Διαβάστε τι αναφέρει στην ανάρτησή του:
Μπήκα στο Ποτάμι κάποιες ώρες μετά την ανακοίνωση του κ. Θεοδωράκη, ελπίζοντας ότι κάτι άλλο πάει να γίνει στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πάντα ήμουν και θα είμαι αισιόδοξος για την πορεία της Ελλάδας είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Η ανακοίνωση ενός νέου εγχειρήματος από έναν άνθρωπο που ξεκίνησε να μιλάει για μία άλλη Ελλάδα, για ένα άλλο κράτος, με βρήκε σύμϕωνο από την αρχή και έτσι αποϕάσισα να ακολουθήσω και να γίνω εθελοντής σε αυτή την προσπάθεια. Ορίστηκα λόγω των επικείμενων ευρωεκλογών συντονιστής του ν. Λάρισας με στόχο να επικοινωνήσω όσο μπορούσα τη νέα αυτή κίνηση και να οργανώσω όσο καλύτερα μπορούσα την κάθοδο στη δοκιμασία των ευρωεκλογών. Θεωρώ ότι η συμβολή μου, με τα μέσα που είχα και το χρόνο που διέθετα, ήταν σημαντική. Σε μεγάλο βαθμό καταϕέραμε, με τους λιγοστούς συνεργάτες που πίστεψαν στο εγχείρημα, να συμβάλουμε στην εκπροσώπηση του Ποταμιού στην Ευρωβουλή όπως ϕάνηκε και από τα αποτελέσματα στο ν. Λάρισας και έτσι να ενδυναμώσουμε την προ των εκλογών δυναμική του κινήματος.
Το «λάθος» το δικό μου ήταν ότι, σαν δημόσιο πρόσωπο όπως είναι ο κάθε ένας από εμάς, αποϕάσισα σε μία δεδομένη στιγμή να εκϕράσω δημόσια την αντίθεσή μου και την αντίρρησή μου σε μία απόϕαση του κινήματος. Όσοι διάβασαν τότε την διαϕοροποίησή μου γνωρίζουν καλύτερα. Ήταν η συνέχεια των αντιδημοκρατικών διαδικασιών του κ. Θεοδωράκη που είχαν ήδη αρχίσει από το συνέδριο στο Λαύριο το καλοκαίρι του περασμένου έτους και αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι στη δική μου αίσθηση δημοκρατικότητας. Όσοι ήταν παρόντες και δεν νιώθουν στρατιωτάκια αντιλαμβάνονται τι ακριβώς εννοώ. Και άλλα κόμματα έχουν διαϕορετικές απόψεις ανάμεσα στα μέλη τους αλλά τουλάχιστον διατηρούν και σέβονται τη δημοκρατικότητα στην έκϕραση. Στο συνέδριο εξελέγησαν τα «όργανα» που επιθυμούσε ο επικεϕαλής. Όργανα που δεν συνεδρίασαν ποτέ. Όργανα που ήταν για το θεαθήναι. Στρατιωτάκια που αποτέλεσαν την συντονιστική του Ποταμιού, η οποία τι έκανε; Ρητορικό το ερώτημα. Επικύρωνε «αμάσητα» την κάθε απόϕαση του επικεϕαλής.
Και συνεχίζεται η ϕαρσοκωμωδία – χωρίς συνιστώσες βέβαια – και βλέπουμε πέραν των Λυκούδη, Ψαριανού, Τατσόπουλου να μπαίνει σϕήνα και η Δράση - Λυμπεράκη. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Σε τελική ανάλυση το Ποτάμι εκπροσωπεί το νέο , το καινούριο, το διαϕορετικό! Το σύμβολό του, τα λογότυπά του! Κάπου τα έχω ξαναδεί όμως! Είναι μία από τα ίδια! Μία αντιγραϕή από την αρχή ως το τέλος. Δανεικά σύμβολα, αόριστες ιδέες και αρχηγικές πολιτικές.
Αποχωρώ λοιπόν με πικρία αλλά και ευχαρίστηση που δε θα συμμετέχω τελικά σε αυτό το συνονθύλευμα. Χαίρομαι που γνώρισα καινούριους ανθρώπους και μοιραστήκαμε τις ίδιες αγωνίες.