Η σχετική στιχομυθία με τον μεγάλο Ευρωπαίο ηγέτη έχει αποκτήσει μια καυτή επικαιρότητα και για τη Γαλλία και για πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες και γι’ αυτό προφανώς την ανέσυρε, από βιβλίο του Αλαίν Πεερφίτ, το όργανο των Γάλλων Γκωλλιστών «Κομιτέ Βαλμύ», στο ακόλουθο χθεσινό ρεπορτάζ:
Μετάφραση Μιχ. Στυλιανού
«Ελλάδα: Για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η συμμετοχή μιας χώρας στην Ευροζώνη είναι αμετάκλητη.
Η συμμετοχή μιας χώρα στη ζώνη του ευρώ είναι αμετάκλητη, υπενθύμισε η Ανίκα Μπρέϊτχαρτ, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε απάντηση ερώτησης για μιαν ενδεχομένη έξοδο της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα, υπενθυμίζοντας ότι ο κανόνας αυτός περιλαμβάνεται στην ευρωπαϊκή συνθήκη.
Το κείμενο που ακολουθεί και που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2008, έχει ανακτήσει τελευταία ένα εντυπωσιακό ενδιαφέρον. Πρόκειται ωστόσο για μια συνέντευξη του στρατηγού Ντε Γκώλ, Προέδρου τότε, για τη δυνατότητα εξόδου από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση όταν στη συνθήκη της Ρώμης δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη.( Δεν υπάρχει επίσης πρόβλεψη εξόδου από το ευρώ στη συνθήκη του Μάαστριχ, γεγονός που υποχρεώνει σε έξοδο και από την Κοινή Αγορά)
Η απάντηση του στρατηγού Ντε Γκώλ ήταν μιας λαμπερής σαφήνειας και επιβεβαιώνει τη ρήση ότι «οι μεγάλες ιδέες δεν έχουν ηλικία, έχουν μόνο μέλλον»:
Σάρλ Ντε Γκώλ: «Με πιάσανε κορόϊδο; Ε, ορίστε, και εγώ την κοπανάω.»
Στρατηγός Ντε Γκωλ: Η Κοινή Αγορα, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά δυο χρόνια που την αρχίσαμε. Αλλά η βιομηχανική ανάπτυξή μας έχει αρχίσει πολύ πιο πριν. Το ίδιο και η γερμανική και η ιταλική. Αυτοί που λένε παραμύθια για τις ασύγκριτες ευεργεσίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι μασκαράδες.
Αλαίν Πεερφίτ: Η Συνθήκη της Ρώμης δέν έχει προβλέψει τίποτα για την αποχώρηση κάποιου μέλους.
Ντε Γκώλ: Αστειότητες.΄Εχετε ξαναδεί μια μεγάλη χώρα να δεσμεύεται να παραμείνει κορόϊδο, για τον λόγο ότι κάποια συνθήκη δεν πρόβλεψε πως θα την κοροϊδέψουν; ΄Οχι. ‘Οταν σε πιάνουν κορόϊδο, λες: «Πιάστηκα κορόϊδο. Ε, λοιπόν, εγώ του δίνω!» ΄Ολα τ’ άλλα είναι ιστορίες για νομικούς και διπλωμάτες...
Α.Π.: Μπορούμε να πούμε πως δεν εγκαταλείπουμε εμείς την Κοινή Αγορά, αλλά ότι εκείνη μας εγκαλείπει...
Ντε Γκώλ: ΄Οχι, καθόλου. Δεν υπάρχει λόγος να λέμε παραμύθια! Εξ άλλου, όλα όσα έγιναν για την Ευρώπη, από αυτούς που αποκαλούνται «ευρωπαίοι», πήγαν πολύ καλά όσο η Γαλλία ήταν που τά πλήρωνε όλα. Αρχίσαμε με την Κοινοπραξία του άνθρακα και του χάλυβα. Αυτή ήταν τί; ‘Οτι επιστρέψαμε στη Γερμανία το κάρβουνο και τον χάλυβά της, που δεν τα είχε γιατί της τα είχαμε πάρει. Τής τα δώσαμε χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Και στους Ιταλούς δώσαμε ό,τι δεν είχαν πριν: κάρβουνο και σίδερο. ΄Ετσι μπόρεσαν να αναπτύξουν μια μεταλλουργική βιομηχανία. Αλλά εμείς δεν κερδίσαμε μια δεκάρα από την Κοινοπραξία ΄Ανθρακα και Χάλυβα.
Είχαμε ένα πρόβλημα με τον εκσυγχρονισμό των ορυχείων μας, αλλά τα εκσυγχρονίσαμε χωρίς μια δεκάρα από την Κοινοπραξία. Νά τι ήταν η Κοινοπραξία.΄Ηταν μια απάτη, προς όφελος των Γερμανών και των Ιταλών.
Κατόπιν κάναμε το ΕΥΡΑΤΟΜο. Και εκεί τα ίδια. Στο ΕΥΡΑΤΟΜο εμείς βάζουμε το 95%. Μόνο εμείς έχουμε μια πραγματική ατομική δυνατότητα. Οι άλλοι δεν έχουν εντελώς τίποτα. Ούτε εγκατάσεις, ούτε τεχνικούς να τις λειτουργήσουν. Λοιπόν εμείς βάζουμε το 95% της ατομικής μας ικανότητας, οι άλλοι το5% και μοιραζόμαστε τα αποτελέσματα, με ίσα δικαιώματα! Είναι απάτη!
Η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα ήταν το ίδιο πράγμα. Γιατί την εφεύραν; Επειδή οι Γερμανοί δεν είχαν στρατό. Επειδή λοιπόν φοβούνταν τους Ρώσους, έπρεπε να φτιάξουν ένα στρατό, αλλά όπως δεν ήθελαν να είναι υπό γερμανική διοίκηση, τον έθεσαν υπό τη διοίκηση του (Αμερικανού) στρατηγού Νόρσταντ.΄Ελα όμως που θέλανε να κάνουν το ίδιο και με τον γαλλικό στρατό. Αυτή είναι η Ευρώπη κατά τα σχέδιά τους, αλλά αν θελήσουμε να κάνουμε μιαν Ευρώπη που δεν θα είναι σε βάρος μας, τότε δεν βρίσκεται κανείς!
Οι Γερμανοί σήμερα αρχίζουνε σαφώς να σκέφτονται: «άν δεν κάνουμε κολεγιά με τους Γάλλους, οι Γάλλοι θα τα φτιάξουν με τους Ρώσους. Και τι θα μας συμβεί στη συνέχεια; Θα βρεθούμε σε κίνδυνο.» Και έχουν απολύτως δίκηο. Αν η πολιτική της γαλλο-γερμανικής συνθήκης, δηλαδή του πυρήνα της Ευρώπης, δεν πετύχει, ε, τότε θα τραβήξουμε γι’ αλλού.
Α.Π: Για αλλού, δηλαδή με τους Ρώσους;
Ντε Γκώλ: Φυσικά! Αυτοί βλέπουν πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Μας κάνουν αγάπες, λέγοντας μέσα τους: « Μπορούμε να τα φτιάξουμε με τους Γάλλους, όπως άλλοτε.» Και τότε θα πάψουμε να πιανόμαστε κορόϊδα και τα κορόϊδα θα είναι οι Γερμανοί.»
Απόσπασμα από το Βιβλίο του Αλαίν Πεερφίτ «΄Ηταν ο Ντε Γκώλ», τόμος ΙΙ, σελ.267.