Σήμερα ΤΕΛΕΙΩΣΕ και επίσημα το ΠΑΣΟΚ. Ο υιός έκλεισε το μαγαζί που άνοιξε ο πατέρας. Το αν φυσικά ο Γιώργος Παπανδρέου θα έπρεπε όχι απλά να κάνει κόμμα αλλά έστω να μιλάει το αναλύσαμε εδώ.
Σαφέστατα δεν θα έπρεπε να μιλάει, δε θα έπρεπε καν να υπάρχει (πολιτικά).
Βέβαια όσο ανίκανος πρωθυπουργός ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου αλλά τόσο ικανός αποδεικνύεται στο να τελειώνει το Βενιζέλο.
Ήταν το 2007 όταν ο τελευταίος να δηλώσει παρών στην επόμενη ημέρα πριν καν στεγνώσει το αίμα και ο ΓΑΠ τον υποχρέωσε σε μια ταπεινωτική ήττα γυρίζοντας το σε βάρος του παιχνίδι.
Το 2011 ο Βενιζέλος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή του. Είτε με τις πολιτικές του κινήσεις είτε με τις εξοργιστικές κοινωνικά ιδέες του όπως το χαράτσι και το τέλος επιτηδεύματος. Λίγο μετά του πήρε και το κόμμα, το οποίο όμως δεν είχε καμία σχέση με το αντίστοιχο του 2007.
Ο Παπανδρέου όμως δε χώνεψε, όπως και το 2007, τη συμπεριφορά του Βενιζέλου. Και να που αποτελειώνει αυτό το κάτι που έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ.
Βγήκε την κατάλληλη στιγμή. Ακριβώς 20 πριν τις εκλογές για να ψαρέψει όσα περισσότερα πολιτικά κορόιδα γίνεται δίχως να έχουν χρόνο να αλλάξουν γνώμη. Πρώην πρωθυπουργός είναι, Παπανδρέου λέγεται.
Τα όσα παρακολουθήσαμε απόψε δεν είναι δουλειά 10-15 ημέρων. Είναι αποτέλεσμα μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος.
Ο πρώην πρωθυπουργός είναι ικανός να αποσπάσει τόσο ποσοστό όσο χρειάζεται ώστε το ΠΑΣΟΚ να μην μπει στη Βουλή.
Ωστόσο πόσο αθώο είναι αυτό το νέο κόμμα;
Κι εδώ κολλάει το σενάριο συνωμοσίας.
Ο Παπανδρέου θα έπρεπε ήδη να έχει κληθεί από τον εισαγγελέα με βάση τα όσα υποσχόταν ο συμφοιτήτης του το 2012. Ωστόσο κανείς δεν ακούμπησε κανέναν. Μπορεί ο Σαμαράς όσο κυβερνούσε να κρεμιόταν από τα - ξέρετε ποια - του Παπανδρέου, αυτό όμως δε σημαίνει πως ο τελευταίος δε χρωστά στον πρώτο αφού έμεινε στο απυρόβλητο.
Τι καλύτερο λοιπόν για να ανταποδώσει το καλό που του έγινε, από το να δημιουργήσει νέο κόμμα; Το ΠΑΣΟΚ στο όριο του να μπει στη Βουλή, έχει πλέον στραγγίξει και δεν προσφέρει τίποτε. Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέχει προς την εξουσία. Είτε πάει για αυτοδυναμία με μεγάλη διαφορά είτε αυτή είναι διαχειρίσιμη, ότι θα μπορούσε, έστω και ελάχιστο, να σκουπίσει ο παλιός συμφοιτητής από τους «υβριστές» καλό θα ήταν. Γιατί και αυτό το λίγο μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Όσο για το Γιώργο Παπανδρέου έχει κι αυτός πολλά να ελπίσει. Από το να αρχίσει να εισπράττει κρατική χρηματοδότηση αν ξεπεράσει το 1,5%, μέχρι μια δυναμική παρουσία στη Βουλή ή ακόμη
και το να ξαναβρεθεί μια μέρα σε πλεονεκτική θέση. Στην Ελλάδα όλα να τα περιμένει κανείς πια...