Του Στρατή Μαζίδη
για τη Freepen.gr
Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο η αγωνία θα κορυφώνεται. Και τότε η κάλπη, η μόνη δηλαδή αξιόπιστη δημοσκόπηση, θα φανερώσει την επιλογή του ελληνικού λαού.
Το πιθανότερο είναι πως θα επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το 2012 στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου ήταν φανερό ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε βολευτεί στη δεύτερη θέση. Τώρα ήταν αυτός που προκάλεσε μαζί με το υπόλοιπο αντι-μνημονιακό μπλοκ την αναμέτρηση.
Τα πάντα μυρίζουν πολιτική αλλαγή, αντίθετα ο Σαμαράς εκπέμπει πτωμαΐνη. Αντί να καθορίζει τις προεκλογικές εξελίξεις, η Νέα Δημοκρατία ασχολείται μόνο με το πως θα αντικρούσει τα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποδοσφαιρικά παίζει από τη μέση και κάτω σα να προσπαθεί να δεχθεί όσα γκολ γίνεται λιγότερα.
Μαζεύει κόσμο σε καφενέδερ και σπέρνει τρόμο δημιουργώντας κλίμα που μας γυρίζει στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Ο κόσμος όμως δεν αντέχει πια άλλο τρομοδόσεις. Τις ξερνά από το στόμα του.
Θα ρίξει ΣΥΡΙΖΑ κι ας διαπιστώνει τις μύριες όσες αντιφάσεις. Από τους εκτυπωτές της Ραχήλ (που και βάσιμο να είναι, δεν το αποκαλύπτεις στην τηλεόραση), στο αφορολόγητο της μεγάλης ακίνητης περιουσίας που από € 450.000,00 ήδη υποχώρησε στις € 200.000,00 και την πρωτοφανή πρόταση για εισφορά σε κάθε συναλλαγή, ο κόσμος πλέον δε δίνει καμία σημασία.
Αυτό που έχει επικρατήσει είναι η αντίληψη πως στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν.
Αυτό προέχει. Να φύγουν. Όσο ψηλά κι αν φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο αυτοδύναμος κι αν τυχόν αποδειχθεί, ξέρει πολύ καλά πως αν τα θαλασσώσει, ο ελληνικός λαός θα είναι και μαζί του αμείλικτος. Σάμπως ο Αντώνης Σαμαράς τήρησε τις υποσχέσεις του;
Επιπλέον παρά τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας κερδίζει τον κόσμο στην τηλεόραση. Κατά βάθος όλοι μέσα τους θέλουν επιτέλους έναν έλληνα πρωθυπουργό να υψώσει ανάστημα. Και μάλλον το γουστάρουν περισσότερο με έναν αριστερό συριζαίο νέο άνθρωπο παρά ένα φοβικό δεξιό πολιτικό δεινόσαυρο που οι δικές του επιλογές, όχι τώρα αλλά το 1995, μας οδήγησαν στο γκρεμό..
Ο Αλέξης Τσίπρας μεταδίδει ελπίδα και φαίνεται πως αυτή έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή ο δοκιμαζόμενος λαός.
Αυτή την Κυριακή η ελπίδα θα επικρατήσει του τρόμου. Από τη Δευτέρα όμως η ελπίδα θα αναζητήσει το επόμενο βήμα της. Την ευόδωσή της.