Η ασκούμενη πολιτική στην Ελλάδα, ρακένδυτη και με καθόλου φιλοσοφικό και ηθικό οπλισμό, με μοναδικό αποκούμπι μερικές "ξεφτισμένες" ιδέες και σύμβολα από ένα παρελθόν υποτιθέμενης ακμής, αγωνίζεται να διαιώσει τον εαυτό της. Και οι πολιτικοί, υπνοβάτες μιας άλλης εποχής, παρουσιάζονται να τους λείπει η αίσθηση του πραγματικού.
Και οι πολίτες, η συντριπτική πλειοψηφία των εξαθλιωμένων πολιτών, μηρυκάζοντας τα παλιά τους αισθήματα και αναπνέοντας έναν αέρα με ελλιπές οξυγόνο, "βουτηγμένοι" στις αναθυμιάσεις της πολιτικής ασχετοσύνης, των ατομικιστικών επιθυμιών και φιλοδοξιών και της πολιτικής αθλιότητας, ακολουθούν μια πορεία μέσα στην πολιτική ομίχλη με προορισμό του "Πουθενά".
Ακόμα και οι ελάχιστοι άνθρωποι του πνεύματος, τα τελευταία χρόνια της πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, δέχθηκαν τον ακρωτηριασμό των ελευθεριών και την ποδοπάτηση των δικαιωμάτων των πολιτών, χωρίς καμμία αντίδραση. Οι ολοκληρωτισμοί των δήθεν "μεταρρυθμίσεων" και της απολλοτρίωσης των ατομικών ελευθεριών, συνάντησαν την παθητική ανοχή ή και ενοχή των υποτιθέμενων "μπροστάρηδων"της κοινωνίας.
Οι σποραδικές και ανεκδήλωτες αντιδραστικές τάσεις έχουν αξία καθαρώς πλατωνική, χωρίς καμία ουσιαστική επίδραση στη γενική αδιάφορη ροή της νεοελληνικής ζωής. Και αυτή η αδράνεια και αδιαφορία συνθέτουν το ψυχολογικό κλίμα, που προσδιορίζει και τις πολιτικές εξελίξεις και επιτρέπει στην πολιτική πονηρία να ενσπείρει τον πανικό ή τα ψεύδη της σ' όλο το φάσμα της κοινωνίας, με τους επιτήδειους, τους ίδιους πάντα διαχρονικά να εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις και τη συγκυρία. Και πλουτίζοντες σε βάρος των πολλών να διαμορφώνουν και τα πολιτικά δρώμενα...
Ο,τι συμβαίνει σε τούτη τη χώρα, η κατάλυση των δικαιωμάτων μας ως πολίτες, ας το μονολογήσουμε όλοι με χρήσιμη ειλικρίνεια, δεν μας ήρθε σαν απροσδόκητος κεραυνός. Για χρόνια το εθνικό σώμα επαναπαύθηκε στην νάρκη των προσδοκιών, που τόσο έντεχνα καλλιέργησαν οι ίδιοι που σήμερα παρουσιάζονται ως μοναδικοί "σωτήρες" του!..Και πολλές κοινωνικές ομάδες στρατεύθηκαν πίσω από τις πολιτικές ψευδαισθήσεις.
Η εθνική εγρήγορση έμεινε κατώτερη της προσδοκίας του λαού. Οι πνευματικές δυνάμεις του τόπου βρήκαν "καταφύγιο" σε άλλοθι και ελαφρυντικά. Και τα προσχήματα παλαιοτέρων εποχών , που δεν ήταν παρά μόνο προσχήματα για να φενακίζουν την αδυναμία του πολιτικού και διανοητικού μηχανισμού να προσδέχεται τα κορυφαία γεγονότα του εθνικού βίου, όλες εκείνες οι ψευδοαισθητικές προφάσεις για δήθεν χρονικές προοπτικές και πορεία ανάκαμψης, δεν μπόρεσαν να δώσουν άφεση στην αναπηρία του πολιτικού και διανοητικού συστηματος.
Και φτάσαμε στο σήμερα με τις τραγικές του διαστάσεις. Σε μια κοινωνία με άρρυθμη κοινωνική ζωή,γιατί λείπει η πολιτική συνείδηση και η πολιτική ωριμότητα. Στη μονολιθικότητα των πολιτικών ως δραστικού παράφοντα της εθνικής εξέλιξης...Στην απεγνωσμένη προσπάθεια μιας κοινωνίας να ανταποκριθεί στην παραφροσύνη της πολιτικής ντεκατέντσιας, αναμένοντας κενού περιεχομένου πρωθυπουργικά διαγγέλματα, που απλώς εξυπηρετούν κομματικές σκοπιμότητες.