Ο λύκος κι αν...
Το παρόν πολιτικό σύστημα δεν αλλάζει. Η κυβέρνηση και οι βουλευτές προωθούν παροχολογικού (κυρίως) χαρακτήρα προεκλογικές τροπολογίες που κατατίθενται σε άσχετα με το περιεχόμενό τους νομοσχέδια παραβιάζοντας ρητά το άρθρο 74 παρ. 5 που προβλέπει ότι "Προσθήκη ή τροπολογία άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου δεν εισάγεται για συζήτηση."
Μιλάμε για 80 διαφορετικές τροπολογίες με θέματα όπως η φορολογια των αγροτών, το εφάπαξ εθελοντών μακράς θητείας, η αναστολή της εκτέλεσης πρωτοκόλλων κατεδάφισης κ.λπ. Για να καταλάβετε πόσο σχετικές είναι τα "σχετικά νομοσχέδια" αφορούν το ΕΣΠΑ και τις λαικές αγορές, τις πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα και το παρατήρητήριο Άνοιας.
Την ίδια στιγμή η Βουλή, πολύ απασχολημένη όπως βλέπετε, δεν έχει το χρονο για να συζητήσει την δίμηνη παράταση του μνημονίου, όπως έκαναν τα κοινοβούλια των βελανιδοφάγων ("όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες...") Ευρωπαίων που έχουν αυτούς τους "περιττούς" θεσμούς με τους οποίους τα κοινοβούλια συζητούν υποχρεωτικώς τα σοβαρά θέματα που δεσμεύουν τη χώρα τους.
Αναρωτιεμαι -γιατί μου έχει ανοίξει τα μάτια ο κ. Στουρνάρας που ισχυρίζεται ότι το "μνημόνιο" για ένα δάνειο του 1927 έχει υπερνομοθετική ισχύ ως διεθνής σύμβαση και δεν μπορεί να αλλάξει με απλό νόμο κι έτσι η Τράπεζα της Ελλάδος, που απαλασσόταν σε ένα παράρτημα από κάθε φορολογία, δεν πρέπει να πληρώνει ΕΝΦΙΑ- η παράταση αυτή άποτελεί νομικά διεθνή σύμβαση; Θα δεσμεύει δηλαδή -αν εγκριθεί από την επόμενη Βουλή εκ των υστέρων βεβαίως και αφού έχει δημιουργήσει πολιτικά τετελεσμένα- την ελληνική πολιτεία με αυξημένη ισχύ;
Κακώς σας απασχολώ όμως με τις παραξενιές μου. Απορίες τέτοιου είδους είναι ανωφελείς πολιτικά. Το ουσιώδες είναι να σκεφτεί κανείς κάποιο αποτελεσματικό εκλογικά ρουσφέτι. Έτσι ψηφίζεται. Ή κάνω κάποιο λάθος;