Το προηγούμενο άρθρο (εδώ), ήταν μάλλον λίγο light, τουλάχιστον όσον αφορά τις λεπτομέρειες της κατάστασης που θα αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν είτε αυτοδύναμα είτε όχι, γίνει κυβέρνηση.
Σήμερα όμως, ας μπούμε λίγο σε κάποιες λεπτομέρειες από τις καυτές πατάτες που θα λάβει στα χέρια του. Και θα εξηγηθούν οι λόγοι, για τους οποίους, δεν θα φτάσουν κάποιες κοινωνικές παροχές, εάν θέλει όχι απλά να λέγεται, αλλά να είναι προοδευτικό και ριζοσπαστικό κόμμα... Το «αριστερά» το άφησα έξω, γιατί δεν μου καίγεται καρφί αν είναι ή δεν είναι, εάν δεν κάνει τα αυτονόητα, ασχέτως ιδεολογίας...
Πόσο ρεαλιστικός είναι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ "Να αλλάξει την Ευρώπη" και τι θα γίνει πολύ πριν το προσπαθήσει
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει συνεχώς, ότι για να γίνουν αυτά που θέλει, θα πρέπει να αλλάξει η Ευρώπη. Παρ όλο που δεν έχει καταθέσει κάποιο σχέδιο για το πως ακριβώς θα τα βάλει με τους τοκογλύφους και εξουσιαστές της Ε.Ε., εμμέσως πλην σαφώς, στελέχη του έχουν ήδη αναφέρει ότι θα «συνεργαστούν» με άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στον Νότο, για να αλλάξει την κατάσταση. Ήδη οι ματιές του ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρουν με το κίνημα Podemos στην Ισπανία.
Ας το σκεφθούμε λίγο πιο βαθειά όμως. Η κυριαρχία και ο έλεγχος σήμερα στην Ε.Ε., δεν βρίσκεται ούτε κατά διάνοια σε προοδευτικές δυνάμεις. Η εξουσία και τα κέντρα αποφάσεων, είναι πιο δυνατά από ποτέ, μια και έχουν τον πλήρη έλεγχο όλων των διαδικασιών, συμβάσεων και συμφωνιών μεταξύ των κρατών-μελών και της Ε.Ε., ΔΝΤ, ΕΣΜ κλπ. Αυτοί λοιπόν, είναι κάποιοι θεσμοί που θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε στα πιο δύσκολα πράγματα που θα πρέπει να αλλάξουν ριζικότατα. Αυτά είναι η ίδια η διάρθρωση της Ε.Ε. δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί - για παράδειγμα με τις επιτροπές που αποφασίζουν για το κάθε τι - καθώς και την αρχιτεκτονική της ίδιας της Ευρωζώνης, που είναι ο κύριος λόγος που όλα τα κράτη-μέλη της δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, ακόμα και αν δεν ήταν γονατισμένα κάτω από το βάρος του τρομαχτικού χρέους.[1]
Οι επικυρίαρχοι αυτοί της Ε.Ε. λοιπόν, έχουν έναν και μοναδικό στόχο: Την ομοσπονδοποίηση της Ε.Ε.. Σε αυτό, ένα βασικό συστατικό, είναι η κατ ουσίαν πλήρης οικονομική ένωση σε κεντρικό επίπεδο, κάτι που θα χρειαστεί για να παίρνονται όλες οι αποφάσεις τουλάχιστον στο οικονομικό επίπεδο, κεντρικά. Ως εκ τούτου, είναι φυσικό να παρακολουθούν στενά την πρόοδο του κάθε κράτους μέλους και κατ επέκταση προσπαθούν συνεχώς να επηρεάζουν αυτήν την πρόοδο διότι, μόνον έτσι θα είναι δυνατή η παράδοση της κάθε επί μέρους εθνικής κυριαρχίας στον κεντρικό και ομοσπονδοποιημένο μηχανισμό που στήνουν. Δεν είναι τυχαίο, ότι όλοι οι οργανισμοί που ασχολούνται με την οικονομική κατάσταση στην ΕΖ, έχουν πλέον μόνον τρείς υποδείξεις για τους υπεύθυνους, και η κυριότερη είναι ότι επείγει η ολοκληρωτική ένωση και κεντρική διαχείριση όλων των οικονομικών θεμάτων στην ΕΖ (Fiscal union) [5], με δεύτερη την εφαρμογή ποσοτικής χαλάρωσης (Quantitative Easing) [5], από την ίδια την ΕΚΤ, και ως τρίτη βεβαίως, την συνέχιση της πολιτικής λιτότητας.
