Του
Παναγιώτη Αποστόλου
Την 14η
Σεπτεμβρίου 2000, ημέρα Υψώσεως του Τιμίου
Σταυρού, μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι
αντίθετα με τον απόλυτο εφησυχασμό και
την ευμάρεια των υπολοίπων Ελλήνων,
είχαν βαθύτατες ανησυχίες για την πορεία
των οικονομικών θεμάτων καθώς και τις
εξελίξεις των Εθνικών ζητημάτων της
Πατρίδος μας, ίδρυσαν το πολιτικό κόμμα
του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
Ένα
κόμμα που γεννήθηκε για να αντιπαλέψει
τα κόμματα Εξουσίας, και τα οποία με
μαθηματική ακρίβεια προετοίμαζαν την
είσοδο της Ελλάδος στις αγκαλιές της
Παγκοσμιοποίησης. Μετατρέποντας δηλαδή,
την συντηρητική ελληνική κοινωνία, σε
μια κοινωνία αχταρμά, η οποία μετά από
κάποιες δεκαετίες θα έχανε τον
προσανατολισμό της, θα έχανε την συνοχή
της ως Έθνος – κράτος. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος
Συναγερμός γεννήθηκε για να προστατέψει
την Πατρίδα, την Θρησκεία, την ελληνική
οικογένεια. Άλλωστε, γνωρίζαμε πως ο
αγώνας θα ήταν δύσκολος, οι μάχες που
θα δίναμε θα ήταν πολλές. Γνωρίζαμε την
δύναμη του Συστήματος που με παραπλανητικά
διλλήματα και ψεύτικες υποσχέσεις
υφάρπαζε την ψήφο των πολιτών και είχε
σβερκωθεί στον ελληνικό λαό. Ένα Σύστημα
συμπαγές, ένα Σύστημα μπετόν – αρμέ που
κατείχε το 90% της εκλογικής προτίμησης
των πολιτών και περίμενε να μας διαλύσει.
Και από την άλλη μεριά, ένας λαός
υπνωτισμένος, ένας λαός χαπακωμένος,
που έπρεπε να τον πείσεις πως η ευμάρεια
που περνάει είναι προσωρινή και έρχονται
πολύ δύσκολες ημέρες.
Κόντρα λοιπόν
στους καιρούς, αυτά τα πρώτα ανιδιοτελή,
ηθικά και τίμια στελέχη που στρατεύτηκαν
στις τάξεις του Λαϊκού Ορθόδοξου
Συναγερμού, με πολύ αγώνα, περιδιαβαίνοντας
όλη την Ελλάδα, μετέφεραν τα μηνύματα
του κόμματος για “ρήξη και ανατροπή
του σάπιου κατεστημένου”. Αλήθεια πόσο
μακριά έβλεπαν όταν βροντοφώναζαν:
“Όλους εμάς ενώνει η Ελλάς”. Τι ρίγη
συγκινήσεως διαπερνούσε το κορμί όλων
εκείνων που έτρεχαν και πύκνωναν τις
τάξεις αυτού του κόμματος, όταν η φωνή
τους δονούσε τις αίθουσες των εκδηλώσεων:
“Σεισμός – σεισμός έρχεται ο ΛΑΟΣ”.
Έτσι, αυτός ο τιτάνιος αγώνας είχε ως
αποτέλεσμα την είσοδο του κόμματος στην
ευρωβουλή τον Ιούνιο του 2004. Ναι, όταν
τα κόμματα Εξουσίας είχαν κομματικούς
μισθοφορικούς στρατούς, εμείς με τη
δύναμη της ψυχής μας και των ιδανικών
μας, καταφέραμε να πείσουμε για τις
θέσεις μας 252.429 συμπολίτες μας.
Αυτή η προσπάθεια
συνεχίστηκε. Ο Μιχάλης ο Βάρδας ως
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του
κόμματος και ο υπογράφων ως Αναπληρωτής
του, οργανώσαμε όλη την Ελλάδα με
Επιτροπές και επί της ουσίας διοικούσαμε
το κόμμα λόγω της μακροχρόνιας απουσίας
του Προέδρου του, στην ευρωβουλή. Δεν
ήταν λοιπόν, τυχαία η είσοδος του κόμματος
στην ελληνική Βουλή στις εκλογές του
Σεπτεμβρίου του 2007.
Παρ΄ όλα ταύτα
προϋπήρχε έντονη ανησυχία για την
σταδιακή πολιτική εξόντωση των πιο
ικανών στελεχών, των “εργατών” του
κόμματος και που στην θέση τους ο αρχηγός
τοποθέτησε και προέβαλε αμφιβόλου
ιδεολογικής ταυτότητας προς την ιδεολογία
του κόμματος ανθρώπους. Το κόμμα είχε
ήδη αρχίσει να εξοκείλει από τις
καταστατικές αρχές του, που είχαν
ψηφιστεί από τα Συνέδριά του. Με την
μεθοδευμένη αντικατάσταση της Γραμματείας
που οδήγησε το κόμμα στην Βουλή (2007),
ατόνησε η κεντρική και περιφερειακή
οργάνωση και ταυτόχρονα δημιουργήθηκε
έλλειψη οποιουδήποτε προγραμματισμού.
