ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ
Προχθές, από επαρχιακό ραδιοφωνικό σταθμό, μου ζητήθηκε να γράψω μια επετειακή αναφορά, σχετικά με τη «γιορτή του Ναυτικού», προκειμένου να εκφωνηθεί ανήμερα του εορτασμού του Αγίου Νικολάου!
Αυτό ξανάφερε στην μνήμη μου, την … προ τριετίας ημερήσια Διαταγή μου, ως Διοικητής ΝΚ, που ξανα-διαβάζοντας την, διαπίστωσα ότι …. ήταν σαν να την έχω γράψει σήμερα !! Οι ίδιες ανησυχίες που έχω σήμερα για τη Χώρα, τις είχα … από τότε, τα ίδια δε που λέω τώρα, τα ίδια έλεγα …. φορώντας και τη στολή μου!
Από τη στιγμή λοιπόν που η Διαταγή αυτή, στο μεγαλύτερο μέρος της, είχε τότε αναρτηθεί στον τοπικό Τύπο, (http://www.haniotika-nea.gr/84514-epibeblimeni-i-anathewrisi-tis-ethnikis-mas-stratigikis/), την έδωσα χθες και στο Ραδιόφωνο, …. χωρίς να μπω στον κόπο να αυτοσχεδιάζω
(το πλήρες κείμενο είναι εδώ : https://docs.google.com/document/d/10FceNaM4xuTmxojNdgb95MrkSG9yGUItNBCZFjzP2Co/edit)
Όμως, παρά το εορταστικό κλίμα, το γεγονός αυτό, μου προκάλεσε μια πικρία και μια δυσάρεστη διάθεση, καθώς εξ αναδρομής διαπίστωσα ότι, ….. ενώ εδώ και 3 χρόνια (τουλάχιστον), ήταν εμφανές «τι μας συμβαίνει», ενώ ξέραμε «τι μας μέλλει» και ενώ είχαμε …. λαμπρά ιστορικά παραδείγματα, του «πως έπρεπε να πλεύσουμε», ΕΜΕΙΣ …. εδώ και 3 χρόνια, επιμένουμε να «βουλοπλέουμε», …. κάνοντας κύκλους στο κέντρο της φουρτούνας, χωρίς στόχο, προορισμό και …. ελπίδα!
Το να εορτάζουμε λοιπόν, ΧΩΡΙΣ να καταλαβαίνουμε τι εορτάζουμε, γιατί εορτάζουμε και ΧΩΡΙΣ να αποκομίζουμε το ελάχιστο δίδαγμα, από τα επιτεύγματα των προγόνων μας, ΧΩΡΙΣ να παραδειγματιζόμαστε έστω και ελάχιστο, από το φρόνημα, τον πατριωτισμό και την αυτοθυσία τους, μου ΜΟΙΑΖΕΙ τραγικά, σαν τους «πιστούς» που πάνε στην εκκλησία από τυπική υποχρέωση, χωρίς καθόλου να το αισθάνονται και χωρίς να ακούνε λέξη από τη θεία λειτουργία, διότι απλά έχουν το νου τους, στο πώς να ξομπλιάσουν και στο πως να κουτσομπολεύψουν … τους γείτονες!
Η Ιστορία όμως, δεν ξαναγράφεται …. με φούμαρα!
«Η Ιστορία γράφεται, είτε με θυσίες και υπερβάσεις, είτε δυστυχώς από τα τραγικά λάθη μας», όπως …. από τότε έλεγα!
Χρόνια Πολλά!
Προχθές, από επαρχιακό ραδιοφωνικό σταθμό, μου ζητήθηκε να γράψω μια επετειακή αναφορά, σχετικά με τη «γιορτή του Ναυτικού», προκειμένου να εκφωνηθεί ανήμερα του εορτασμού του Αγίου Νικολάου!
Αυτό ξανάφερε στην μνήμη μου, την … προ τριετίας ημερήσια Διαταγή μου, ως Διοικητής ΝΚ, που ξανα-διαβάζοντας την, διαπίστωσα ότι …. ήταν σαν να την έχω γράψει σήμερα !! Οι ίδιες ανησυχίες που έχω σήμερα για τη Χώρα, τις είχα … από τότε, τα ίδια δε που λέω τώρα, τα ίδια έλεγα …. φορώντας και τη στολή μου!
Από τη στιγμή λοιπόν που η Διαταγή αυτή, στο μεγαλύτερο μέρος της, είχε τότε αναρτηθεί στον τοπικό Τύπο, (http://www.haniotika-nea.gr/84514-epibeblimeni-i-anathewrisi-tis-ethnikis-mas-stratigikis/), την έδωσα χθες και στο Ραδιόφωνο, …. χωρίς να μπω στον κόπο να αυτοσχεδιάζω
(το πλήρες κείμενο είναι εδώ : https://docs.google.com/document/d/10FceNaM4xuTmxojNdgb95MrkSG9yGUItNBCZFjzP2Co/edit)
Όμως, παρά το εορταστικό κλίμα, το γεγονός αυτό, μου προκάλεσε μια πικρία και μια δυσάρεστη διάθεση, καθώς εξ αναδρομής διαπίστωσα ότι, ….. ενώ εδώ και 3 χρόνια (τουλάχιστον), ήταν εμφανές «τι μας συμβαίνει», ενώ ξέραμε «τι μας μέλλει» και ενώ είχαμε …. λαμπρά ιστορικά παραδείγματα, του «πως έπρεπε να πλεύσουμε», ΕΜΕΙΣ …. εδώ και 3 χρόνια, επιμένουμε να «βουλοπλέουμε», …. κάνοντας κύκλους στο κέντρο της φουρτούνας, χωρίς στόχο, προορισμό και …. ελπίδα!
Το να εορτάζουμε λοιπόν, ΧΩΡΙΣ να καταλαβαίνουμε τι εορτάζουμε, γιατί εορτάζουμε και ΧΩΡΙΣ να αποκομίζουμε το ελάχιστο δίδαγμα, από τα επιτεύγματα των προγόνων μας, ΧΩΡΙΣ να παραδειγματιζόμαστε έστω και ελάχιστο, από το φρόνημα, τον πατριωτισμό και την αυτοθυσία τους, μου ΜΟΙΑΖΕΙ τραγικά, σαν τους «πιστούς» που πάνε στην εκκλησία από τυπική υποχρέωση, χωρίς καθόλου να το αισθάνονται και χωρίς να ακούνε λέξη από τη θεία λειτουργία, διότι απλά έχουν το νου τους, στο πώς να ξομπλιάσουν και στο πως να κουτσομπολεύψουν … τους γείτονες!
Η Ιστορία όμως, δεν ξαναγράφεται …. με φούμαρα!
«Η Ιστορία γράφεται, είτε με θυσίες και υπερβάσεις, είτε δυστυχώς από τα τραγικά λάθη μας», όπως …. από τότε έλεγα!
Χρόνια Πολλά!