Του Χρήστου Βαγενά
Το παραπάνω του τίτλου ακριβώς, θα έλεγα, ανακουφισμένος, αν ήμουν ένας από εκείνους (οργανισμούς, Τράπεζες, κράτη κτλ.), στους οποίους χρωστάει η Ελλάδα, ένας από τους δανειστές της δηλαδή.
Συγγνώμη για το παραπλανητικό του τίτλου. Όμως, είπα κι εγώ, ας προσθέσω ένα πετραδάκι στο παραπλανητικό σκηνικό, να δω πως είναι να συμμετάσχει κανείς στην προσπάθεια να γίνει η παραπλάνηση μόνιμο ψωμοτύρι στον πολιτικό βίο της χώρας.
Αναφέρομαι πρωταρχικά στις συνεχείς κωλοτούμπες της κυβέρνησης. Έχουν καταλήξει όπως τα κόλπα που κάνουν ηλεκτρονικά προγράμματα σε υπολογιστές. Στα σίγουρα θα έχετε δει βιντεάκια, όπου πρόσωπα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά «λιώνουν» και ξανασυνδυάζονται σε μορφή άλλου προσώπου.
Άσε που πήγανε από «διαγραφή του χρέους» στη «διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους», και μετά στο «καθόλου διαγραφή του χρέους». Και τι διαφορά δηλαδή έχει αυτό με ότι έκαναν οι προηγούμενοι;
Μετά πήγανε από το «ο κατώτερος μισθούς θα πάει στα 751 ευρώ», δίνοντας με κάθε τρόπο να εννοηθεί ότι αυτό θα γινόταν άμεσα, στην καθυστέρηση για μια τέτοια πραγματοποίηση μέχρι και το 2016. Προφανώς ξαναθυμήθηκαν τα βασικά της αριθμητικής και είδαν ότι τα λεφτά δεν βγαίνουν. Θα βγαίνουν μέχρι το 2016; Δεν το ξέρουν, είμαι σίγουρος. Αλλά, το σκεπτικό είναι ευδιάκριτο:
«Μέχρι τότε, έχει ο Θεός. Και να μην μπορούμε να το κάνουμε όταν λήξει η προθεσμία, κάποιο τρόπο θα βρούμε, και θα πάρουμε κι άλλη. Ε, τώρα! Εδώ οι προηγούμενοι έκαναν τέρατα και σημεία και δεν έπαθαν τίποτα. Τελικά, από ότι φαίνεται, στην πολιτική, κανένας κατεργάρης δεν πάει χαμένος».
Καταργήσανε τον ΕΝΦΙΑ, ναι. Αλλά, για ρίξτε μια ματιά να δείτε τι φορολογικό μπαράζ έχουν ετοιμάσει με το πολυσυζητημένο περιουσιολόγιο, και τον ασφυκτικό έλεγχο κάθε οικονομικής κίνησης του πολίτη. Από ότι φαίνεται, η εφαρμογή του δόγματος «φορολογία του μεγάλου πλούτου» μόνο για τη χρήση χαρτιού υγείας δε θα εφαρμοστεί.
Αλλά οι «αριστερές,άρα δίκαιες» (αυτό κι αν είναι οξύμωρο!) φορολογικές αλλαγές δεν θα παρουσιαστούν, μέχρι να κατακάτσει ο κουρνιαχτός που σήκωσε η παράσταση της διαπραγμάτευσης στην Ευρώπη.
Και η αναμενόμενη σύγκρουση μεγατόνων που θα γινόταν άμεσα και αποτελεσματικά, με επιδίωξη ουσιαστικές αλλαγές στην οικονομική κατάντια αφαίμαξης του Έλληνα, αναβάλλεται για κάμποσους μήνες αργότερα.
Και είμαστε πάλι στα ίδια. Και ο φόβος φυσικά είναι, ότι οι μήνες της αναβολής για την υποτιθέμενη ουσιαστική σύγκρουση με τους Ευρωπαίους εταίρους, δεν θα είναι παρά τεστ για την καινούρια κυβέρνηση. Θα αναμένεται δηλαδή, μέχρι τη «σύγκρουση», από την καινούρια κυβέρνηση, να αποδείξει στους δανειστές, ότι έχει την ικανότητα να εφευρίσκει δημιουργικούς τρόπους να μας παίρνει τα λεφτά και να τους τα δίνει, καλύτερα από τους προηγούμενους.