Προφανώς, για να εφαρμοστούν τα δύο παραπάνω, θα χρειαστούν θεσμικές αλλαγές, τόσο στην Ε.Ε., όσο και στο καταστατικό της ΕΚΤ, αν θέλουν να κρατήσουν τουλάχιστον την εικόνα μιας νομιμότητας. Από την άλλη, έχουμε τα προοδευτικά ή/και ριζοσπαστικά κινήματα ανά την Ευρώπη, που θέλουν έστω και με προβληματικές λογικές - δηλαδή δεχόμενοι την κατεύθυνση προς την ομοσπονδοποίηση - να αλλάξουν την Ε.Ε. προς την την άκρως αντίθετη κατεύθυνση, όσον αφορά τις πολιτικές λιτότητας.
Το θέμα της ποσοτικής χαλάρωσης, που θα εισάγει βεβαίως νέα προβλήματα, είναι κάτι στο οποίο δεν αναφέρονται μέχρι στιγμής οι φιλο-ευρωπαϊκοί ριζοσπάστες της Ευρώπης, διότι, απ΄ότι φαίνεται, είτε έχουν άγνοια για τις προθέσεις αυτές των επικυρίαρχων, είτε το δέχονται ως βολική λύση που πιστεύουν ότι δεν θα τους αναγκάσει να εναντιωθούν και να σηκώσουν και πολύ σημαντικά το ανάστημα τους μπροστά στο κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο της ΕΖ/Ε.Ε. Απ ότι προβλέπεται όμως, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι θα προσπαθήσουν σπασμωδικά και χωρίς πυγμή τουλάχιστον, να εναντιωθούν σε κάποιες από τις πολιτικές που υπαγορεύονται σήμερα από την ΕΕ κλπ, και εφαρμόζεται χωρίς καμιά ένσταση από τους φερόμενους ως κυβερνήτες και του δικιού μας, αλλά και των άλλων κρατών του Νότου.
Την ίδια στιγμή, οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε., θέλουν να πνίξουν ακόμη και την όποια σπασμωδική αντίσταση από τα υποτιθέμενα προοδευτικά κόμματα που αναπτύσσονται στα κράτη της Ε.Ε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον το πρώτο κόμμα στην Ε.Ε., που θα έχει την ευκαιρία να δείξει το πόσο διατεθημένος είναι να κάνει το οτιδήποτε που θα ανακόψει έστω, την δολοφονική λιτότητα. Κάτι που σημαίνει, ότι τα «αδελφά» κόμματα όπως το Podemos, θα παρακολουθούν εξαιρετικά προσεχτικά το πόσο επιτυχία θα έχουν οι προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη μεριά, οι δυνάμεις που έχουν τα ηνία της Ε.Ε., επίσης θα παρακολουθούν, αλλά με άλλον σκοπό...
Η άμεση αντίδραση της Ε.Ε. και λοιπόν συνεταίρων θα είναι να πνίξουν κυριολεκτικά και απόλυτα, την οποιαδήποτε προσπάθεια ακόμα και μερικής αμφισβήτησης των στόχων και πολιτικών της. Να δημιουργήσει δηλαδή ένα τετελεσμένο, ένα παράδειγμα του πως ΔΕΝ συνδιαλέγεσαι με τους επικυρίαρχους. Κι εφ όσον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει όπως διαμηνύει πρόθεση να κάνει τις προφανείς ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ κινήσεις που θα χρειαστούν, δεν θα μπορέσει να ασκήσει κανενός είδους πίεση στην ΕΚΤ, ΔΝΤ, τις αγορές κλπ, που τρέμουν μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Την ίδια στιγμή μια και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει με κανέναν τρόπο έξοδο από την ΕΖ και την Ε.Ε., η τρομοκρατία θα πάρει ξέφρενες διαστάσεις, διότι αυτό ακριβώς θα απειλήσουν να κάνουν οι επικυρίαρχοι, γνωρίζοντας ότι η ευρω-λαγνία της Ελληνικής διαπραγματευτικής πλευράς, δεν θα τους επιτρέπει να δουν ότι αυτόν που συμφέρει την έξοδο, είναι η Ελλάδα, και όχι η Ε.Ε.
