης της κοινωνίας. Η δυσωδία από την έρπουσα πολιτική βλακεία και διαφθορά παρελθόντων χρόνων, αποτυπώνεται ανάγλυφα στη ρητορική αντιπαράθεση συγκυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι μεν μας μιλάνε για το...χάος που θα προκύψει αν δεν τηρήσουμε απαρέγκλιτα τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Με τον κίνδυνο της πολλαπλής κρίσης να είναι προ των πυλών της χώρας...Οι άλλοι διατρανώνουν ότι δεν θα τηρήσουν τις κυβερνητικές δεσμεύσεις, διανθίζοντας την αντιπολιτευτική τους τακτική με άλλα ανεδαφικά και ομιχλώδη...
Ολοι τους έχουν απολακτίσει από τη ζωή τους το "συνετώς άρχειν" και "σοφρόνως πολιτεύεσθαι" και...επικουρίζουν πολιτικά δια της ασυδοσίας και της παχυλης βλακείας. Ενας πρωθυπουργός που αρκείται σε λεκτικές κορώνες, έχοντας αποστραγγίξει την καραμέλα της "σωτηρίας", ερμητικά κλεισμένος στο μικρόκοσμό του και στο πλέγμα των ανασφαλειών του, της φοβίας του καλύτερα για την επερχόμενη εκλογική λαίλαπα που θα τον "πετάξει" στον "σκουπιδοντενεκέ" της ιστορίας.
Ενας αρχηγός της αξιωματικής αντιπόλιτευσης, με τη λογική του οδοστρωτήρα ως απότοκο πολιτικής επιπολαιότητας και απειρίας, των διαφόρων αγκυλώσεων της ερμαδφρόδιτης Αριστεράς, που ενισχύεται και από τις δημοσκοπήσεις, ελπίζοντας ότι θα διαβεί το κατώφλι της εξουσίας, υπόσχεται ότι θα καθαρίσει την...κόπρο του Αυγεία.
Σημεία των καιρών η ψευδής παράσταση ανύπαρκτων καταστάσεων. Και το επίχριστο. Και ο θεατρινισμός. Και οι δόσεις νοθείας στις απόψεις, που αλλοιώνουν και αποσυνθέτουν τον συνολικό κοινωνικό, πολιτικό, ακόμη και εκκλησιαστικό βίο, που, όπως διαμοφώνεται μπορεί να γίνει "τροφοδότης" μιας σύγχρονης Ροίδειας σατιρικής φαντασίας.
Προηγούνται συνήθως άκριτες ενέργειες,αφελείς εκτιμήσεις και ασυλλόγιστες πρακτικές, χωρίς να αποκλείονται και πολιτικές που εξυπηρετούν συγκεκριμένα και συγκροτημένα συμφέροντα. Και ακολουθούν οι συνέπειες, που κατά κανόνα είναι δυσβάστακτες για την κοινωνία, για τους πολλούς του μεροκάματου και της πρόσδεσης τους στην ευπιστία. Και βέβαια τα εθνικά μας θέματα τραβούν το μοιραίο δρόμο τους. Και κανένας δεν υποχρεώνεται να απαντήσει σε κανέναν, ούτε να απολογηθεί ενώπιον του έθνους.
Το αποτέλεσμα; Οι μισοί για τους άλλους μισούς είναι ...ανίκανοι, μαλάκες, ακόμη και προδότες και μειοδότες. Δηλαδή το μόνο πλέον προνόμιο των Ελλήνων είναι να διαλέγουν τον εθνικό τους " μαλάκα ανίκανο" ή τον εθνικό τους "μειοδότη".