Και τελικά, τι ήταν όλη αυτή η φασαρία;
Μα η διαφήμιση για την καινούρια κωμωδία προσεχώς:
ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ (απευθυνόμενοι στους εταίρους/δανειστές):
«Ρε παιδιά, μην τρελαινόμαστε. Δεν ακούσατε τι είπαμε; «Θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα». Δεν ξέρετε αυτό τι σημαίνει στην πολιτική γλώσσα; «Θα τους ταράξουμε στη φορολογία». Οπότε, μην ανησυχείτε. Με σας είμαστε. Αλλά, αφήστε να κάνουμε την παράσταση που υποσχεθήκαμε στον κόσμο. Μετά θα τους τα μαζεύουμε, καλύτερα και ευκολότερα από τους προηγούμενους, και θα σας τα δίνουμε. Όλα. Κανένα πρόβλημα».
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ:
«Άντε ρε παιδιά! Πέστε το επιτέλους και μας κοψοχολιάσατε! Εδώ πήγαμε να τρελαθούμε όλοι μας με όλα αυτά τα τερτίπια. Ντυσίματα περίεργα, κεφάλια χωρίς μαλλιά, μηχανές, αντάρτικοι γιακάδες, Τσε Γκεβάρα, γροθιές στον αέρα, ποδέμος και ποδέματα. Τι ήταν όλα αυτά;! Από λίγο να δημιουργήσετε επείγον περιστατικό στο μπαμπά, ρε τρελάρες! Κι είναι και γέροντας άνθρωπος και δεν αντέχει. Έχει φάει και σφαίρες ρε! Δεν μπορεί να μην το ξέρετε! Άντε, βάλτε μια τελεία σ’ αυτή την ιστορία, να πάμε κι εμείς επιτέλους στα σπίτια μας».
«Προσεχώς» λοιπόν. Να δούμε. Πόσο της προκοπής θα είναι αυτή η κωμωδία.
Το παραπάνω του τίτλου ακριβώς, θα έλεγα, ανακουφισμένος, αν ήμουν ένας από εκείνους (οργανισμούς, Τράπεζες, κράτη κτλ.), στους οποίους χρωστάει η Ελλάδα, ένας από τους δανειστές της δηλαδή.
Συγγνώμη για το παραπλανητικό του τίτλου. Όμως, είπα κι εγώ, ας προσθέσω ένα πετραδάκι στο παραπλανητικό σκηνικό, να δω πως είναι να συμμετάσχει κανείς στην προσπάθεια να γίνει η παραπλάνηση μόνιμο ψωμοτύρι στον πολιτικό βίο της χώρας.
Αναφέρομαι πρωταρχικά στις συνεχείς κωλοτούμπες της κυβέρνησης. Έχουν καταλήξει όπως τα κόλπα που κάνουν ηλεκτρονικά προγράμματα σε υπολογιστές. Στα σίγουρα θα έχετε δει βιντεάκια, όπου πρόσωπα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά «λιώνουν» και ξανασυνδυάζονται σε μορφή άλλου προσώπου.
Άσε που πήγανε από «διαγραφή του χρέους» στη «διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους», και μετά στο «καθόλου διαγραφή του χρέους». Και τι διαφορά δηλαδή έχει αυτό με ότι έκαναν οι προηγούμενοι;
Μετά πήγανε από το «ο κατώτερος μισθούς θα πάει στα 751 ευρώ», δίνοντας με κάθε τρόπο να εννοηθεί ότι αυτό θα γινόταν άμεσα, στην καθυστέρηση για μια τέτοια πραγματοποίηση μέχρι και το 2016. Προφανώς ξαναθυμήθηκαν τα βασικά της αριθμητικής και είδαν ότι τα λεφτά δεν βγαίνουν. Θα βγαίνουν μέχρι το 2016; Δεν το ξέρουν, είμαι σίγουρος. Αλλά, το σκεπτικό είναι ευδιάκριτο:
«Μέχρι τότε, έχει ο Θεός. Και να μην μπορούμε να το κάνουμε όταν λήξει η προθεσμία, κάποιο τρόπο θα βρούμε, και θα πάρουμε κι άλλη. Ε, τώρα! Εδώ οι προηγούμενοι έκαναν τέρατα και σημεία και δεν έπαθαν τίποτα. Τελικά, από ότι φαίνεται, στην πολιτική, κανένας κατεργάρης δεν πάει χαμένος».
