SON OFEON
Παρά την αντικατάσταση του Γερμανικού μάρκου από το ευρώ, οι Γερμανοί εξακολουθούν να κατέχουν περίπου 12,9 δισ παλιά γερμανικά μάρκα, ένα ισοδύναμο των 6,6 δισ ευρώ, εκτιμά η γερμανική κεντρική τράπεζα.
Η νοσταλγία είναι το πρωταρχικό κίνητρο για τη διατήρηση των παλαιών νομισμάτων και των χαρτονομισμάτων.
Η Γερμανία κατάργησε το γερμανικό μάρκο το 2002, όταν μπήκε στην Ευρωζώνη. Όταν ενοποιήθηκαν τα ευρωπαϊκά νομίσματα, η Bundesbank άρχισε να αλλάζει τα μάρκα με ευρώ με σταθερή ισοτιμία περίπου 1,96 γερμανικά μάρκα ανά ευρώ και θα συνεχίσει να το πράττει επ 'αόριστον.
Αλλά ένας μεγάλος αριθμός των παλαιών τραπεζογραμματίων και κερμάτων παραμένουν, αν όχι σε κυκλοφορία τουλάχιστον στην κατοχή του γενικού πληθυσμού, ανέφερε η τράπεζα αυτή την εβδομάδα.
Εκτιμήσεις της λένε ότι οι Γερμανοί κατέχουν τα 169 εκατομμύρια χαρτονομίσματα και 24 δισεκατομμύρια κέρματα διαφόρων αξιών.
Αν διαιρέσουμε αυτό το ποσό με τον πληθυσμό της Γερμανίας (81 εκατομμύρια πολίτες), αυτό μεταφράζεται σε ένα μέσο όρο 82 ευρώ ανά άτομο.
Φυσικά, τα μικρής αξίας κέρματα είναι αυτά που οι Γερμανοί είναι απρόθυμοι να αποχωριστούν. Περισσότερα από τα μισά από αυτά δεν μετατράπηκαν, ενώ μόνο τέσσερα τοις εκατό των τραπεζογραμματίων επεστράφησαν στην Bundesbank.
Παλιά πακέτα από στοιβαγμένα μάρκα ανακαλύπτονται τακτικά κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης παλιών σπιτιών.
Τροφοδοτούν μια μικρή αλλά σταθερή ροή των ετησίων μετατροπών γερμανικών μάρκων, οι οποίες ανήλθαν σε 52,1 εκατομμύρια ευρώ το 2014.
Η νοσταλγία φαίνεται να είναι το πιο σημαντικό κίνητρο για τη διατήρηση των παλιών καλών γερμανικών μάρκων.
Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από το ινστιτούτο Emnid για την Postbank, το 74 τοις εκατό των Γερμανών με γερμανικά μάρκα στην τσέπη τους, βλέπουν μια συναισθηματική αξία σε αυτά.
Περίπου 24 τοις εκατό από αυτούς κρατούν μέρος των αποταμιεύσεών τους στο παλαιό νόμισμα, ενώ το 22 τοις εκατό απλά ξέχασαν να μετατρέψουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, έδειξε η δημοσκόπηση.
Μέρος από τα μάρκα είναι πιθανό να έχουν εξαφανιστεί εκτός Γερμανίας, κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη, όπου το γερμανικό μάρκο χρησιμοποιήθηκε ως δεύτερο νόμισμα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου,καθώς το νόμισμα θεωρήθηκε αρκετά σταθερό για να χρησιμοποιηθεί ως αποταμιευτικό μέσο.
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Οι Γερμανοί δεν παρέδωσαν ποτέ την νομισματική κυριαρχία τους στους υπόλοιπους Ευρωπαίους της ζώνης ευρώ.
Απόδειξη είναι ότι τα παλιά μάρκα ανταλλάσσονται επ' αόριστον από την Κεντρική τους τράπεζα σε ευρώ, άρα διατηρούν την αξία τους ακόμα και σήμερα.
Δημιουργεί απορίες το ότι η Κεντρική τους τράπεζα προβαίνει σήμερα σε εκτιμήσεις για το πόσα μάρκα έχουν απομείνει στα χέρια των Γερμανών.
Η κατοχή παλαιών μάρκων αξίας 82 ευρώ κατά μέσο όρο από κάθε Γερμανό πολίτη δεν είναι ασήμαντη και αποκαλύπτει πόσο συντηρητικοί παραμένουν οι Γερμανοί στον τρόπο που συναλλάσσονται.
