«Όσο λιγότερα ξέρει κανείς γι αυτά που πέρασαν, τόσο χειρότερη θα είναι η κρίση του γι αυτά που θα ΄ρθουν».
Είναι γνωστή η εκμετάλλευση από την προπαγάνδα της τεχνικής του εντοπισμού της προσοχής στα ασήμαντα και τα επουσιώδη. Ο Φλαμανδός ζωγράφος Πήτερ Μπρύγκελ έχει απεικονίσει πολύ καλά την έλλειψη ενδιαφέροντος των συγχρόνων για το ιστορικό γεγονός που συμβαίνει μπρος στα μάτια τους.
Στον συνημμένο πίνακα του 1564 με τον τίτλο «Ο Χριστός Φέρων τον Σταυρό», έχει παραστήσει τον Μεσσία σαν μια μικρή φιγούρα, που λυγίζει κάτω από τον σταυρό στο δρόμο του Γολγοθά. Κανείς από το πλήθος των Ρωμαίων στρατιωτών και των απλών ανθρώπων, που βρίσκονται γύρω του, δεν προσέχει το δράμα του. Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα σε δύο χωρικούς, που διαπληκτίζονται στο πρώτο πλάνο του πίνακα. Αυτή η μικροσυμπλοκή είναι το κέντρο του ενδιαφέροντός του πλήθους και όχι το γεγονός, που άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας! Όπως μας δείχνει ο Μπρύγκελ, οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν την εκ των υστέρων γνώση, που έχουμε εμείς σήμερα για την ιστορική σημασία του γεγονότος στο οποίο παρευρίσκονταν.
Κάτι παρόμοιο συνέβη το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου 2001, όταν η Τράπεζα της Ελλάδος, σε μια ειδική τελετή που μετέδωσε απευθείας η κρατική τηλεόραση, αποχαιρέτησε το εθνικό μας νόμισμα τη Δραχμή, παρουσία του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, ο οποίος πήρε στα χέρια του και έδειξε χαμογελαστός τα πρώτα ευρώ. Φευ! Την εκπομπή παρακολούθησαν 250.000 πολίτες (ναι πολίτες). Το ίδιο βράδυ τον τελικό του ριάλιτι "Big Brother" παρακολούθησαν 2.500.000 τηλεθεατές!!! Άξιζε, άραγε αυτόν το αποχαιρετισμό το εθνικό μας νόμισμα; Στην εποχή της τηλεορασοκρατίας ναι! Οι Έλληνες ήταν αδιάφοροι για την ιστορική αλλαγή, σαν να μην τους αφορούσε το γεγονός. Δεν ήταν ικανοί να συνειδητοποιήσουν τις συνταρακτικές επιπτώσεις, που θα είχε αυτή η ευθανασία του δικού τους χρήματος και η πρόσδεσή τους στο αλλότριο ευρώ.
Επιθυμώντας, να περιορίσω την έκταση του άρθρου, αφήνω τη φαντασία και τη σκέψη του αναγνώστη για τα συμπαρομαρτούντα σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις από τη μεταπολίτευση και μετά. Πάντοτε, μέσω του εντοπισμού της προσοχής σε άλλα αντ άλλων συντελούνταν σταδιακά θεσμικές αλλαγές, που υπέσκαπταν τα θεμέλια της εθνικής κυριαρχίας.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω, ας καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι τουλάχιστον από σήμερα και στο εξής, θα πρέπει ως συνειδητοποιημένοι πολίτες, να προσπαθούμε να εστιάζουμε την προσοχή μας, όχι εκεί που μας παρασύρουν οι ψευδολόγοι πολιτικοί και τα εξωνημένα μμε, όχι στην εικόνα, αλλά στο περιεχόμενο, όχι στο τι φαίνεται, αλλά στο τι είναι, όχι στην προεδρολολογία και τους αστείους πολιτικούς διαπληκτισμούς, αλλά στο τι μέλλει γενέσθαι με την Ελλάδα, τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Μοναδικός μας στόχος να είναι: Η ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΚΙ ΟΧΙ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΑΣ Σ ΑΥΤΟΝ!