Για χρόνια τώρα, με την ευπιστία μας, που μας κατάντησε ημίπληκτους, αλλά και την κακώς εννούμενη αποδοχή για ό,τι μας σερβίρουν για πληροφόρηση, έχουμε παθητικά εκχωρήσει το δικαίωμα της ενημέρωσής μας σε ανθρώπους που απεδείχθησαν ικανότατοι να διαστρέφουν την αλήθεια, να παραποιούν στοιχεία και να διασύρουν υπολήψεις ακόμη και συνειδήσεις, εξυπηρετώντας απαρέγκλιτα συγκεκριμένα συμφέροντα πολιτικές ή και την προσωπική εμπάθεια...
Αυτό ισοδυναμεί στην ουσία με μια έμμεση παράδοσή μας ως πολίτες στις εκάστοτε κυρίαρχες στην πολιτική σκηνή δυνάμεις. Και παράλληλα ενδυναμώνει στο άτομο τη ροπή προς την αυταπάτη, προς την αυτοφθορά της απομόνωσης του από την πραγματικότητα είτε αυτή αφορά καταστάσεις, είτε πρόσωπα και χαλκευμένα γεγονότα, που εμφανίζονται από τους "κιβδηλοποιούς" της ενημέρωσης ότι συνδέονται με αυτά τα πρόσωπα.
Η παραπλανητική αυτή πρακτική της ενημέρωσης έχει καταντήσει σαν το "γλυκόπιοτο κρασί" για πολλούς από εμάς.. Και πασιδήλως ευαπάτητοι, επιρρεπείς στη σπερμολογία και με περιορισμένη αξιολογική κρίση λόγω εθιστικής μας λειτουργίας, έχοντας πολλοί από εμάς εξοικειωθεί και με τη δυσοσμία της "χωματερής" του Ιντερνετ και μιας νεοελληνικής επίσης "εξυπναδίστικης" νοοτροπίας, που έχει για καλά εμφιλοχωρήσει στην καθημερινή μας ζωή, όχι απλώς δεχόμαστε την χαλκευμένη πληροφόρηση, αλλά και αναπαράγουμε την αναλήθεια της με τρόπο μάλιστα αρκούντως βλακώδη. Με συνέπια να γινόμαστε ένας "κρίκος"στην αλυσίδα της παραπληροφόρησης. Και βέβαια να στενεύουμε ανεπανόρθωτα την ιδέα της αξιοπρέπειας μας και του αυτοσεβασμού μας!..
Ετσι όλοι μας συμμετέχουμε σ' αυτή την τυχοδιωκτική περιπέτεια της ενημέρωσης. Και ταυτόχρονα ερχόμαστε συχνά ενώπιον της οδυνηρής πραγματικότητας, εκ των υστέρων βέβαια, αλλά συνήθως πάντα καταφεύγουμε σε προσχηματικές δικαιολογίες για τον αβδηριτισμό μας...
Και καθώς διατρέχουμε μέρες προεκλογικής περιόδου, γινόμαστε ήδη ωτακουστές και θεατές απίθανων διαστρεβλώσεων της αλήθειας από τους τεχνίτες των πολιτικών και των κομματικών προσαρμογών, από τους ίδιους που τα τελευταία χρόνια φρόντισαν να κονιορτοποιήσουν κάθε έννοια ηθικής στην πολιτική και να εκμηδενίσουν την κοινωνική, ακόμη και την εθνική μας αξιοπρέπεια...
Και χωρίς να συναισθανόμαστε σ' όλο το εύρος του τον παραλογισμό της παραπληροφόρησης και των επικοινωνιακών τεχνασμάτων, αρκετοί ήδη οικειώθηκαν την ιδέα της παραπλάνησής τους σαν φυσική απόληξη, με τη συνείδηση της αλήθειας να μένει στο θεωρητικό καθαρώς επίπεδο, Και είτε από αδράνεια σκέψης, είτε από αδιαφορία προς τη γόνιμη συνέχεια του λογισμού, η αντίληψη που θα μπορούσε να γίνει αφετηρία μιας νέας πολιτικής σε τούτη τη γεωγραφική περιοχή, που φαίνεται να την "έταξε η μοίρα" να ταλαιπωρείται, δεν προχωρεί προς τις λογικές κατευθύνσεις...
Τελικά οι παρωπίδες μας είναι στενά προσαρμοσμένες προς την αποσπασματική θέα των πραγμάτων. Και το ξέρουν αυτοί που επιδιώκουν τη...σωτηρία μας! Και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Από αυτή τη διαπίστωση αντλούν την "έμπνευσή" τους και ενορχηστρώνουν τις μεθοδεύσεις τους. Μέσα στο πλαίσιο τούτο περιορίζουν τη δράση τους. Και έτσι έχουμε τη μονοχορδία των απίθανων δηλώσεων και λεκτικών κομματικών διαξιφισμών, την παραποίηση των γεγονότων που οι ίδιοι προκάλεσαν και ανέτρεψαν τη ζωή της κοινωνίας.
Πρόκειται για μια πανοραμική θέα της ενημερωτικής αθλιότητας, την οποία μπορούμε να δούμε αν αφαιρέσουμε τις παρωπίδες και η ματιά μας απλωθεί στο πολύχρωμο θέαμα της αλήθειας, που μας καλεί και διεκδικεί την εγρήγορση όλων των αισθήσεων μας. Ωστόσο, κάποιοι τρέμουν τούτη την πολύχρωμη θέα της αλήθειας, γιατί θα βάλει σε δοκιμασία όχι μόνο την αίσθηση μα και τη νόηση, όχι μόνο την όραση μα και τη σκέψη!...
Και πόσοι είναι τελικά οι σκεπτόμενοι σε τούτο τον τόπο; Πόσοι απέμειναν ανεπηρέαστοι από την άθλια προπαγάνδα ή τις πολιτικοιδεολογικές αγκυλώσεις ή και την επιπόλαιη θέαση της πραγματικότητας, διανθισμένης με μπόλικη σπερμολογία και ψεύδη; Στατιστικά δεδομένα δεν υπάρχουν, για να έχουμε μια συνολική κοινωνιολογική προσέγγιση. Εχουμε απλώς κραυγαλέα συμπτώματα συμπεριφορών και τις τραγικές τους συνέπειες...Και στο πλαίσιο μιας αυθαίρετης ίσως εκτίμησης, το πεδίο των σκεπτόμενων όλο και συρρικνώνεται προς τέρψιν των επιτηδείων, ανεξαρτήτως πολιτικής χροιάς...