του SON OFEON
Σας φαίνεται εφικτή ή ρεαλιστική μία κοινωνία με ποσοστό ανεργίας 5%?
Aν ρωτήσετε ένα σημερινό έλληνα πολιτικό ή ένα οικονομολόγο, θα σας απαντήσει ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.
Η απάντηση τους είναι όμως μία υπόθεση, καθώς δεν έχουν μελετήσει με μαθηματικό υπόδειγμα πιθανές λύσεις του προβλήματος.
Υπόδειξη λύσης: Θα πρέπει να μειώσουμε τον συντελεστή του ΦΠΑ από το 23%. Aλλά πόσο ακριβώς?
Aνάλυση:
Κάθε φορά που παράγεται κάτι και μεταβιβάζεται σε κάποιον άλλο, καταβάλλεται σήμερα στο κράτος ΦΠΑ το 23% της προστιθέμενης αξίας.
Ας υποθέσουμε ότι το ετήσιο συνολικό εισόδημα μίας χώρας είναι 100 δις ευρώ.
Το ΦΠΑ που αντιστοιχεί σ’ αυτό το ύψος εισοδήματος είναι 23 δις ευρώ.
Το διαθέσιμο εισόδημα της χώρας διαμορφώνεται σε 77 δις ευρώ (=100-23)
Αν η ανεργία ήταν 23% θα μπορούσαν να διατεθούν τα 23 δις ευρώ ως επίδομα ανεργίας και να διατεθεί το σύνολο των φόρων από ΦΠΑ μόνο για τον σκοπό αυτό.
Αν η ανεργία ήταν 27% η οικονομία θα χρειαζόταν 4 δις ευρώ επιπλέον από τους συλλεγέντες φόρους (100-27=73 και 4=77-73)
Το διαθέσιμο εισόδημα της οικονομίας θα διαμορφωνόταν τελικά σε 73 δις ευρώ και θα ήταν μειωμένο κατά 5,2% λόγω της αυξημένης επίδρασης της ανεργίας. (73/77=0,948)
Στην πραγματική οικονομία οι φόροι που εισπράττονται πηγαίνουν και για άλλους σκοπούς πχ για εξυπηρέτηση εξωτερικού δημόσιου χρέους και δεν ανακυκλώνονται στην οικονομία.
Σαν συνέπεια η ύφεση που παρατηρούμε είναι μεγαλύτερη και το πρόβλημα ρευστότητας της οικονομίας μεγαλώνει από χρόνο σε χρόνο.
Από το εντελώς απλοποιημένο αυτό παράδειγμα συμπεραίνουμε ότι το ποσοστό της ανεργίας προκαλεί επιπλέον ύφεση Υ (ως ποσοστό %) ανάλογη με την διαφορά των ποσοστών ανεργίας (Α) και φορολόγησης (Φ) και αντιστρόφως ανάλογη με το συντελεστή με τιμή (1-Φ), όπου Φ=το ποσοστό φορολογίας ΦΠΑ και Α=το ποσοστό ανεργίας.
Δηλαδή Υ= (Α-Φ)/(1-Φ) ΣΧΕΣΗ 1.
Μπορούμε να γενικεύσουμε το υπόδειγμα και να το κάνουμε πιο ρεαλιστικό, αν θεωρήσουμε ότι το ποσό του ΦΠΑ δεν διατίθεται μόνο για την μισθοδοσία των ανέργων ή ισοδύναμα να υποθέσουμε ότι η μισθοδοσία των ανέργων είναι χαμηλότερη από την μισθοδοσία των εργαζομένων σε ποσοστό π, για παράδειγμα το επίδομα ανεργίας να έναι το 50% του μισθού του εργαζόμενου (π=0,50)
Τότε η σχέση θα γινόταν Υ=(Α*π-Φ)/(1-Φ) ΣΧΕΣΗ 1.2
‘Οταν η κυβέρνηση αποφασίζει και μειώνει το επίδομα ανεργίας στην ουσία επιδιώκει να μειώσει την ύφεση.
‘Οταν όμως παράλληλα αυξάνει το συντελεστή φορολόγησης το αποτέλεσμα δεν προκύπτει θετικό απαραίτητα, ούτε είναι ανάλογο της μείωσης , εφόσον μεταβάλλεται ταυτόχρονα αυξητικά και το ποσοστό ανεργίας.
Το σφάλμα αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς από την κυβέρνηση και η κατάσταση γίνεται διαχρονικά χειρότερη.
Θεωρητικά με επίπεδο ανεργίας Α=27% και ΦΠΑ Φ=23%, αν το επίδομα ανεργίας ήταν το 85% του βασικού μισθού η ύφεση θα ήταν με βάση την σχέση 1.2 μηδενική.
Αλλά υπάρχει έντονη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, οπότε το Φ πρακτικά είναι μικρότερο από 23%.
Αυτό είναι το δεύτερο λάθος πολιτικής που γίνεται.
Η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή δεν καταπολεμούνται με αύξηση του συντελεστή φορολόγησης Φ.
Αυτοί που δεν σκοπεύουν να πληρώσουν ΦΠΑ δεν γίνονται τιμιότεροι όταν αυξάνονται οι συντελεστές φορολόγησης.
Απλά αυξάνουν το ποσοστό κέρδους τους και γίνονται ανταγωνιστικότεροι από τους συνεπείς ανταγωνιστές τους.
Η παραοικονομία αυξάνεται σε βάρος της επίσημης και νόμιμης οικονομίας.