Το φαινόμενο να βρίσκονται κρυμμένα πακέτα χρημάτων σε παλιά σπίτια δείχνει ότι οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονταν από παλιά το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα.
Επίσης δείχνει ότι αντίθετα απ' ότι όλοι πιστεύουν στη Γερμανία ανθεί ακόμα η παραοικονομία και η χρήση του φυσικού χρήματος στις συναλλαγές.
Αν γινόταν αντίστοιχη έρευνα και για τα χαρτονομίσματα του ευρώ στη Γερμανία είναι πολύ πιθανό να προέκυπτε και για αυτά αντίστοιχη συνήθεια να τα κρύβουν σε τοίχους εκτός του τραπεζικού συστήματος της Γερμανίας,
Αυτό θα εξηγούσε επαρκώς, γιατί οι τιμές στη Γερμανία παραμένουν γενικά σταθερές επί μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αν μέρος της νομισματικής κυκλοφορίας "εξαφανίζεται" με παρόμοιο τρόπο από την αγορά και τις τράπεζες η αγοραστική αξία του ευρώ ενισχύεται εντός της Γερμανίας.
Το φαινόμενο αυτό απασχολεί σήμερα την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, γιατί θα επηρεάσει σημαντικά την εμφάνιση και τη επιδείνωση του αποπληθωρισμού στη Γερμανία.
To AEΠ της Γερμανίας το 2014 ήταν 745,1 δισ ευρώ και τα 6,6 δισ ευρώ αντιστοιχούν σε 0,8% του ΑΕΠ.
Με μέσο ρυθμό ευρωποίησης 52,1 εκατ ευρώ κάθε έτος, για τα 12 έτη που πέρασαν από την εισαγωγή του ευρώ το 2002, υπολογίζεται ότι ευρωποιήθηκαν γερμανικά μάρκα αξίας 625,2 εκατ ευρώ ή κατά μέσο όρο 0,8% του συνολικού αποθέματος των μάρκων κάθε έτος.
Και από τον υπολογισμό αυτό προκύπτει και πάλι το 0,8% ως ετήσιος ρυθμός αποθησαύρισης και απόσυρσης από την νομισματική κυκλοφορία.
Αν υπολογίσουμε το 0,8% πάνω στο ΑΕΠ της Γερμανίας προκύπτει ότι από την αποταμιευτική μανία των Γερμανών να φυλάνε σε μορφή κρυμμένων μετρητών τις οικονομίες τους, η Γερμανική οικονομία και οι τράπεζες της στερούνται ετησίως περίπου 6 δισ ευρώ.
Το αντίστοιχο ποσό αφαιρείται και από το σύνολο εγχώριας κατανάλωσης και επένδυσης.
Το εύρημα είναι πολύ σοβαρό, όταν μία οικονομία αντιμετωπίζει κίνδυνο αποπληθωρισμού.
Γίνεται ακόμα σοβαρότερο, αν αναλογισθούμε ότι ,αν κάποια στιγμή οι τράπεζες της Γερμανίας αντιμετωπίσουν προβλήματα και οι Γερμανοί αποφασίσουν να κάνουν bank run, τότε τα χρήματα θ' αργήσουν να επιστρέψουν στο τραπεζικό σύστημα, όταν επιστρέψει η ηρεμία.
Η Γερμανική οικονομία και οι τράπεζες της θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα αν το ευρώ αρχίσει να κλυδωνίζεται διεθνώς.
'Ετσι εξηγείται η μανία των Γερμανών για τα bail-in των προβληματικών τραπεζών.
Φοβούνται τους ίδιους τους Γερμανούς, που είναι ικανοί, αν δεν υπάρχει bail-in, να πάρουν με bank run όλες τις αποταμιεύσεις τους από τις προβληματικές τράπεζες.
Αυτό που μένει να δούμε είναι τι θα συμβεί σε περίπτωση που στο μέλλον σκάσει πρόβλημα σε κάποια γερμανική μεγάλη τράπεζα με μεγάλη έκθεση στην Ανατολική Ευρώπη ή την Ρωσία.
Θα προλάβουν να κάνουν bail-in εγκαίρως πριν επεκταθεί ο πανικός σε όλη την Γερμανία?