Χαράς σ’ αυτόν, που μπορεί και τις αντιλαμβάνεται, που μπορεί να τις καταγράφει και αργότερα, να τις αποδώσει ως παρακαταθήκη στους απογόνους του!!
Πολλές φορές, τότες στις «καλές» εκείνες εποχές, που ενώ κατηφόριζα για τις καφετερίες του λιμανιού, προκειμένου να συναντήσω τους φίλους μου και να ασχοληθούμε με το προσφιλές θέμα μας (…. ποια μετοχή ανέβηκε περισσότερο και ποια θα είναι ο επόμενος «ταύρος», που θα σαρώσει το «μαγαζί»), στο βάθος του μυαλού μου, στριφογύριζε επίμονα …. μια σκέψη-διαπίστωση :
- Η γενιά του παππού μου, έζησε τη δυστυχία και τον διωγμό, με την Εθνική καταστροφή και την απώλεια της Μικράς Ασίας, την προσφυγιά ανά τον κόσμο, τον 1ο διχασμό και μετά, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ξανά προσφυγιά !!
- Επίσης, η γενιά του πατέρα μου, έζησε την κατοχή, τον οδυνηρό εμφύλιο πόλεμο, την προσφυγιά, τον 2ο διχασμό, τη Χούντα και την Εθνική καταστροφή, με την απώλεια της μισής Κύπρου και ξανά την προσφυγιά !!
- Αλλά η δικιά μου η γενιά, απ’ όντας άρχισε να καταλαβαίνει, «η μια μέρα είναι καλύτερη από την άλλη» !! Κι αν εμείς περνάμε έτσι –τόσο καλά- και συνεχίσουν και τα παιδιά μας να περνάνε … «καλά κι ακόμα καλύτερα», τελικά ….. «που θα φτάσει αυτή η Χώρα» !! Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο τυχεροί, να περάσουμε έτσι άβρεχτοι …. τον ρουν της Ιστορίας και να μη πληρώσουμε «το κάτι τις» και εμείς !?
- …… «Μπάαα δε γίνεται να εξελιχθεί έτσι η Ιστορία, να μη καταχωρηθούμε κάπου και εμείς και να την αφήσουμε έτσι, μ’ ένα τεράστιο …. κενό κεφάλαιο για τη γενιά μας», κατέληγα κοντοφθάνοντας στο ραντεβού.
- «Έλα σύνελθε και σοβαρέψου !! Τις τράπεζες οπωσδήποτε, ΟΤΕ και ΕΧΑΕ ή ΒΙΟΧΚ και ΜΥΤΙΛ πρέπει να εισηγηθείς … στο συμβούλιο», έκανα την αυτοκριτική μου και απενοχοποιούσα τη συνείδηση μου, συνεχίζοντας έτσι μακάριος …. τη ζωάρα μου!!
Για να είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής, βαθιά μέσα μου πάντα πίστευα ότι …. «θα μας δοθεί η ευκαιρία», να δείξουμε στους δικούς μας, ότι είμαστε αντάξιοι τους, ότι δεν υστερούμε σε τίποτα και ότι θα συνεχίσουμε τον δρόμο που μας υπέδειξαν !! Ομολογώ ότι, περίμενα μια 2η ευκαιρία … τύπου ΙΜΙΑ, ώστε αυτή τη φορά, να «ανάψει η σπίθα και … να ρίξουμε, έναν γερό μπάτσο στους Τούρκους», για να γραφτούμε επιτέλους και εμείς, στην Ιστορία !!
Αλίμονο όμως !! Τελικά, όχι μόνο μείναμε με τα «κουρελόχαρτα» στο χέρι, αλλά και η Ιστορία, ΤΩΡΑ, μας επιφυλάσσει …. μια πολύ δυσάρεστη μεταχείριση !! Θα είναι τέτοια φοβούμαι, που θα ντρεπόμαστε να πούμε, … ποιοι είμαστε και πότε γεννηθήκαμε !!
«Άγιε Νικόλα, μεγάλη η Χάρη σου, αλλά τώρα …. είναι η ώρα σου» !!