Του Στρατή Μαζίδη
Η επίσκεψη Σαμαρά στο Κάιρο είχε σαφώς άλλο πρωταρχικό στόχο όσον αφορά τον καθορισμό των ΑΟΖ. Ωστόσο δεν μπορούμε παρά να μην επισημάνουμε και για να είμαστε δίκαιοι, να επιβραβεύσουμε την εμφανή στροφή της Αθήνας απέναντι στη Δαμασκό όπως αυτή αποτυπώθηκε στη παρακάτω αποστροφή του λόγου του (το κατέγραψα όπως ακριβώς το διατύπωσε):
«Κυρίαρχη σημασία αποδώσαμε στο θέμα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Δηλαδή σε μια τρομοκρατία η οποία απειλεί ως ιδεολογία και ως καθεστώς να εγκαθιδρύσει τον τρόμο. Και θέλω να συγχαρώ τον πρόεδρο Σίσι για τον πρωταγωνιστικό και καθοριστικό του ρόλο στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ο χάρτης της τρομοκρατίας δε θα πρέπει ο πολιτισμένος κόσμος να του επιτρέψει να διευρυνθεί κι άλλο. Πρέπει αντίθετα όλοι οι πολιτισμένοι λαοί να δώσουνε τη μάχη για να σβηστεί οριστικά από τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη.
Και θέλω άλλη μια φορά να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει χειρότερη παγίδα από το να θεωρεί κανείς ότι δήθεν χωρίζεται το καθεστώς του τρόμου σε τρομοκράτες μετριοπαθείς και σε τρομοκράτες ακραίους. Η τρομοκρατία είναι ενιαία και θα πρέπει να λάβει τη μια μόνο απάντηση που πρέπει και είναι απάντηση από όλους κι απάντηση δυναμική.»
Όποιος επιθυμεί, μπορεί να ακούσει το επίμαχο σημείο από το 30:14 έως το 32:15.
Η εμφατική δήλωση περί δυναμικής απάντησης απέναντι σε όλα τα είδη της τρομοκρατίας, με ειδική αναφορά στη λεγόμενη μετριοπαθή συνιστά σαφέστατη αλλαγή πολιτικής στο συριακό ή τουλάχιστον αλλαγής θέσης. Ως γνωστόν, μετριοπαθείς χαρακτηρίζονται από τη Δύση οι αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) που πρώτοι δίδαξαν την τέχνη του αποκεφαλισμού αλλά και όπως τα βίντεο μαρτυρούν του ξεριζώματος και της βρώσης ανθρώπινων σπλάχνων. Δεν είχε καμία δουλειά η Ελλάδα να εκτεθεί τόσο διεθνώς όσο και απέναντι στην ιστορία της, όταν πέρυσι το καλοκαίρι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν από τους ελάχιστους που συμφωνούσε με τη στρατιωτική επέμβαση στη μαρτυρική Συρία.
Ας μη μας διαφεύγει τουλάχιστον ημών, γιατί ο Βενιζέλος μάλλον δεν ξέρει τι του γίνεται, ότι:
- ο FSA ανδρώθηκε και υποστηρίχθηκε από την Τουρκία όσο δεν πάει κι έχουμε γράψει εκτενή κείμενα για αυτό
- το καθεστώς Ασαντ δεν είναι φιλικό απέναντι στην Τουρκία
- ήταν αυτοί οι αντάρτες που έχουν απαγάγει και πιθανότατα εκτελέσει τους δύο ελληνορθόδοξους επισκόπους
- ήταν ο FSA που μέχρι τους πρώτους μήνες του 2014 συνεργαζόταν στενά σε μια σειρά μετώπων με τους μαχητές της ISIL
- ήταν ο FSA που ξεκίνησε τον ξεριζωμό και την καταστροφή της Χριστιανοσύνης στην ιερή συριακή γη παρά την προαιώνια παρουσία της.
Η δήλωση του πρωθυπουργού ήταν ξεκάθαρη ως προς την καταδίκη της συριακής αντιπολίτευσης και επιβεβλημένη τόσο από τη νομιμότητα και τον ανθρωπισμό όσο και από το εθνικό συμφέρον όταν ο Νταβούτογλου ζητά επί της ουσίας χτυπήματα σε βάρος του συριακού στρατού τη στιγμή που είναι σε πλεονεκτική θέση σε Ιντλέμπ, Χομς, Χαλέπι και Ντέιρ Εζόρ ώστε να ανατραπεί η νόμιμη κυβέρνηση και να προκύψει ένα καθεστώς με φιλοτουρκικές μαριονέτες.
Η άμεση λοιπόν καταδίκη των «μετριοπαθών» και των ακραίων, συνιστά ταυτόχρονα ένα αντίβαρο / αντίλογο στις παράλογες απαιτήσεις του Παρισιού και της Αγκυρας και μια έμμεση πρακτικά στήριξη στη Δαμασκό.
Ίσως η επαναλειτουργία των πρεσβειών των δύο χωρών να πρέπει να αποτελέσει το επόμενο βήμα.
