Όταν το άδικο γίνεται «νόμος», «κόμμα» ή «χρέος»… χάνεται ένας ολόκληρος λαός;
Μια μαύρη τρύπα καταπίνει χρόνια τις θυσίες, τους κόπους, τις στερήσεις μας κι η σιωπή των «αμνών» κρατάει πολύ. Ποιοι είναι οι «γραφικοί» και ποιοι οι «λογικοί» σε αυτήν την κοινωνία που ο Μορφέας «μάγεψε» κι έχασε το αυτονόητο, ώστε η ζωή να κυλάει σε ρότα θανάτου χωρίς δικαιώματα, ελπίδα, όνειρα κι ανθρωπιά; Το 1975 μας επέβαλλαν το Σύνταγμα της υποταγής, για να συνεχίζεται ες αεί η αποικιοκρατία με νεοφιλελεύθερους όρους «αγοράς»– και μάλιστα μέσα στο ευρώ των τζογαδόρων και στην Ε.Ε των ναζί.
Όλη η «πολιτική» μαφία εν δράσει… Πληρώνουμε ακριβά την αφέλεια ,την εμμονή μας στα κόμματα, στην κυνοβολευτική τους δικτατορία και στις γελοίες περιπτύξεις των Πρετεντέρηδων με όλο το καθεστώς της ευτέλειας και της χυδαιότητας. Η αποκτήνωση κι ο ραγιαδισμός σε όλο του το «μεγαλείο». Κι η Φραγκοκρατία «θριαμβεύει»! Κι οι αστοί-Ταρτούφοι τριγύρω σαν τους κηφήνες επιτελούν το «έργο» της δολοφονίας των παιδιών μας και της πατρίδας. Ας δούμε πώς μπορούμε εμείς να τη βολέψουμε σκέφτονται... Ακόμα δεν κατάλαβαν ότι κανένας δε σώζεται μεμονωμένα κι ότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα;
Ποιοι είναι δολοφόνοι κοινού ποινικού δικαίου-που καταστρατηγείται κι αυτό; Αυτοί που παρέδωσαν την εθνική και λαική κυριαρχία προς όφελος των «αγορών» ή αυτοί που υποστηρίζουν την «ανατροπή» της δολοφονικής κυβέρνησης για να έρθουν ως «αριστεροί σωτήρες» να την διαδεχτούν, μην αλλάζοντας το θανατερό πλαίσιο ενός παράνομου χρέους και του ευρώ της υποταγής στους τοκογλύφους; Μέσα στο « λάκκο με τα φίδια» μπήκανε κι αυτοί για να «διαπραγματευτούν» με τους απατεώνες των «αγορών» πίσω από κλειστές πόρτες; Μα το αποτέλεσμα της ληστείας που ακολούθησε στις «αγορές», τα δις που χάθηκαν ,ποιος λαός θα τα πληρώσει; Σε τι διαφέρουν από αυτούς που «κυβερνάνε» ήδη; Δεν είδαν ότι στην Αργεντινή αυτές οι «διαπραγματεύσεις» με τα κοράκια των «αγορών» γίνονται δημόσια μπροστά στο λαό; Δεν άκουσαν ότι τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε για το χρέος της Αργεντινής ανοίγουν το δρόμο για μονομερή διαγραφή ενός παράνομου χρέους στα πλαίσια της αναδιάρθρωσής του; Γιατί άραγε κανένας «αντιμνημονιακός» δεν κάνει σημαία το ψήφισμα αυτό που είναι ακόμα ένα «όπλο» στα χέρια ενός κυρίαρχου κράτους; Έχουν λοιπόν αποδεχτεί κι αυτοί την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας και την μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο των δανειστών; Ποιος νοήμων άνθρωπος να τους εμπιστευτεί πια;
Ιστορικά αυτή η χώρα πάντα ανέκοπτε τη βαρβαρότητα των δεσποτών –αφεντάδων του σκότους και σήμερα έγινε το φόβητρο όλων των ευρωπαικών λαών ως «πειραματόζωο» της πιο απάνθρωπης ανθρωποθυσίας-γενοκτονίας. Ο τελευταίος συριγμός του καθεστώτος λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο βολικός τρόπος για να «εξαγνιστούν» όλοι οι παρατρεχάμενοί του, που τόσο καιρό θεριεύουν από τη δική μας ανεπάρκεια, άγνοια κι ανοησία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η έκφραση της σύγχυσης ενός κόσμου, που έμαθε να πιστεύει (;)στα ηχηρά ψέματα, στα συνθήματα, στις εύκολες κι «ανώδυνες» λύσεις, που πάντα οδηγούν στον Καιάδα. Έχουν άπαντες –σε επίπεδο κομματικής ηγεσίας-αποδεχτεί ότι είμαστε δουλοπαροικία ενός παράνομου χρέους, και απλά μας παραμυθιάζουν άλλη μια φορά με πομφόλυγες, που δεν αντέχουν τη σκληρή πραγματικότητα.