Ο πόλεμος αυτός που θα αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα γίνει τόσο με στόχο την προσπάθεια να υποκύψει η Ελλάδα στις επιταγές της Ε.Ε. και την παραμονή της χώρας σε νέα μνημόνια και χρέη για δεκαετίες. Ο πόλεμος αυτός θα γίνει κυρίως για να έχει ως αποτέλεσμα τον εκφοβισμό κάθε άλλης πολιτικής ομάδας που έχει παρόμοιες θέσεις έτσι ώστε να σταματήσει για κάποια περίοδο τουλάχιστον, η οργανωμένη πολιτική εναντίωση προς τις κεντρικές πολιτικές της Ε.Ε.. Γι αυτό και ο πόλεμος αυτός, θα έχει και σκληρά χαρακτηρηστικά, τα οποία θα στοχεύουν στην ολοκληρωτική εξόντωση του ΣΥΡΙΖΑ όπως βέβαια και της πολιτικής του, έτσι ώστε να μην υπάρξει ποτέ κάτι παρόμοιο, ακόμη και στην ηπιότατη και φιλοευρωπαϊκή μορφή που το βλέπουμε σήμερα.
Όλα τα παραπάνω, μας φέρνουν στο τι θα ήθελαν να δουν από τον ΣΥΡΙΖΑ όλοι όσοι έχουν καταλάβει για τι μιλάμε, όταν μιλάμε για την ΕΖ και την Ε.Ε. που είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε όχι μόνο να δημιουργούν οικονομικές καταστροφές, αλλά και να κάνουν αφαίμαξη σε οποιοδήποτε Δημοκρατικό ή Φιλολαϊκό χαρακτηριστικό ή κεκτημένο έχουν κατακτήσει οι ευρωπαϊκοί Λαοί τον τελευταίο αιώνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε ήδη - και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που θα έπρεπε να έχει αρχίσει να το κάνει - να είχε περάσει στις απειλές από μέρος του. Αυτό ισχύει, ακόμη κι αν είχε κάποιο σχέδιο λύσης μέσα στην ΕΖ, κάτι που βέβαια δεν ισχύει. Το τι θα ήθελα να δω από την ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν στο θέμα αυτό, θα ήταν, να δώσει στους Ευρωπαίους επικυρίαρχους να καταλάβουν μια και καλή, ότι εμείς στην Ελλάδα ΔΕΝ παίζουμε.
Θα έπρεπε από τώρα, να πει το αυτονόητο, καθαρά και ξάστερα: Εάν ο Λαός μας δεν ευημερεί μέσα στην ΕΖ και την Ε.Ε., τότε εμάς μας συμφέρει να είμαστε ΕΚΤΟΣ. Και συνάμμα θα έπρεπε να έχει ήδη κάνει γνωστό στους δανειστές μας, ότι - τουλάχιστον - δεν πρόκειται να πληρώσει απολύτως τίποτα, καμιά δόση, εάν αυτό έχει αρνητικό αποτέλεσμα στην οικονομία της χώρας ή προκαλεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της, ή τέλος, καταστρέφει τις υπάρχουσες κοινωνικές υποδομές. Μόνο έτσι, θα αποτελέσει το επιτυχές παράδειγμα, για παρόμοια κινήματα όπως το Podemos αλλά και ολόκληρα κράτη και Λαούς, γιατί μόνο έτσι, θα μπορέσει να έχει το πάνω χέρι μπροστά στην Ε.Ε. που ετοιμάζεται να κάνει ότι περνά από τα χέρια της, για να κρατήσει την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες κάτω από τον ζυγό ενός απίστευτου χρέους.
Αλλά αυτό βεβαίως σημαίνει, ότι θα έπρεπε να υπάρχει από τον ΣΥΡΙΖΑ ένα τεκμηριωμένο σχέδιο Β, ένα σχέδιο, το οποίο θα εξασφάλιζε την ευημερία όταν πια η Ελλάδα γινόταν Ελεύθερο και κατ ουσίαν ανεξάρτητο κράτος, χωρίς τα δεσμά της ΕΖ και της Ε.Ε. Κάτι που κατηγορηματικά όχι μόνο αρνούνται ότι έχουν, αλλά και υποστηρίζουν ότι δεν χρειαζόμαστε...
