Ετσι νιώθει ο Ελληνας πολίτης τα τελευταία χρόνια των μνημονιακών πολιτικών. Και ο τρόμος του κορυφώνεται τις μέρες που διατρέχουμε μέχρι τις εκλογές. Νιώθει ότι γεννήθηκε από τη μήτρα του τρόμου. Τρομοκρατία εναγκαλισμένη με την πολιτική υπερβολή και κυρίως με το πολιτικό ψέμα. Μόνο τρομοκρατία. Νόμιμα, παράνομα, ιδεολογικά, οικονομικά, κομματικά, εθνικά και όποιος αντέχει...
Βιαζόμενοι και καταπιεζόμενοι, βιάζοντες και καταπιέζοντες επισείουμε τον τρόμο των συνεπειών από την εφαρμογή ή μη των μνημονιακών πολιτικών, του υποτιθέμενου "προγράμματος σταθερότητας", της νέας "πιστοληπτικής γραμμής" και παρόμοια εν πολλοίς πολιτικά φληναφήματα, για να διατηρήσουμε δια της ισορροπίας του τρόμου τη λαγνεία των ψευδαισθήσεών μας, στήνοντας έτσι τις δικές μας θηλιές στον ίδιο το λαιμό μας...
Οι αυξομειώσεις της ανασφαλειών του λαού διακυμαίνουν τον τρόμο. Και κάποια "ερπετά" της πολιτικής, σε τούτο τον πολιτικό φιδότοπο, όταν δεν μπορουν να γίνουν καθεστώς πιο σκληρό, ορεγόμενο πάντα την εξουσία, τότε στενεύουν τα περιθώρια του λαού και στη ζωή του περνάνε το φόβο, ακόμη και τον τρόμο της σκέψης και της έκφρασης.
Πριν από τον τρόμο προηγείται η εντολή, η απαίτηση. Μετά η αμφισβήτηση της εντολής και την απόρριψη της απαίτησης, ακολουθεί η πράξη του τρόμου. Το βιώνουμε καθημερινά, ιδίως τα τρία τελευταία χρόνια. Ο πολιτικός τρόμος αποβλέπει στην καταπιεσμένη βούληση. Και διαπιστώνουμε ότι ο τρόμος, η της ενοχής τύψεις ή της παρέκκλισης από συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές, έγινε καθεστώς. Είναι πλέον καθιερωμένη η διαδρομή του προπαγανδιστικού τρόμου. Τίποτα στην ελληνική κοινωνία δεν λειτουργεί χωρίς τη σύνθεση του τρόμου. Και ο τρόμος πυροδοτείται από τον τρόμο!..
Και είναι ο τρόμος που συντηρεί την αυθαίρετη βούληση των ολίγων ενάντια και στο λαό και στο κράτος. Και όταν γίνουν κράτος, νομιμοποιούν την αυθαιρεσία και αδίστακτα εμπαίζουν ττρομοκρατώντας οτιδήποτε ανθρώπινα αναπνέει. Και κάποιοι κρύβουν μέσα τους, αλλά έτοιμο να εξέλθει, το "φονιά" της κοινωνικής και της εθνικής αξιοπρέπειας μας, τον πολιτικό καταστροφέα...
Πως αλλιώς να εξηγηθεί η ερήμωση της ελληνικής κοινωνίας από ανερμάτιστες πολιτικές. Υπερβολές; Είναι υπερβολή, εκτός αν θέλουμε να εθελοτυφλούμε, ότι οι σύγχρονοι Ηρόστρατοι της πολιτικής, έχουν επενδύσει το νόημα της ζωής τους στην καταστροφή; Δεν είναι οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "σωτήρες" μας που μας οδήγησαν στην αθλιότητα ως κοινωνία και έθνος και οι οποίοι ανενδοίαστα διεκδικούν και πάλι τη ψήφο μας σε 13 ακριβώς μέρες;
Επικαλούμενοι τα αδιέξοδα και επιστρατεύοντας κάθε χαλκευμένη πληροφόρηση, έχουν ανοίξει τις μπουκόπορτες του τρόμου. Η επίκληση των συνεπειών και των αδιεξόδων αν δεν ακολουθηθούν συγκεκριμένες πολιτικές που έχουν "συμφωνηθεί" με τους δανειστές, χωρίς ουσιαστική ωστόσο διαπραγμάτευση και με επίδειξη παραδειγματικής οσφυοκαμψίας για λόγους ευεξήγητους, είναι η επικάλυψη της πολιτικής ανικανότητας ή της κομματικής σκοπιμότητας.
Ξέρουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα πέραν της υποτελούς συμπεριφοράς τους. Είναι οι "μαστουρωμένοι" της εξουσίας. Και μετατρέπονται σε "τρομοκράτες" της κοινωνίας, έχοντας την...ευγενική χορηγία συγκεκριμένων ΜΜΕ και ευπροσάρμοστα ανταποκρινόμενων δημοσιογράφων σε κάθε κομματική πρόκληση, φυσικά με το αζημίωτο. Αυτοσκοπός το κομματικό ή προσωπικό όφελος και η τρομοκρατία των πολιτών. Δεν γνωρίζουν βέβαια πως οι ίδιοι δεν έχουν σκοπό, ούτε η τρομοκρατία τους έχει για τους ίδιους μέλλον. Είναι μια "τρομοκρατία" ακάλυπτη χωρίς προσχήματα. Το φονικό για το φονικό!..
Η ατμόσφαιρα της ελληνικής κοινωνίας είναι σήμερα γεμάτη από την πτωμαίνη της δημοκρατίας. Και όταν η δημοκρατία δεν έχει ουσιαστική φωνή για να φωνάξει με τα μύρια στόματα του πλήθους, ο τρόμος με τις διάφορες μορφές του έρχεται μα ακάθεκτη ταχύτητα. Ανθρωπος - ανθρωπισμός, κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική αξιοπρέπεια, ηχούν σαν λέξεις στενές για να χωρέσουν πολιτικές συμπεριφορές, όπως τις κατάντησαν οι διαδοχικές εκδορές των καιρών, της πολιτικής ανικανότητας και της πολιτικής κοροιδίας.
Αυτό που μας χρειάζεται σήμερα, εκτός από την αυταπάτη της "σταθερότητας", είναι και ένας καινούργιος μύθος. Ο μύθος του ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη. Ο παλιός έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα. Εχει "ξεφτίσει" και έχει παραχωρήσει τη θέση στο μύθο του δουλοπάροικου ως αποτέλεσμα του φόβου. Η 25η Ιανουαρίου μπορεί να αποδειχθεί ημερομηνία ορόσημο, για το απόθεμα της πολιτικής μας κρίσης. Γιατί η αδράνεια των πρωτοβουλιών, η νάρκη της φαντασίας δημιούργησαν το άβουλο άτομο, που εύκολα παραδίδεται στο φόβο και εύκολα πειθαρχείται στη γραφειοκρατική μηχανοποίηση της κομματικής εξουσίας...
Εχεις ο καιρός γυρίσματα; Ιδωμεν...