«Δεν μπορούσε ο λαός άλλες μεταρρυθμίσεις» σχολίασε κάποιο γαλάζιο στέλεχος χθες βράδυ στο Star Channel για να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης. Αν αυτές είναι οι απόψεις των πρωτοκλασάτων σου, τότε δε δικαιούσαι να έχεις προσδοκίες.
Ο Αντώνης Σαμαράς έχασε για δύο πολύ απλούς λόγους.
Ο πρώτος ότι ακριβώς δεν έκανε καμία απολύτως μεταρρύθμιση και τίποτε από όλα όσα είχε εξαγγείλει στο Ζάππειο πριν από τρία χρόνια.
Στηλίτευε τη βαριά φορολογία, όμως τη διατήρησε διατυμπανίζοντας κάποιες ελαφρύνσεις στο μέλλον. Μιλούσε για διαπραγμάτευση που όμως ουδέποτε επιχείρησε.
Έγραψα προχθές την πληροφορία εκ των έσω ότι η τρόικα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη από την απερχόμενη κυβέρνηση διότι δεν έκανε απολύτως τίποτε αλλά κοιτούσε πως θα διατηρήσει τις καρέκλες.
Δεν έγινε καμία μεταρρύθμιση. Ακόμη πληρώνουμε τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ ενώ χαρίσαμε τις κερδοφόρες. Οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι απλά παραμένουν ως επίορκοι, τα κλειστά επαγγέλματα παρέμειναν κλειστά. Κανένας περιορισμός του κράτους και επιθετική - φιλική φορολογική πολιτική με χαμηλούς συντελεστές. Και εδώ να ξεκαθαρίσουμε ότι ο περιορισμός του κράτους δεν είναι θέμα πολιτικής ιδεολογίας αλλά κοινής λογικής και νοικοκυροσύνης.
Το 2012 ο ελληνικός λαός ήλπιζε στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την ελάφρυνση της φορολογίας και τη διαπραγμάτευση του χρέους ποντάροντας στην προσωπικότητα Σαμαρά.
Δεν έγινε απολύτως τίποτε. Αντίθετα η Νέα Δημοκρατία τσάκισε αλύπητα τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά την στηρίζουν.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι επέλεξε μια προεκλογική στρατηγική με αρνητικό πρόσημο. Ως πρωθυπουργός έδινε το tempo και διατηρούσε το τακτικό πλεονέκτημα. Ωστόσο αντί για δημιουργική αντιπαράθεση, αντί για θετικό λόγο, αντί έστω να προβληθεί σε λογικά πλαίσια η επιλογή του ως ασφαλέστερη λύση, επέλεξε τον τρόμο και την κινδυνολογική παρουσίαση του πολιτικού του αντιπάλου.
Ο λαός όμως ήταν χορτασμένος από τρόμο. Αναζητούσε πλέον ελπίδα. Αυτήν και ψήφισε.