Το σκανδαλώδες τεράστιο ζήτημα της ανυπόγραφης Δανειακής σύμβασης
Είναι γνωστό, ότι κατά τον νόμο Ν 4046 14/2/2012 [2] τα Σχέδια Δανειακών Συμβάσεων με EFSF εγκρίθηκαν από το Κοινοβούλιο της Ελλάδας. Στην συνέχεια το κοινοβούλιο της Ελλάδας, έδωσε εξουσιοδότηση για υπογραφή Δανειακών Συμβάσεων με τον Ν 4060. Στον Ν 4060 22/3/2012 [3] στο άρθρο 2 παρ. 3 αναφέρεται συγκεκριμένα το εξής:
«Με μέριμνα του Υπουργού Οικονομικών η Σύμβαση μετά την υπογραφή της από όλα τα προβλεπόμενα μέρη, διαβιβάζεται στη Βουλή για ενημέρωση.»
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ, ότι οι νόμοι αυτοί, δεν πέρασαν με ψήφιση στο κοινοβούλιο, αλλά με πράξη νομοθετικού περιεχομένου... Από εδώ βλέπουμε ότι μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, όφειλε να είχε διαβιβαστεί στην Βουλή για ενημέρωση των βουλευτών και κατ επέκταση να είναι γνωστό στους ενδιαφερόμενους πολίτες ολόκληρης της Ε.Ε.. Παρ όλα αυτά, η υπογεγραμμένη δανειακή σύμβαση, δεν έχει διαβιβαστεί στην βουλή από την υποτιθέμενη ημερομηνία της υπογραφής της. Δεν υπάρχουν αντίγραφά της υπογεγραμμένης δανειακής σύμβασης πουθενά, δεν υπάρχει κανένα υπουργείο που να την έχει υπογεγραμμένη, και δεν υπάρχει γενικά πουθενά το τελικό κείμενο της εάν υπάρχει και είναι υπογεγραμμένο, το οποίο βέβαια μπορεί να περιέχει και αλλαγές δεδομένου ότι έχουμε μόνο το σχέδιο της, όπως υπάρχει στον Ν 4060.
Τα ερωτήματα [4], που υπάρχουν σε σχέση με το πως προχώρησαν τα πράγματα με τον δανεισμό είναι πραγματικά τρομακτικά όσον αφορά ακόμα και τις ποινικές ευθύνες που αναδεικνύουν. Κατ αρχήν, το σχέδιο της δανειακής σύμβασης δεν προβλέπει την πληρωμή σε Τίτλους. Κι όμως, κάποιοι δανεισμοί (βλέπε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου των πιστωτικών ιδρυμάτων) έγιναν σε Τίτλους, δηλαδή, πήραμε πληρωμή δανείου σε επιπλεόν μορφή χρέους! Για τους περίεργους, καλό θα είναι να ξέρουν, ότι το κουπόνι(α) των Τίτλων EFSF που δόθηκαν είναι ΑΓΝΩΣΤΑ, δηλαδή ούτε αυτοί οι τίτλοι δεν είναι γνωστοί σε κανέναν... Περιττό να συνεχίσουμε την περιγραφή του εγκλήματος, αν και η όλη υπόθεση έχει και άλλες λεπτομέρειες και προφανώς βρωμάει ασύστολα από χιλιάδες χιλιόμετρα.
Θα παραβλέψω το γεγονός, ότι για όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ως μείζονα αντιπολίτευση αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΔΕΝ αναφέρθηκαν στα παραππανω με τον τρόπο που όφειλαν. Γιατί ναι μεν, μπορεί κάποιοι μεμονωμένοι βουλευτές να αναφέρθηκαν, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρξε σοβαρή αντίδραση. Όχι ανάλογη του εγκλήματος κατά της Χώρας και του Λαού της. Όφειλαν όλοι τους βεβαίως, όχι απλά να τα αναφέρουν, αλλά να προκαλέσουν και να συνεχίσουν μαζική αντίσταση με κάθε τρόπο, μπροστά σε αυτήν την παρανομία τέτοιου μέγιστου βαθμού. Όφειλαν, να μην σταματήσουν να μιλούν και να πράττουν για το θέμα, μέχρι να υπάρξει ανοιχτά και δημόσια, μια πλήρης ενημέρωση, και στην σίγουρη περίπτωση που υπήρξε παρανομία, είτε μέσα στην χώρα, είτε μέσα στην ίδια την Ε.Ε., να έκαναν ότι είναι δυνατόν για να καταδικαστούν οι ένοχοι...