Η επίσκεψη Σαμαρά στο Κάιρο είχε σαφώς άλλο πρωταρχικό στόχο όσον αφορά τον καθορισμό των ΑΟΖ. Ωστόσο δεν μπορούμε παρά να μην επισημάνουμε και για να είμαστε δίκαιοι, να επιβραβεύσουμε την εμφανή στροφή της Αθήνας απέναντι στη Δαμασκό όπως αυτή αποτυπώθηκε στη παρακάτω αποστροφή του λόγου του (το κατέγραψα όπως ακριβώς το διατύπωσε):
«Κυρίαρχη σημασία αποδώσαμε στο θέμα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Δηλαδή σε μια τρομοκρατία η οποία απειλεί ως ιδεολογία και ως καθεστώς να εγκαθιδρύσει τον τρόμο. Και θέλω να συγχαρώ τον πρόεδρο Σίσι για τον πρωταγωνιστικό και καθοριστικό του ρόλο στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ο χάρτης της τρομοκρατίας δε θα πρέπει ο πολιτισμένος κόσμος να του επιτρέψει να διευρυνθεί κι άλλο. Πρέπει αντίθετα όλοι οι πολιτισμένοι λαοί να δώσουνε τη μάχη για να σβηστεί οριστικά από τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη.
Και θέλω άλλη μια φορά να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει χειρότερη παγίδα από το να θεωρεί κανείς ότι δήθεν χωρίζεται το καθεστώς του τρόμου σε τρομοκράτες μετριοπαθείς και σε τρομοκράτες ακραίους. Η τρομοκρατία είναι ενιαία και θα πρέπει να λάβει τη μια μόνο απάντηση που πρέπει και είναι απάντηση από όλους κι απάντηση δυναμική.»
Όποιος επιθυμεί, μπορεί να ακούσει το επίμαχο σημείο από το 30:14 έως το 32:15.
Η εμφατική δήλωση περί δυναμικής απάντησης απέναντι σε όλα τα είδη της τρομοκρατίας, με ειδική αναφορά στη λεγόμενη μετριοπαθή συνιστά σαφέστατη αλλαγή πολιτικής στο συριακό ή τουλάχιστον αλλαγής θέσης. Ως γνωστόν, μετριοπαθείς χαρακτηρίζονται από τη Δύση οι αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) που πρώτοι δίδαξαν την τέχνη του αποκεφαλισμού αλλά και όπως τα βίντεο μαρτυρούν του ξεριζώματος και της βρώσης ανθρώπινων σπλάχνων. Δεν είχε καμία δουλειά η Ελλάδα να εκτεθεί τόσο διεθνώς όσο και απέναντι στην ιστορία της, όταν πέρυσι το καλοκαίρι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν από τους ελάχιστους που συμφωνούσε με τη στρατιωτική επέμβαση στη μαρτυρική Συρία.
Ας μη μας διαφεύγει τουλάχιστον ημών, γιατί ο Βενιζέλος μάλλον δεν ξέρει τι του γίνεται, ότι:
- ο FSA ανδρώθηκε και υποστηρίχθηκε από την Τουρκία όσο δεν πάει κι έχουμε γράψει εκτενή κείμενα για αυτό
- το καθεστώς Ασαντ δεν είναι φιλικό απέναντι στην Τουρκία
- ήταν αυτοί οι αντάρτες που έχουν απαγάγει και πιθανότατα εκτελέσει τους δύο ελληνορθόδοξους επισκόπους
- ήταν ο FSA που μέχρι τους πρώτους μήνες του 2014 συνεργαζόταν στενά σε μια σειρά μετώπων με τους μαχητές της ISIL
- ήταν ο FSA που ξεκίνησε τον ξεριζωμό και την καταστροφή της Χριστιανοσύνης στην ιερή συριακή γη παρά την προαιώνια παρουσία της.
Η δήλωση του πρωθυπουργού ήταν ξεκάθαρη ως προς την καταδίκη της συριακής αντιπολίτευσης και επιβεβλημένη τόσο από τη νομιμότητα και τον ανθρωπισμό όσο και από το εθνικό συμφέρον όταν ο Νταβούτογλου ζητά επί της ουσίας χτυπήματα σε βάρος του συριακού στρατού τη στιγμή που είναι σε πλεονεκτική θέση σε Ιντλέμπ, Χομς, Χαλέπι και Ντέιρ Εζόρ ώστε να ανατραπεί η νόμιμη κυβέρνηση και να προκύψει ένα καθεστώς με φιλοτουρκικές μαριονέτες.
Η άμεση λοιπόν καταδίκη των «μετριοπαθών» και των ακραίων, συνιστά ταυτόχρονα ένα αντίβαρο / αντίλογο στις παράλογες απαιτήσεις του Παρισιού και της Αγκυρας και μια έμμεση πρακτικά στήριξη στη Δαμασκό.
Ίσως η επαναλειτουργία των πρεσβειών των δύο χωρών να πρέπει να αποτελέσει το επόμενο βήμα.