Του Στρατή Μαζίδη
Ο Αντωνής Σαμαράς γνώριζε πολύ καλά, ήδη από το 2012 πως θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ωστόσο οι αναταράξεις των κομμάτων και ιδίως των ΑΝΕΛ του έδωσαν ώθηση. Μια ώθηση που έγινε μεγαλύτερη όταν οι αριθμοί έστω και επίπλαστα άρχισαν να ευημερούν. Όταν δηλαδή ήλπιζε πως θα μπορούσε να πετύχει μια ουσιαστική βοήθεια από τους ξένους.
Βασικά ο Σαμαράς είχε ένα στόχο, να φανεί αξιοσέβαστος ηγέτης στο εξωτερικό σε σχέση με ότι διαδέχθηκε. Όμως ξεκίνησε με την εντυπωσιακή του κωλοτούμπα το Νοέμβριο του 2011.
Μολονότι λοιπόν υποτάχθηκε πλήρως στις επιταγές των δανειστών, μολονότι πέτυχε ακρωτηριάζοντας το λαό να παρουσιάσει καλύτερα, αν και ψεύτικα, πλην όμως αποδεκτά στο εξωτερικό νούμερα, εντούτοις διαπίστωσε πως για τους εταίρους μας είναι ένας ακόμη αναλώσιμος πολιτικός. Ένα πιόνι. Ενας εντολοδόχος.
Τα όνειρά του για ελάφρυνση του χρέους είτε με άμεσο κούρεμα είτε με χρονική επιμήκυνση στις αρχές του φθινοπώρου, απλά εξανεμίστηκαν καθώς τις δεσμεύσεις των δανειστών μας τις πήρε ο βοριάς. Μόνο που ο βοριάς παρέσυρε και τα όνειρά του να κάνει τέτοιες παρεμβάσεις στη δυσβάκτακτη φορολογία, στην οποία κι αυτός έπαιξε καθοριστικό ρόλο, ώστε να φαντάζει στον έλληνα ψηφοφόρο ως η μόνη ρεαλιστική, ασφαλής και αξιόπιστη λύση.
Στον αντίποδα ο Αλέξης Τσίπρας, αρχηγός ενός κόμματος με πολλές διαφορετικές φωνές και θέσεις. Θα σκίσει τα μνημόνια; Θα τα ακυρώσει σε μια νύχτα; Θα καταλάβει το Βερολίνο; Ή θα μας ξεπατώσει κι αυτός;
Ο Σαμαράς λοιπόν δεν μπορεί να εκλέξει πρόεδρο αλλά πλέον δε θέλει κιόλας αφού τα αφεντικά του τον παράτησαν. Και μιας κι ο Τσίπρας θέλει τόσο πολύ να πάρει την κυβέρνηση και με την πολυγλωσσία του να είναι εμφανέσταση στα οικονομικά, «ας την πάρει λοιπόν να ησυχάσουμε» θα σκέπτεται ο Σαμαράς.
Διότι ο συλλογισμός του έχει και συνέχεια. Θα πρέπει να βρει καμια 20 δις ευρώ για τα ομόλογα που σκάνε στο πρώτο πεντάμηνο του 2015. Θα τα βρει; Ή θα συνεχίσει το έργο του προκατόχου του με αριστερή φρασεολογία; Πολλοί πιθανόλογούν πως τελικά οι επαναστάσεις θα μείνουν στα λόγια. Θα το δούμε.
Μια φορά πάντως μπορεί άνετα να τα κάνει θάλασσα και αν η επερχόμενη εκλογική ήττα αποδειχθεί διαχειρίσιμη, ο Σαμαράς θα μπορεί να ονειρεύεται την επιστροφή του. Εδώ το κάνει ακόμη κι ο Γιωργάκης...
Ο Αντωνής Σαμαράς γνώριζε πολύ καλά, ήδη από το 2012 πως θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ωστόσο οι αναταράξεις των κομμάτων και ιδίως των ΑΝΕΛ του έδωσαν ώθηση. Μια ώθηση που έγινε μεγαλύτερη όταν οι αριθμοί έστω και επίπλαστα άρχισαν να ευημερούν. Όταν δηλαδή ήλπιζε πως θα μπορούσε να πετύχει μια ουσιαστική βοήθεια από τους ξένους.
Βασικά ο Σαμαράς είχε ένα στόχο, να φανεί αξιοσέβαστος ηγέτης στο εξωτερικό σε σχέση με ότι διαδέχθηκε. Όμως ξεκίνησε με την εντυπωσιακή του κωλοτούμπα το Νοέμβριο του 2011.
Μολονότι λοιπόν υποτάχθηκε πλήρως στις επιταγές των δανειστών, μολονότι πέτυχε ακρωτηριάζοντας το λαό να παρουσιάσει καλύτερα, αν και ψεύτικα, πλην όμως αποδεκτά στο εξωτερικό νούμερα, εντούτοις διαπίστωσε πως για τους εταίρους μας είναι ένας ακόμη αναλώσιμος πολιτικός. Ένα πιόνι. Ενας εντολοδόχος.
Τα όνειρά του για ελάφρυνση του χρέους είτε με άμεσο κούρεμα είτε με χρονική επιμήκυνση στις αρχές του φθινοπώρου, απλά εξανεμίστηκαν καθώς τις δεσμεύσεις των δανειστών μας τις πήρε ο βοριάς. Μόνο που ο βοριάς παρέσυρε και τα όνειρά του να κάνει τέτοιες παρεμβάσεις στη δυσβάκτακτη φορολογία, στην οποία κι αυτός έπαιξε καθοριστικό ρόλο, ώστε να φαντάζει στον έλληνα ψηφοφόρο ως η μόνη ρεαλιστική, ασφαλής και αξιόπιστη λύση.
Στον αντίποδα ο Αλέξης Τσίπρας, αρχηγός ενός κόμματος με πολλές διαφορετικές φωνές και θέσεις. Θα σκίσει τα μνημόνια; Θα τα ακυρώσει σε μια νύχτα; Θα καταλάβει το Βερολίνο; Ή θα μας ξεπατώσει κι αυτός;
Ο Σαμαράς λοιπόν δεν μπορεί να εκλέξει πρόεδρο αλλά πλέον δε θέλει κιόλας αφού τα αφεντικά του τον παράτησαν. Και μιας κι ο Τσίπρας θέλει τόσο πολύ να πάρει την κυβέρνηση και με την πολυγλωσσία του να είναι εμφανέσταση στα οικονομικά, «ας την πάρει λοιπόν να ησυχάσουμε» θα σκέπτεται ο Σαμαράς.
Διότι ο συλλογισμός του έχει και συνέχεια. Θα πρέπει να βρει καμια 20 δις ευρώ για τα ομόλογα που σκάνε στο πρώτο πεντάμηνο του 2015. Θα τα βρει; Ή θα συνεχίσει το έργο του προκατόχου του με αριστερή φρασεολογία; Πολλοί πιθανόλογούν πως τελικά οι επαναστάσεις θα μείνουν στα λόγια. Θα το δούμε.
Μια φορά πάντως μπορεί άνετα να τα κάνει θάλασσα και αν η επερχόμενη εκλογική ήττα αποδειχθεί διαχειρίσιμη, ο Σαμαράς θα μπορεί να ονειρεύεται την επιστροφή του. Εδώ το κάνει ακόμη κι ο Γιωργάκης...