Χθες το βράδυ πέτυχα κάποια σχόλια στο διαδίκτυο σχετικά με την επίθεση που έχουν δεχθεί τόσο η Αντζελα Γκερέκου όσο και η Νόνη Δούνια, η οποία βασίζεται σε παλαιότερες γυμνές φωτογραφήσεις τους.
Διάβασα αναρτήσεις φίλων στο διαδίκτυο, αλλά και άρθρα σε κάποιες ιστοσελίδες με τα οποία τις υπερασπίζονταν. Αναρωτήθηκα. Μήπως έχουν δίκιο; Μήπως ρε παιδί μου γουρλώνουμε τα μάτια μας με τις φωτογραφίες αυτές και μετά αρχίζουμε τις τουφεκιές;
Όχι δεν είναι έτσι.
Ο καθένας προβάλλει κάτι σε αυτή τη ζωή. Κι εσείς, κι εγώ και όλοι μας. Η Αντζελα Γκερέκου και η Νόνη Δούνια για τι ακριβώς ξεχωρίζουν; Σε τι διακρίθηκαν; Η κ. Γκερέκου από ότι κατάλαβα διαβάζοντας διάφορα κείμενα δεν έχει πολλά να επιδείξει στην πολιτική της καριέρα.
Ποιες είναι οι προτάσεις πχ της κ Δούνια για να βγούμε από την κρίση; Πού είναι η αρθρογραφία της; Να τη δούμε, να τη διαβάζουμε, να την αξιολογήσουμε.
Λυπάμαι αλλά η επιλογή τους ήταν να βγάλουν τα ρούχα τους και να το συνοδεύσουν με ένα λάγνο - προκλητικό τρόπο, διότι άλλο το γυμνό και άλλο το πρόστυχο. Αυτό ήθελαν, αυτό πέρασαν προς τα έξω.
Βάλτε στο google το όνομά τους και επιλέξτε εικόνες. Αφού το κάνετε αυτό, ύστερα κάντε την ίδια αναζήτηση για την Αννα Συνοδινού και τη Μελίνα Μερκούρη. Στην πρώτη θα δείτε μια πλούσια θεατρική καριέρα και στη δεύτερη μια κινηματογραφική κοντά σε μεγάλα ονόματα όπως το δικό της.
Όλοι θυμόμαστε την Αννα Συνοδινού να εγκαταλείπει τη βουλευτική της έδρα την άνοιξη του 1990 ύστερα από το περιστατικό με το πανό της Μαρίνας Δίζη των Οικολόγων Εναλλακτικών όταν θίχθηκε η έννοια του θεάτρου που η σπουδαία μας ηθοποιός υπηρετούσε.
Ή μήπως ξεχάσαμε τη Μελίνα Μερκούρη που μέχρι να ξεψυχήσει έδινε τον αγώνα της για τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Δυστυχώς όμως ζούμε σε μια εποχή μιας τσίτσιδης πολιτικής σκηνής όπου μέχρι χθες κυριαρχούσε η αγωνία που θα βρουν στέγη οι άστεγοι ανεξάρτητοι και πως θα αρπάξει ο ένας πολιτευτές του άλλου. Βρώμα και δυσωδία. Σε αυτή τη βρώμα και δυσωδία, άνετα δυστυχώς ταιριάζουν και μοντέλα που διακρίνονταν σε πόζες με γυρισμένη πλάτη, ενσκύπτουσες κι έτοιμες να απαλλαγούν από ένα σπάγγο που θύμιζε εσώρουχο ή ηθοποιοί που ξεχώρισαν για τον «πληθωρισμό» τους.
Άννες και Μελίνες δεν υπάρχουν πια. Αλλά κι αν υπήρχαν, δεν τις χωρά αυτή η θεατρική σκηνή. Άλλωστε σαν άρχισε να καταντά θεατρινίστικη η πρώτη σηκώθηκε κι έφυγε.
Η δε πορεία και βιωτή του καθενός είναι αυτή που τον χαρακτηρίζει. Στο άκουσμα «Αννα Συνοδινού» ο νους μας πηγαίνει στο ποιοτικό θέατρο και κορυφαίους ηθοποιούς του παρελθόντος, στο όνομα «Μελίνα Μερκούρη» ταξιδεύουμε στους γοητευτικούς ελληνες του εξωτερικού με τη μεγάλη καριέρα και τη διεκδίκηση των γλυπτών του Παρθενώνα. Στο άκουσμα των άλλων δύο ονομάτων απλά παραπεμπόμαστε σε φθηνές φωτογραφήσεις λευκής σαρκός.
Πού είστε Αννα και Μελίνα;