Κλείνουν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων, τελειώνει η πολιτική μεταγραφική περίοδος. Και αφού μιλάμε με ποδοσφαιρικούς όρους, δυστυχώς παρακολουθούμε το πολιτικό πρωτάθλημα της Ζιμπάμπουε.
Μια μεταγραφική περίοδος παραλογισμού αλλά και καρεκλοκυνηγιού.
Την ώρα που η πατρίδα χρειάζεται φωτεινά μυαλά κι ανθρώπους που έχουν κολλήσει ένσημα για να την ξεκολλήσουν, επιστρατεύεται η...Νόνη Δούνια. Ποιος ξέρει, μπορεί να τη δουν γυμνή οι δανειστές μαζί με τη Γκερέκου και να μας λυπηθούν.
Ο Βασίλης Οικονόμου σαν άλλος παλιός ρώσος ποδοσφαιριστής της 10ετιας του 1990 κοντεύει να γυρίσει όλες τις ομάδες, ε κόμματα ήθελα να πω.
Η Δράση από τη μεγάλη δραστηριότητα διεσπάσθη. Η ίδια συντάσσεται με το Ποτάμι του «αριστερού» (εδώ γελάνε) Θεοδωράκη και τους «Μεταρρυθμιστές» του Λυκούδη. Τώρα από που κι ως που μεταρρυθμιστής ο Λυκούδης, είναι ένα άλλο ζήτημα.
Από κοντά και ο Καμμένος, πήρε μεταγραφή τον Κριστόφ Βαζέχα μπας και σκοράρει και μείνει στη Σούπερλίγκα η ομάδα. Μαζί του και κάποιος που μας ξεφουρνίζει περυσινά νέα για χθεσινά, φωνάζει για ανατροπή αλλά συντηρείται μια χαρά από συστημικούς παίκτες.
Ραχήλ, Γιαταγάνα, Μπόλαρης περιμένουν. Στο ΣΥΡΙΖΑ τσινούν κάποιοι. Όχι άδικα. Εδώ βέβαια έχουν πάρει το μισό ΠΑΣΟΚ.
Και φυσικά η Κατερίνα Στανίση στην Τελεία.
Κι έχουμε και τα παράλογα. Οι αξιόλογοι Καισάριος και Βερούτης υποψήφιοι του Σαμαρά. Δεν το περιμέναμε. Ίσως δεν το περίμεναν ούτε οι ίδιοι. Με το σκεπτικό πάντως της εκ των έσω ανατροπής, τότε καλύτερα να πήγαιναν σε αυτόν που φαίνεται πως θα κερδίσει.
Μουσικές καρέκλες η πολιτική μεταγραφική περίοδος. Να δούμε ποιοι θα απομείνουν όρθιοι στο τέλος.