Στο αρχείο ετέθη λοιπόν η καταγγελία του βουλευτή των ΑΝΕΛ Παύλου Χαϊκάλη σχετικά με την απόπειρα χρηματισμού του.
Σε μια χώρα, στην οποία η Δικαιοσύνη κινείται με ρυθμούς χελώνας, στέλνει στο ακροατήριο υποθέσεις που θα έπρεπε να πάνε στα σκουπίδια (ούτε καν αρχείο), η καταγγελία ενός βουλευτή σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία ξεπετάγεται στο άψε σβήσε.
Δε θα υποστηρίξω πως οι καταγγελίες ευσταθούν ή όχι, πιστεύω όμως ότι αυτή η ύποπτη βιασύνη των δικαστικών αρχών μας στερεί τη δυνατότητα να το διερευνήσουμε όπως πραγματικά πρέπει.
Ποιος ο λόγος πχ να μην αρθεί το απόρρητο των τηλεφωνικών συνομιλιών;
Ποιος ειδοποίησε τον καταγγελλόμενο ως μεσάζοντα και δεν παρέστη στο κρίσιμο ραντεβού;
Ίσως ο θησαυρός να ήταν πράγματι άνθρακες μιας και σε τέτοιες δουλειές συμβαίνει ότι συνήθως και στις μυστικές υπηρεσίες. Αν τα καταφέρεις, μπράβο σου, αν όχι, εμείς δε σε γνωρίζουμε. Ίσως όμως να έβγαινε και λαβράκι.
Η Δικαιοσύνη ωστόσο αρνήθηκε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για να το διαπιστώσουμε. Κι αυτό έχει ως φυσικό επόμενο να γέρνει την πλάστιγγα στο λαβράκι, αφήνοντας στην πρώτη τη μουτζούρα από τον άνθρακα.