Το σύστημα είχε βαλθεί όλο αυτό το τελευταίο διάστημα να περάσει την εικόνα συγκυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι. Τι κι αν γίνονταν δηλώσεις από υπεύθυνα χείλη της Κουμουνδούρους ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση; Τι κι αν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε αποκλείσει ρητά και κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο μόλις πριν λίγες ημέρες στο Νίκο Χατζηνικολάου;
Το σύστημα ήθελε να επιβάλλει ένα δικό του δημοσιογράφο, αρχηγό ενός πολιτικού κόμματος με ετερόκλητα στοιχεία μεταξύ τους στο σβέρκο του νέου πρωθυπουργού της Ελλάδας. Δεν του βγήκε.
Απεναντίας ο Πάνος Καμμένος είχε μια έντιμη συνεπή στάση από το Νοέμβριο του 2011 έως σήμερα. Συμπιέστηκε, πολεμήθηκε, χτυπήθηκε κάτω από τη μέση αλλά άντεξε και έπεισε ότι είναι αναγκαίο καλό.
Ο Τσίπρας πάλι με την κίνηση αυτή διαβεβαίωσε σιωπηλά την κοινωνία ότι δε θα ανοίξει επικίνδυνα θέματα και θα υπάρξει μια αξιοπρεπής πατριωτική γραμμή στα εθνικά θέματα εφόσον επιβεβαιωθεί ότι ο Πάνος Καμμένος θα είναι ο επόμενος ΥΕΘΑ.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν το άντεξε και έσταξε πολιτικό δηλητήριο σήμερα το μεσημέρι περί του ποιος ανακοινώνει ότι έχουμε νέα κυβέρνηση, μιλώντας για ακροδεξιούς κ.ο.κ. Άλλωστε δεν κατάφερε παρά το σπρώξιμο που είχε, να είναι η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας και μολονότι το είχε αναδείξει σε προσωπικό στοίχημα.
Ο νέος πρωθυπουργός της χώρας αποδείχθηκε συνεπής στα όσα είχε απαντήσει προεκλογικά και με ένα ηχηρό πολιτικό χαστούκι έστειλε στο περιθώριο, και όχι φυσικά στην κυβέρνηση, ένα δημοσιογράφο - επικεφαλή ενός περίεργου μείγματος που είχε αναπτύξει υπέρμετρο εγωισμό.
Νομίζω ότι έπραξε πολύ ορθά.