Καταργήσανε τον ΕΝΦΙΑ, ναι. Αλλά, για ρίξτε μια ματιά να δείτε τι φορολογικό μπαράζ έχουν ετοιμάσει με το πολυσυζητημένο περιουσιολόγιο, και τον ασφυκτικό έλεγχο κάθε οικονομικής κίνησης του πολίτη. Από ότι φαίνεται, η εφαρμογή του δόγματος «φορολογία του μεγάλου πλούτου» μόνο για τη χρήση χαρτιού υγείας δε θα εφαρμοστεί.
Αλλά οι «αριστερές,άρα δίκαιες» (αυτό κι αν είναι οξύμωρο!) φορολογικές αλλαγές δεν θα παρουσιαστούν, μέχρι να κατακάτσει ο κουρνιαχτός που σήκωσε η παράσταση της διαπραγμάτευσης στην Ευρώπη.
Και η αναμενόμενη σύγκρουση μεγατόνων που θα γινόταν άμεσα και αποτελεσματικά, με επιδίωξη ουσιαστικές αλλαγές στην οικονομική κατάντια αφαίμαξης του Έλληνα, αναβάλλεται για κάμποσους μήνες αργότερα.
Και είμαστε πάλι στα ίδια. Και ο φόβος φυσικά είναι, ότι οι μήνες της αναβολής για την υποτιθέμενη ουσιαστική σύγκρουση με τους Ευρωπαίους εταίρους, δεν θα είναι παρά τεστ για την καινούρια κυβέρνηση. Θα αναμένεται δηλαδή, μέχρι τη «σύγκρουση», από την καινούρια κυβέρνηση, να αποδείξει στους δανειστές, ότι έχει την ικανότητα να εφευρίσκει δημιουργικούς τρόπους να μας παίρνει τα λεφτά και να τους τα δίνει, καλύτερα από τους προηγούμενους.
Και τελικά, τι ήταν όλη αυτή η φασαρία;
Μα η διαφήμιση για την καινούρια κωμωδία προσεχώς:
ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ (απευθυνόμενοι στους εταίρους/δανειστές):
«Ρε παιδιά, μην τρελαινόμαστε. Δεν ακούσατε τι είπαμε; «Θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα». Δεν ξέρετε αυτό τι σημαίνει στην πολιτική γλώσσα; «Θα τους ταράξουμε στη φορολογία». Οπότε, μην ανησυχείτε. Με σας είμαστε. Αλλά, αφήστε να κάνουμε την παράσταση που υποσχεθήκαμε στον κόσμο. Μετά θα τους τα μαζεύουμε, καλύτερα και ευκολότερα από τους προηγούμενους, και θα σας τα δίνουμε. Όλα. Κανένα πρόβλημα».
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ:
«Άντε ρε παιδιά! Πέστε το επιτέλους και μας κοψοχολιάσατε! Εδώ πήγαμε να τρελαθούμε όλοι μας με όλα αυτά τα τερτίπια. Ντυσίματα περίεργα, κεφάλια χωρίς μαλλιά, μηχανές, αντάρτικοι γιακάδες, Τσε Γκεβάρα, γροθιές στον αέρα, ποδέμος και ποδέματα. Τι ήταν όλα αυτά;! Από λίγο να δημιουργήσετε επείγον περιστατικό στο μπαμπά, ρε τρελάρες! Κι είναι και γέροντας άνθρωπος και δεν αντέχει. Έχει φάει και σφαίρες ρε! Δεν μπορεί να μην το ξέρετε! Άντε, βάλτε μια τελεία σ’ αυτή την ιστορία, να πάμε κι εμείς επιτέλους στα σπίτια μας».
«Προσεχώς» λοιπόν. Να δούμε. Πόσο της προκοπής θα είναι αυτή η κωμωδία.