Η χώρα μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο μεταξύ ανάκαμψης και καταβαράθρωσης της οικονομίας, κάτι που θα αποβεί μοιραία στην απόλυτη εξαθλίωση των πολιτών, καθιστώντας έτι δυσκολότερη μέχρι αδύνατη την ανάκαμψη. Για το λόγο τούτο χρειάζεται προβληματισμός και περίσκεψη όλων έτσι ώστε να εκμεταλλευθούμε αποδοτικά την παρούσα οικονομική κατάσταση, η οποία ασχέτως του πλέον επώδυνου τρόπου επίτευξής της, είναι μια θετική αφετηρία την οποία πρέπει και μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Το δίλημμα ή η δυσκολία αντίληψης και αναγνώρισης της κρίσιμης όσο και σημαντικής αυτής στιγμής, οφείλεται κατά τη γνώμη μου, στην έλλειψη ειλικρινούς και αληθινής ενημέρωσης του ελληνικού λαού από τους πολιτικούς, ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.
Η μεν Κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αντικρούσει τις βολές της αντιπολίτευσης, επιδίδεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως «το Μνημόνιο τελειώνει» ενώ γνωρίζουμε ότι θα υπάρξει κάποιας μορφής επιτήρηση, όπως και σε άλλα κράτη μέλη, ή «οι χρηματικές μας ανάγκες θα τις βρούμε από τις αγορές», ενώ πρέπει να ξεχάσουμε τις αμαρτωλές αγορές. Δηλώσεις οι οποίες μόνο επιδεινώνουν την κατάσταση, δυσκολεύοντας τους πολίτες να κατανοήσουν την πραγματικότητα, δυσχεραίνοντας ακόμη και την ίδια την Κυβέρνηση να προβεί σε βελτιώσεις και δημιουργώντας αμφιβολίες στους εταίρους μας ως προς την απόδοση της πολιτικής της.
Η δε αντιπολίτευση, εκθαμβωμένη από την αναπάντεχη αύξηση των εκλογικών της ποσοστών και θελγμένη από τις σειρήνες της εξουσίας, κινδυνεύει να είναι εκείνη που θα σπρώξει τη χώρα στον γκρεμό, είτε ως αδιάλλακτη, πέραν κάθε ευθύνης και σοβαρότητας, αντιπολίτευση, είτε ως αιθεροβάμονα Κυβέρνηση. Δηλώσεις όπως «θα καταργήσουμε το Μνημόνιο και τους σχετικούς νόμους» ενέργειες καταστροφικές, ή «θα κουρέψουμε το μισό χρέος», γνωρίζοντας το ανέφικτο και τόσες άλλες αερολογίες, μόνο αναξιόπιστους τους ίδιους καθιστά, παραβλέποντας την πραγματικότητα επειδή είναι δυσάρεστη.
Οι εταίροι μας, από την άλλη πλευρά, από τους οποίους θα περίμενε κανείς συμπαράσταση και αλληλεγγύη από τη θεσμική τους θέση και υποχρέωση, δια της Τρόϊκα φέρονται ως σκληροί δυνάστες, υπερβαίνοντας ακόμη και συμπεριφορές στυγνών δανειστών, απαιτώντας με υπερβολικές και εν πολλοίς λανθασμένες δόσεις φαρμάκου να θεραπεύσουν τον ασθενή, με κίνδυνο να αποθάνει, μη συναισθανόμενοι ότι μαζί με μας ενδέχεται να τελειώσει και η Ευρωζώνη, κάτι που έτσι κι αλλιώς είναι ο απώτερος στόχος ορισμένων δυνάμεων. Δεν μπορούν να σφίγγουν άλλο τη μέγγενη γιατί θα εκπνεύσουμε, ούτε να ζητούν περισσότερο αίμα και δη για αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων, όταν το αίμα τελειώνει και μαζί όλος ο ελληνικός λαός.
Είναι επομένως αδήριτη ανάγκη όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να εγκαταλείψουν τις όποιες κομματικές ή προσωπικές φιλοδοξίες ή επιδιώξεις, να συνέλθουν από τη θάμβος της αυταρέσκειας και δημοσιότητας, να αντικρίσουν την πραγματικότητα με ψυχραιμία, ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα και να μελετήσουν από κοινού την εφαρμογή των λιγότερο επώδυνων ενεργειών και μέτρων για την έξοδό μας από την κρίση με τις λιγότερες δυνατές θυσίες.
Ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι η χώρα μας χρεοκόπησε το 2010.Το πώς και το γιατί και ποιοι ευθύνονται, είναι άλλης στιγμής προβληματισμός και συζήτηση, η οποία σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει και να αποδοθούν δεόντως οι όποιες ευθύνες, Όταν όμως κάποιος πέσει στον φουρτουνιασμένο ωκεανό που βρίθει καρχαριών, δεν εξετάζουμε γιατί έπεσε ή ποιος τον έσπρωξε, αλλά πως θα τον σώσουμε. Έτσι και για τη χώρα μας, από τη στιγμή που χρεοκόπησε, πρέπει να βρούμε τρόπο να ανακάμψει. Οπότε είναι δεδομένο ότι θα χρειαστούν επώδυνα μέτρα και θυσίες. Ασφαλώς ο καθένας θα τις υποστεί αναλόγως των δυνατοτήτων του, αλλά επώδυνο θα είναι για όλους.
Αν η πραγματικότητα αυτή, η δυσάρεστη και εν πολλοίς τραγική πραγματικότητα γίνει αντιληπτή από την κοινωνία, η οποία θα κληθεί να συναισθανθεί και υπομείνει τις συνέπειες, τότε τα αναγκαία μέτρα και οι ενέργειες θα βρεθούν ευκολότερα και θα εκτελεσθούν αποτελεσματικότερα. Ας μη μας διαφεύγει η ιστορική αλήθεια ότι, ενώ γνωρίζαμε τα λάθη μας, τις παραλήψεις μας και τις υπερβολικές μέχρι λαϊκίστικες απαιτήσεις και ενέργειές μας, που μας οδήγησαν εδώ, μας είναι δύσκολο να τα διορθώσουμε από μόνοι μας, φοβούμενοι όλοι το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Αυτό λοιπόν που δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, καλέσαμε την Τρόϊκα να μας το επιβάλει δυστυχώς. Εμείς την καλέσαμε αφού είχαμε ανάγκη χρημάτων για να επιβιώσουμε και οι δανειστές μάς επέβαλαν Μνημόνιο και Τρόϊκα. Αν πάλι ήταν απαραίτητο να καλέσουμε την Τρόϊκα και με τι όρους Μνημόνιο θα υπογράφαμε, είναι και αυτό μιας άλλης στιγμής συζήτηση και ασφαλώς πρέπει να γίνει με την απόδοση αναλόγων ευθυνών. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα είναι το ζητούμενο.
Εν πρώτοις όλος ο πολιτικός κόσμος να κατανοήσει ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για παιχνίδια εντυπωσιασμού και σκοπιμοτήτων, αλλά να ομονοήσουν και όλοι από κοινού να αποφασίσουν τις περαιτέρω ενέργειες όπως προείπαμε. Στην δυσάρεστη περίπτωση μη επίτευξης ομοφωνίας, η Κυβέρνηση έχει υποχρέωση να φερθεί υπεύθυνα και με πλήρη ειλικρίνεια να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για την πραγματικότητα και τι οφείλουμε να κάνουμε, αδιαφορώντας για τις κομματικές ή/και προσωπικές επιπτώσεις. Ο ενημερωμένος πολίτης είναι ο χρήσιμος πολίτης. Έστω και αν λέγοντας την αλήθεια, δεν πεισθεί ο λαός και οδηγηθούμε σε εκλογές και τις κερδίσει η αντιπολίτευση, είναι πλέον ή βέβαιο ότι η Κυβέρνηση θα δικαιωθεί γρήγορα, αφού η νέα Κυβέρνηση δεν θα αποφύγει την ίδια πολιτική σε γενικές γραμμές, διανθισμένη προφανώς με λαϊκίστικες περικοκλάδες, αλλιώς θα βυθιστούμε σε βαθύτερη και μη αναστρέψιμη οικονομική κρίση.
Μεταξύ των αναγκαίων ενεργειών που πρέπει να κάνει η Κυβέρνηση για μια στοιχειώδη βελτίωση της ζωής των πολιτών, είναι ο Πρωθυπουργός να πείσει τους ηγέτες της Ε.Ε. ότι είναι λάθος και δη κατά την Ταλεϋρανδική ρήση ότι «είναι χειρότερο από έγκλημα είναι λάθος», να επιμένουν σε αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα, όταν οι πολίτες υποφέρουν και η δυνατότητά τους να προσφέρουν συνεχώς αίμα τελειώνει άρα θνησιγενή, πόσο μάλλον να ζητούν επί πλέον αίμα, αλλά να αναστείλουν κάθε καταβολή δανειακών υποχρεώσεων για μια πενταετία, έτσι ώστε να επιτευχθούν υγιή πλεονάσματα. Συγχρόνως μια ρηξικέλευθη όσο και εντυπωσιακή κίνηση που θα ανακουφίσει τους πολίτες, ώστε δυνατοί και αισιόδοξοι να επιδοθούν στην ανάπτυξη και που θα κερδίσει έτσι την επιδοκιμασία του κόσμου ότι η Κυβέρνηση τους σκέφτεται, είναι η κατάργηση του περιβόητου και άδικου ΕΝΦΙΑ, και η αντικατάστασή του με ένα λογικό φόρο ακίνητης περιουσίας συνδεδεμένο με την απόδοση των ακινήτων, όπως υπάρχει και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτά προς το παρόν!