Η πλειονότητα του Ελληνικού Λαού βρίσκεται τα τελευταία ζοφερά χρόνια των ατέρμονων μνημονίων, μπροστά στο χάος στην άκρη ενός γκρεμού και ακροβατεί, να βυθιστεί στην ανυπαρξία του. Το δίλημμα είναι τρομερό: Να πέσει στο χάος και κυριολεκτικά να χαθεί ως ύπαρξη ή να πιθανολογήσει, ότι αδρανώντας, θα επιζήσει εξαθλιωμένος ή να αντισταθεί, για να επιτύχει όχι μόνο τη σωτηρία του, αλλά και τη βελτίωση των όρων διαβίωσής του;
Στο ερώτημα αυτό οι ολιγαρχίες των κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών και θρησκευτικών συστημάτων, που είναι ενσωματωμένες σε αυτά και ασκούν εξουσία και νέμονται τον (παγκόσμιο) πλούτο, προπαγανδίζουν, τη θυματοποίηση, την παθητικότητα, τη λιτότητα, τη φτώχεια, την εγκαρτέρηση, την ενδοτικότητα, ακόμα και τη δουλικότητα, από την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια, τον ανθρωπισμό και την αντίσταση.
Όπως ο κάθε ο άνθρωπος, έτσι και ο Έλληνας, ως έλλογο ον, θέλει, να του συμπεριφέρονται ανθρώπινα, διαφορετικά οφείλει να διαμαρτυρηθεί με κάθε τρόπο, για να είναι ελεύθερος και όχι δούλος και «πρόβατο». Επιβάλλεται, χωρίς καμιά επιφύλαξη να εξανθρωπίσει τους κατακτητές και τους δημίους του, που απρόκλητα έχουν εφορμήσει κατά πάνω του. Αν οι άλλοι φέρονται σαν πράγματα ή σαν κτήνη, το ίδιο πρέπει να βρίσκουν μπροστά τους . πράγματα και κτήνη.
Πρέπει να αντισταθεί ο Έλληνας στη στυγερή απανθρωποποίηση των καιρών. Πρέπει να αντισταθεί ως πολιτισμένος άνθρωπος, που καταστρέφεται σήμερα από όλους αυτούς τους διεστραμμένους πιθήκους του Tony Duvert, που ξεχύθηκαν μανιασμένοι από το «Κακόβουλο αλφαβητάριο» μπροστά στον πανικό του δικού τους θανάτου, να δολοφονήσουν τους φιλειρηνικούς κατοίκους αυτής της χώρας.
Η ώρα της κρίσεως έφτασε, Οι εχθροί είναι εντός των τειχών. Σφάζουν, λεηλατούν, βιάζουν και σκλαβώνουν. Σε αυτή τη βαρβαρότητα, ο Ελληνικός Λαός δεν έχει πια την πολυτέλεια της αναμονής. Πρέπει να υπερνικήσει ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη φύση του, την αδράνειά του, τον πολιτισμό του. Να ξεπεράσει τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται από τους:
- Χίτλερ : «Στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι είναι δειλοί κι ανόητοι, ανίκανοι, να σκεφτούν κάτι μεγάλο».
- Σολζενίτσιν : «Προτιμούν ακόμα και να πεθάνουν, παρά να κάνουν μια γενναία πράξη. Να υποστούν τα πάντα, αρκεί, να μη χαλάσει η κακομοιριασμένη τους ζωή».
- Μαρξ : «Αντίθετα μάλιστα, συχνά παλεύουν, προκειμένου, να κρατήσουν τις αλυσίδες, με τις οποίες διασφαλίζεται η υποδούλωσή τους».
. και.. "ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ, ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΓΕΝΝΑΙΑ ΠΡΑΞΗ, ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ"!!! Όμως αυτό δεν επιτυγχάνεται με ευχολόγια και συντηρητισμό, αλλά με . ε π ί γ ν ω σ η.. της πραγματικότητας και. δ ι α φ ο ρ ο π ο ί η σ η.. της στάσης ζωής! Εμπρός λοιπόν για... "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ"!