Τώρα όμως, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά και έχει την πλειοψηφία, τώρα, δεν έχει άλλη επιλογή. Τα εγκλήματα που έγιναν από την κυβέρνηση Παπανδρέου και συνεχίστηκαν από τις υπόλοιπες μέχρι και σήμερα, ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ. Και περιμένουμε από μια υποτιθέμενη φιλολαϊκή και δημοκρατική κυβέρνηση να τα ελέγξει και μάλιστα άμεσα! Θα ήθελα να τον δω να το ξεψαχνίζει μέχρι ΤΕΛΟΥΣ. Έτσι ώστε επιτέλους να πληρώσουν οι ένοχοι εσχάτης. Και στην συνέχεια, να χρησιμοποιήσει αυτό το εξαιρετικά δυνατό χαρτί, στην διαπραγμάτευση που διατυμπανίζει ότι θα κάνει. Αυτά, μαζί με τις πρόσφατες παραδοχές στελεχών της Ε.Ε. ότι έχουν παραβιαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, διασφαλίζουν, ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε το πάνω χέρι. Αυτό εάν βέβαια, υπάρχουν τα παντελόνια και δεν υποκύψουν οι υπεύθυνοι στην εμμονή τους για παραμονή σε ένα φασιστικό καθεστώς όπως αυτό της Ε.Ε., για να διεκδικήσουν το δίκιο του Λαού μας.
Ο ρόλος του Λαού.
Και εδώ είναι που έρχεται ο ρόλος του Λαού, ως εγγυητής της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης. Τι γίνεται, εάν μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ αρκεστεί στο να δώσει μερική ανακούφιση στον Λαό, προσπαθώντας να κάνει επιφανειακές αλλαγές μόνο, με το να παράσχει σε κάποιες ταλαιπωρημένες ομάδες κάτι τις παραπάνω, χωρίς να ασχοληθεί με το να ξεκαθαρίσει τουλάχιστον κάποια από τα τεράστια ζητήματα από τα οποία αναφέρθηκαν μόνο δύο, παραπάνω; Υπάρχει άραγε λύση, πραγματική λύση, εάν ασχοληθούμε μόνο με τα ευκαιριακά και εύκολα, χωρίς να κάνουμε ουσιαστικά τίποτα γι τα φλέγοντα;
Προφανώς όχι. Κι αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς την πολιτική κατάρρευση, και την απαξίωση και του τελευταίου μεγάλου κόμματος στο οποίο ελπίζει ακόμη ο Λαός. Αυτό θα οδηγήσει αναγκαστικά προς μια ολοκληρωτική αλλαγή, πιθανόν και με βίαιους όρους, ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Όχι από το σύστημα, αν και θα το προσπαθήσει. Αλλά από έναν Λαό, που θα έχει καταλάβει χωρίς καμιά αμφιβολία πλέον, ότι για να δει επιτέλους πραγματική δικαιοσύνη, κάθαρση, λύτρωση και μια πραγματική λύση, θα πρέπει να το απαιτήσει μόνος του.
Κι εκεί ακριβώς είναι η ευθύνη συνολικά της αντιπολίτευσης, που απ ότι φαίνεται κι εκτός απροόπτου, θα γίνει κυβέρνηση πολύ σύντομα.
Χωρίς τον Λαό δίπλα της, χωρίς την συμφωνία και συμπόρευση με έναν ενδυναμωμένο Λαό, το μέλλον της θα είναι κάθε άλλο από ρόδινο, όποιο παροδικό μέτρο ανακούφισης και να υλοποιήσει χωρίς να σηκώσει ανάστημα για τα μεγάλα ζητήματα. Ελπίζουμε κάλιο αργά παρά ποτέ, ότι η επόμενη κυβέρνηση θα καταλάβει ότι χωρίς τον Λαό και χωρίς συμφωνία μαζί του, δεν πρόκειται ούτε να προσφέρει λύσεις, ούτε να κρατηθεί στην εξουσία ομαλά. Εάν το καταλάβει, τότε θα έχουν μαζί τους πολύ περισσότερους από τους αριστερούς στους οποίους απευθύνονται μόνο. Εάν δεν το καταλάβει, θα έχουν εναντίον τους, ακόμη κι αυτούς που σήμερα πιστεύουν ότι τους στηρίζουν.
stavroskatsoulis.blogspot.gr