Και τώρα που κι η ακεραιότητα του εθνικού κορμού, της γης μας κινδυνεύει ,εμείς έχουμε «ταγούς» εθνοπροδότες «αριστεροδέξιους»! Oσοι στέκουν το επιφαινόμενο ίσως να περιμένουν τους «σώσει» ο ΣΥΡΙΖΑ-θεωρώντας ότι αυτό είναι δυνατόν(;)με παλιές συνταγές μέσα στο δοσμένο καθεστώς της αποικιοκρατίας. Οι υπόλοιποι τι κάνουμε; Δεν πρέπει από τα κάτω να δημιουργηθεί ένας τρίτος πόλος, ένα εθνικοαπελευθερωτικό λαικό μέτωπο με κοινή βάση την ανατροπή του αποικιακού καθεστώτος; Τι άλλο μας μένει από την ενωτική μας έγερση κι αντίσταση; Μας κατάντησαν επαίτες ,μας ξεζούμισαν μέχρις εσχάτων και συνεχίζουμε να υπηρετούμε τα ζόμπι των «αγορών», που μας «ρουφάνε» το αίμα μέσω ενός παράνομου χρέους, που μόνο εμείς δε δημιουργήσαμε; Τι τρέλα συλλογική είναι αυτή να πιστεύουμε ακόμα σε ό,τι μας σερβίρουν ως «ριζοσπαστικό» ή «αριστερό» ή όποια άλλη μπαρούφα τους κατέβει; Τόσο πολύ οι ταμπέλες θόλωσαν το νου;
Όλο το πολιτικό καθεστώς συναίνεσε στη σημερινή μας κατάντια και λειτούργησε ως θεματοφύλακας των «ιερών και οσίων» της ντόπιας και ξένης ελίτ της κλεπτοκρατίας και της χρεοκρατίας. Όλοι τους είναι μπλεγμένοι σε σκάνδαλα και απλά δε μπορούν να κάνουν πίσω, ούτε να μας λυπηθούν. Επειδή παριστάνουν τους « αντίπαλους», τους «ιδεολόγους» ή τους «πατριώτες» εξακολουθούμε να τους πιστεύουμε; Δε βλέπουμε ότι εξαιτίας αυτού του χρεοκοπημένου «πολιτικού» καθεστώτος ζούμε την πλήρη καταστροφή; Τι διαστροφή είναι αυτή ,που ξεπερνά κι αυτό το σύνδρομο της Στοκχόλμης; Είναι δυνατόν να σωθούμε με εκλογές; Πότε έγινε αυτό, και γιατί να συμβεί και τώρα-επιλέγοντας δήθεν το «λιγότερο κακό»; Τα ΜΜ «Ε» κατευθύνουν τη ροή της ζωής μας, διαμορφώνουν τα «πρέπει» και τα «θέλω» μας, τις συνειδήσεις των υποτελών και λακέδων της όποιας εξουσίας .Κλέβουν τόσα χρόνια όχι μόνο το ψωμί, αλλά και τα όνειρα, την αξιοπρέπεια ,τη ζωή μας. Και τώρα που είναι η πιο μεγάλη ευκαιρία να γλιτώσουμε από όλους αυτούς που μας οδήγησαν στη σφαγή ακόμα τους κοιτάμε και τους πιστεύουμε και δεν βλέπουμε το αυτονόητο;
Ναι, τώρα οι πιο πολλοί το νιώθουμε ότι η συλλογική οργάνωση είναι εκ των ουκ άνευ και δε νοείται δημοκρατία στην πράξη κι αγώνας χωρίς οργάνωση και στράτευση-αλλά με ποιους; Η μόνη δύναμή μας είναι οι απλοί αλλά ψυχωμένοι Έλληνες, που παλεύουν καθημερινά για τον επιούσιο και μπορούν ακόμα να ζουν με όλη αυτή την φορομπηχτική πολιτική και την ανυπαρξία κοινωνικού κράτους. Αυτοί που δεν τους άγγιξε η σκουριά των εγκάθετων, το «άρωμα» των πλαδαρών κι ανέραστων «αστών», ούτε το μακιγιαρισμένο πρόσωπο της σήψης και της υποκρισίας, που έγινε συρμός ,ούτε η ανύπαρκτη συνείδηση των ασπόνδυλων σαλίγκαρων, που μόνο να έρπουν γνωρίζουν; Αυτοί οι απλοί Έλληνες είναι οι συναγωνιστές μας, χωρίς «ταμπέλες» και «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων», οι αληθινά ψυχωμένοι και άξιοι ήρωες της πιο σκληρής καθημερινότητας.
Σε εποχές τομής ενός κόσμου, που απέρχεται νομοτελειακά, δεν υπάρχουν παρά μόνο ριζοσπαστικές λύσεις ,αδιανόητες για τον μέσο νου-πολύ περισσότερο τον παραπληροφορημένο.
Επιλέγοντας το «λιγότερο κακό» πάμε αναφανδόν στα βράχια και τσακιζόμαστε. Ξεχάσαμε ότι πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και Έλληνες. Αυτή μας η ταυτότητα είναι μια βαριά κληρονομιά, ένα βαρύ «χρέος», που αν δεν καταφέρουμε να το σηκώσουμε στους ώμους μας επάξια, θα χαθούμε ως λαός στα Τάρταρα της λήθης και μαζί μας θα χαθεί και η «καρδιά κι ο νους» του πλανήτη, όπως κι ο Γκαίτε είπε κάποτε…