Μην απορείτε που το ΑΕΠ της Ελλάδος πέφτει συνεχώς με την εφαρμογή του μνημονίου.
Τα μαθηματικά είναι αμείλικτα γι’ αυτούς που τα αγνοούν, όπως η κυβέρνηση.
Πώς θα μπορούσαμε όμως να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση?
Aς υποθέσουμε ότι μειώναμε τον συντελεστή ΦΠΑ στο 11,3%.
Τότε για 100 δις ευρώ εισόδημα θα εισπράτταμε 11,3 δις ΦΠΑ.
Το διαθέσιμο εισόδημα θα διαμορφωνόταν σε 88,7 δις ευρώ, δηλαδή θα είχαμε 11.7 δις ευρώ περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα για τους εργαζόμενους σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση.
Το αντίστοιχο ποσό θα έλειπε από το διαθέσιμο για την μισθοδοσία των ανέργων.
Το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων θα ανέβαινε κατά 15,2% (= 11.7/77).
Το ποσό αυτό θα έρρεε στην οικονομία και θα παρήγαγε πρόσθετα αντίστοιχο εισόδημα μετά από 20 συνεχείς μεταβιβάσεις από καταναλωτή σε καταναλωτή.
Αυτό προκύπτει μαθηματικά ως εξής: 0,113* (1.113)^20=0.9615
Αν έχουμε 100 ευρώ και τα μεταβιβάσουμε διαδοχικά σε 20 διαφορετικά πρόσωπα επιβαρύνοντας κάθε συναλλαγή με ΦΠΑ 11,3% ο τελευταίος συναλλασσόμενος πριν τελειώσουν τα λεφτά θα έχει στα χέρια του ποσό ίσο με το ΦΠΑ που θα εισπραχθεί από τα 100 ευρώ, δηλαδή ο κύκλος είναι αυτοτροφοδοτούμενος στις 21 μεταβιβάσεις.
Αντίθετα με ΦΠΑ 23% και 100 ευρώ ο κύκλος θα είναι αυτοτροφοδοτούμενος σε 7 μεταβιβάσεις και κάτι, καθώς 0.23*(1.23)^7=0.979.
Ο χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ 11,3% δημιουργεί αυτοτροφοδοτούμενη οικονομική δραστηριότητα και εισόδημα σε μία αλυσίδα 21 συνδεδεμένων οικονομικών προσώπων και οδηγεί τελικά σε μεγάλη μείωση της ανεργίας.
Ο χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ ενθαρρύνει την κατανάλωση ιδιαίτερα των φτωχών εισοδημάτων.
Το εισόδημα που παράγεται με αυτό τον τρόπο, μπορεί να το μοιράσει το κράτος στους ανέργους, φροντίζοντας να δημιουργήσει θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Το κίνητρο για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μπορεί να είναι μόνο το αυξημένο διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων και η ενεργή ζήτηση από όλους, εργαζόμενους και ανέργους.
Στην εύλογη απορία κάποιου κακόπιστου:
Υπάρχει σε κάποια οικονομία τόσο χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ και τόσο χαμηλός βασικός μισθός?
H απάντηση είναι:
Στην Ιαπωνία ο ΦΠΑ είναι μόλις 5%, στην Αυστραλία 10%, στο Λουξεμβούργο 15%, στην Κίνα 17% και την Ινδία 13,5%.
Στην Γερμανία είναι 19%. Γιατί οι πολιτικοί μας μιμούνται μόνο την Γερμανία?
Σε ποιές από τις παραπάνω χώρες γίνονται άραγε περισσότερες επενδύσεις και υπάρχει συγχρόνως μικρή ανεργία?
Ποιός ‘Ελληνας πολιτικός θα μελετήσει και θα καταλάβει το πρόβλημα?
Tον άριστο συντελεστή τον μάθατε ήδη, όπως και την ενδεικνυόμενη λύση.
Η Ελλάδα έχει τώρα για Υπουργό Οικονομικών τον καθηγητή Οικονομικών κο Βαρουφάκη.
Ο κος Βαρουφάκης έχει ασχοληθεί επιστημονικά με την θεωρία παιγνίων και ίσως μπορεί να καταλάβει την παραπάνω ανάλυση.
Μήπως θα έπρεπε εκτός από τα ν στο όνομα του, να μειώσει και τον ΦΠΑ της Ελλάδας στο 11,3%?
Για την σημασία του συντελεστή ΦΠΑ στην προώθηση επενδύσεων, μπορεί να συμβουλευθεί και το παρακάτω άρθρο:
Στον πίνακα του άρθρου θα δείτε ότι στην Γερμανία, λόγω μειωμένου ΦΠΑ σε σχέση με το μέσο συντελεστή ΦΠΑ της ΕΕ, τα 100 ευρώ αντιστοιχούν σε αξία 111,81 ευρώ.
O συντελεστής ΦΠΑ της Γερμανίας είναι μειωμένος κατά 10,54 % σε σχέση με το μέσο όρο ΦΠΑ της ΕΕ (0,89=19/21.24)
Η Γερμανία γνωρίζει ότι ο βέλτιστος συντελεστής ΦΠΑ είναι το 11,3% και φρόντισε να υιοθετήσει συντελεστή ΦΠΑ μικρότερο κατά περίπου αυτό το ποσοστό (10,54%) από το μέσο όρο των άλλων χωρών της ΕΕ.
Η Γερμανία δεν κάνει τίποτα με τυχαίο τρόπο και το ποσοστό ανεργίας της ήταν το Φεβρουάριο του 2015 μόλις 6,7%
