Και τα όνειρά του για επανεκλογή στην επόμενη βουλή τα πήρε ο βοριάς και εν προκειμένω ο Τσίπρας.
Τραγική φιγούρα ο Φώτης Κουβέλης που ψάχνει εναγωνίως να εναποθέσει κάπου αυτό το κάτι που με μοιάζει με κόμμα που του έχει απομείνει.
Αφού τον «γλέντησε» ο Αλέξης Τσίπρας μέχρι να περάσει τον κάβο της μη προεδρικής εκλογής, άνοιξε την πόρτα της πολιτικής γκαρσονιέρας και τον πέταξε έξω.
Τι να τον κάνει άλλωστε; Πεθαμένος είναι και ότι υπάρχει για να κληρονομήσει από το κουφάρι της ΔΗΜΑΡ, θα το πάρει ούτως ή άλλως. Αντίθετα ο εκπέμπων μυρωδιά πολιτικού πτώματος κυρ Φώτης μάλλον προβλήματα θα δημιουργούσε.
Ευτυχώς που του έψαλλαν τα κάλαντα σήμερα και γέμισαν με λίγο κόσμο τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ.
Και τώρα;
Και τώρα η «υπεύθυνη» νεκροζώντανη αριστερά μελετά ακόμη και το ενδεχόμενο να συνεργαστεί με το Γιώργο Παπανδρέου, αυτόν δηλαδή που μας έριξε στα μνημόνια αφού γύρισε όλο τον κόσμο διαλαλώντας πόσο διεφθαρμένοι και ρεμπεσκέδες είμαστε.
Αυτό που δεν κατάλαβε ο Φώτης Κουβέλης είναι ότι το κόμμα του περισσότερο έμοιαζε με πανδοχείο που θα περάσει κάποιος 1-2 βράδια, παρά με πολιτικό προορισμό.
Γιατί;
Διότι πολύ απλά ήταν ένα κόμμα διαπιστώσεων. Μιλούσε για τα προβλήματα, τα περιέγραφε και τα αντιμετώπιζε με ευχολόγια ενός γέροντα με συμπαθή φωνή.
Ουδέποτε ανέφερε συγκεκριμένες προτάσεις, ουδέποτε παρουσίασε οδικό χάρτη. Έδειχνε το στόχο αλλά δεν εμφάνιζε ποτέ τα μέσα και τον τρόπο που θα τον επιτύχει.
Έτσι κατέστη ένα φιλόξενο πανδοχείο για τους ταξιδιώτες του ΠΑΣΟΚ όταν από το φθινόπωρο του 2011 άρχισαν να διαπιστώνουν πως πρέπει να μετοικήσουν κάπου αλλού.
Αυτή ήταν η μοναδική υπηρεσία του Φώτη Κουβέλη στην πολιτική ζωή (όχι στον τόπο). Τώρα που δεν υπάρχουν πια ταξιδιώτες, ήρθε η στιγμή να κλείσει το πανδοχείο του. Εκτός αν επιθυμεί να γελοιοποιηθεί ακόμη περισσότερο.