Εγώ δε θα σας ευχηθώ χρόνια πολλά... Δε θα σας δώσω ευχές που δεν πιστεύω σε αυτή τη συγκυρία. Τι χρόνια πολλά και τι «και του χρόνου» να σας πω όταν η κόρη σας που την σπουδάσατε, μαραζώνει άνεργη σε ένα δωμάτιο βλέποντας τη ζωή να βλέπει από μπροστά της; Ή όταν αύριο αποχαιρετάτε το γιο σας που πλέον φεύγει στο εξωτερικό;
Τι χρόνια πολλά και τι «και του χρόνου» να σας πω όταν σας πνίγουν η εφορία και τα ασφάλιστρα στον ΟΑΕΕ που χρωστάτε;
Τι χρόνια πολλά και τι «και του χρόνου» να σας πω όταν είστε απλήρωτοι μήνες τώρα στη δουλειά ή δουλεύετε με τη χατζάρα της απόλυσης και των ψυχολογικών εκβιασμών;
Τι χρόνια πολλά και τι «και του χρόνου» να σας πω όταν βλέπετε τους γονείς σας στη δύση της ζωής τους να μην έχουν το τέλος που τους άξιζε;
Κι έπειτα, περισσότερα από τα πολλά, μετρούν τα καλά χρόνια. Και καλά είναι τα χρόνια που αφήνουμε πίσω μας μαζί με καλά έργα. Με έργα που όταν θα φύγουμε από εδώ θα πάρουμε μαζί μας.
Δε θέλω λοιπόν φέτος να σας ευχηθώ χρόνια πολλά γιατί διαισθάνομαι πως όπως είμαστε τώρα, δε θα είναι καλά.
Θα κάνω μόνο μια ευχή και ο καθένας μας ας την ερμηνεύσει όπως επιθυμεί. Καλά μυαλά και στοχευμένο βόλι. Μια σφαίρα έχει το όπλο. Και το καλό της πατρίδας μπορεί να κρύβεται και πίσω από αυτό που φαίνεται επικίνδυνο, τρομακτικό, άγνωστο. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία...
Θα ήθελα όμως του χρόνου τέτοια εποχή να είναι έτσι τα πράγματα, ώστε να μπορώ να πω το ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...