Το ποτάμι θεωρείται εξ ορισμού καθαρό, δροσερό, ανανεωτικό, ορμητικό. Ο ημίθεος Ηρακλής χρησιμοποίησε δύο ποταμούς για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία.
Ωστόσο τι γίνεται όταν κάτι που μοιάζει με όμορφο ποτάμι από μακριά, όσο το πλησιάζει κανείς διαπιστώνει πως δεν είναι παρά ένας σαρωτικός χείμαρρος γεμάτος μπάζα, άχρηστα και φθαρμένα υλικά;
Τι κι αν κάποιος που εγκαταστάθηκε στις όχθες του έλεγε πως θα το φροντίσει και δε θα πετάξει τίποτε παλιό μέσα;
Δεν έλεγε αλήθεια.
Ότι μπάζα, πεταμένα ξύλα, βρωμιές και παρατημένα αντικείμενα τρίτων, τον είδαμε να τα ρίχνει.
Τελικά πράγματι, δεν πρόκειται για ποτάμι, αλλά για δυσώδη χείμαρρο.
Μεταρρυθμιστικά και καλά εργαλεία, που ακόμη και όταν χρησίμευαν στους προηγούμενους κυρίους τους, κανείς δεν κατάλαβε γιατί στην ευχή τα ονομάτισαν έτσι.
Άλλα πάλι φθαρμένα αντικείμενα που ήταν άχρηστα στους προηγούμενους κατόχους τους.
Ακόμη και κάτι περιοδικά με αφιερώματα σε τύπους που έστιβαν ανθρώπους και μετά πρότειναν δώρα στον εαυτό τους.
Τι δουλειά μπορεί να έχουν όλα αυτά μαζί σε ένα χείμαρρο; Μάλλον να επιπλεύσουν για να ξεβραστούν λίγο παρακάτω. Διότι να καταστούν ξανά χρήσιμα αποκλείεται.
Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί εκείνος ο τύπος πετούσε μπάζα στο ποτάμι...