Αυτός ο πολιτικός κατήφορος συνεχίστηκε
με αποτέλεσμα ο ΛΑΟΣ να μην πιάσει το
ποσοστό εισόδου του στην ελληνική Βουλή
(2012) καθώς και στην ευρωβουλή (2014). Αυτόν
τον πολιτικό κατήφορο, προσπάθησε ο
υπογράφων να σταματήσει με συνεχείς
παρεμβάσεις-τοποθετήσεις προς τον
πρόεδρο του ΛΑΟΣ. Έτσι σήμερα αισθάνεται
πολλαπλά δικαιωμένος! Δικαιωμένος
επιπρόσθετα, μετά και τις τελευταίες
εξελίξεις, γιατί κάποιοι κοντόφθαλμοι
και κακεντρεχείς θα πάψουν να θεωρούν
πως ο υπογράφων είχε ποτέ την παραμικρή
εμπάθεια απέναντι στον πρόεδρο του
ΛΑΟΣ.
Παρακάτω μερικές
από τις παρεμβάσεις μου:
- Στα θεσμικά όργανα του κόμματος αλλά και δημοσίως – συνεντεύξεις στα ΜΜΕ – τάχθηκα κατά της ψηφίσεως του προδοτικού Μνημονίου από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΛΑΟΣ.
- Με επιστολή μου στις 11 Νοεμβρίου 2010, επέστησα την προσοχή για την γενικότερη απαξίωση του κόμματος και η οποία σύντομα θα εκφραζόταν και εκλογικά: «…η γενικευμένη αρνητική περίοδος που διέρχεται το κόμμα μας, έχει εκτός των προαναφερομένων πολιτικών επιπτώσεων και βαθιές οργανωτικές, διοικητικές αιτίες. Η κεντρική καθώς και οι περιφερειακές οργανώσεις μας, είναι πρακτικά ανύπαρκτες με τις δημοτικές και νομαρχιακές επιτροπές μας να βρίσκονται σε πολύμηνη πολιτική αφασία. Η πρόσφατη πολιτική ιστορία διδάσκει πως τα κόμματα όταν δεν ακολουθούν με συνέπεια την χαραγμένη ιδεολογική και πολιτική τους ταυτότητα, αντιμετωπίζουν αδιέξοδα που οδηγούν στην ανυπαρξία…». Αξίζει να σημειωθεί πως ο ΛΑΟΣ την εποχή εκείνη δημοσκοπικά άγγιζε το 8%.
- Με επιστολή μου στις 6 Δεκεμβρίου 2010 κατήγγειλα τους Βουλευτές του κόμματος, Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη, επισημαίνοντας: «Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός ήταν ένα κόμμα Πατριωτικό, Λαϊκό. Ποιος επέτρεψε σε εσένα (Καρατζαφέρη), τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη, να γίνεται κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού με ακραίες διατυπώσεις νεοταξισμού και να προσπαθείτε να το μετατρέψετε σε κόμμα της μεγαλοαστικής τάξεως…». Επίσης να σημειωθεί, πως λίγους μήνες μετά οι δυο βουλευτές προσχώρησαν στη ΝΔ και έκτοτε εκφράζουν απόλυτα τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της.
- Αντέδρασα έντονα με δυο επιστολές στην αυθαίρετη τοποθέτηση της Νίκης Τζαβέλα στην πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου του κόμματος στις ευρωεκλογές του 2009, καταγγέλλοντας πως η Τζαβέλα ήταν πολύτιμο γρανάζι του Συστήματος και καμία σχέση δεν είχε με την ιδεολογία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Τελικά και αυτός ο “Δούρειος Ίππος” επιλογή Καρατζαφέρη, προσχώρησε στη ΝΔ.
- Αντέδρασα επίσης έντονα στην αυθαίρετη τοποθέτηση του νεοταξίτη Γιώργου Κύρτσου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις Εθνικές εκλογές του 2012. Όλως τυχαίως, ο Γιώργος Κύρτσος στη συνέχεια εντάχθηκε στη ΝΔ και σήμερα είναι ευρωβουλευτής της.
Οσονούπω,
θεωρώ πως πλέον οι χιλιάδες ψηφοφόροι,
οι οποίοι είχαν επιλέξει στις Εθνικές
εκλογές του 2007 και 2009 τον Λαϊκό Ορθόδοξο
Συναγερμό, θεωρώντας ως Εθνικό κεφάλαιο
τον Καρατζαφέρη, σήμερα έχουν πειστεί
πως υπήρξε ένας αισχρός άρπαγας των
ονείρων και των πιστεύω τους!