Η εικονογράφηση του κειμένου μαρτυρεί τη "δοκιμασία της αλήθειας" και επιχειρεί να τοποθετήσει τον αναγνώστη στην κορυφογραμμή της πραγματικότητας, σε μια εξ' επαφής του εμπειρία με την οδύνη της εποχής.
Και φέρνει τη συνείδησή του ίσως σε μιαν αγρύπνια διαλόγου μαζί της. Γιατί πολλοί από εμάς, ευαπάτητοι, εύπιστοι, με καλοπροαίρετη διάθεση ή και την αναπόδραστη ανάγκη να πιστέψουμε στο πολιτικό "θαύμα", υπομένουμε την ιστορική πολιτική πραγματικότητα, τη ζούμε και τη θρέφουμε με τις προσδοκίες μας, με τον τρόπο μας...
Κάποιοι άλλοι ωστόσο, φύσεις με έντονο το στοιχείο του προβληματισμού, όχι απαραίτητα καχύποπτοι και απορριπτικοί, ανάγονται από το σκεπτικισμό και την εμπειρία τους σε διάλογο, τοποθετώντας τη συνείδησή τους αντίκρυ στην εξόφθαλμη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, δοκιμάζοντάς την με την κλίμακα των αξιών και της αλήθειας, που μόνιμα προσπαθούν να την κατασυντρίψουν οι "επιτήδειοι" της πολιτικής...
Με το πρόβλημα της ρευστότητας να απειλεί με ασφυξία την πραγματική οικονομία και τον Γιάνη Βαρουφάκη να διατρανώνει, σε μια επικοινωνιακή "επίθεση" της κυβέρνησης, ότι "υπήρχε ένα μνημόνιο, το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια", αλλά ταυτόχρονα στις ίδιες συνεντεύξεις του να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει πλέον μνημόνιο, με τον πρωθυπουργό να "προβληματίζεται" αν πρέπει να κατατεθεί προς ψήφιση η τετράμηνη παράταση του "μνημονίου" στο Κοινοβούλιο και με τον υπουργό Επικρατείας να ανακοινώνει την κατάθεση του νομοθετήματος για την επανειλητουργία της ΕΡΤ, με αύξηση του ανταποδοτικού τέλους στα τιμολόγια της ΔΕΗ, πως να βρεθεί χρόνος και πως να συγκροτηθεί η πολιτική σκέψη και βούληση των κυβερνώντων για την...ίδρυση τράπεζας ανάπτυξης από τα κλεμμένα!..
Σ' ένα χώρο πολιτικής που όλοι σχεδόν οι μύθοι έχουν θεριστεί από την αναξιοπιστία, αλλά και τη μηχανοποίηση της ζωής, πως να βλαστήσει ο "μύθος" μιας νέας αλήθειας, όταν η κοινωνική ευημερία δεν μπορεί πλέον να είναι μόνο σύνθημα και πολιτικός βερμπαλισμός;
Και ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να επαφίεται στον εύκολο εντυπωσιασμό, σε μεγαλοστομίες ή ελαφρόκαρδες διακηρύξεις, με την πολιτική του βούληση να "περιφέρεται ράθυμη" ανάμεσα στις πιέσεις των δανειστών και των αναγκών μιας καταταλαιπωρημένης κοινωνίας.
Ναι, βρίσκεται μόλις ένα μήνα στο Μέγαρο Μαξίμου. Ναι, βρέθηκε αντιμέτωπος με την αδυσώπητη πραγματικότητα των...θεσμών, όπως το οικονομικό του επιτελείο "μετονόμασε" την τρόικα. Ναι, δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη η έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας και η απότομη αναρρίχηση ενός κόμματος του 4% στο 36% και κατόπιν στα κυβερνητικά έδρανα. Ναι, οι προκάτοχοί του στην εξουσία είχαν παραβιάσει κάθε έννοια ηθικής τάξης ή αξιολογικής κατάκτησης κάποιου αποτελέσματος. Και οδήγησαν την πολιτική σε μια κατάσταση γενικής έλλειψης εμπιστοσύνης....
Πολιτικός χρόνος, όμως, για τον σημερινό πρωθυπουργό δεν υπάρχει. Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα είτε με λεκτικές κορώνες, είτε με την όλη ενδυματολογική εμφάνιση του υπουργικού συμβουλίου και ιδίως του υπουργού των Οικονομικών, για να δραπετεύσει από την άθλια πραγματικότητα θα εξαντληθούν, αν δεν έχουν ήδη εξαντληθεί. Η ενσωμάτωση του πρωθυπουργού στο ευρωκατεστημένο θεωρείται ήδη δεδομένη από τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης... Οι κυβερνητικές υποχωρήσεις και η "αναβάφτιση" των όρων της συμφωνίας, ανεξάρτητα των κυβερνητικών δηλώσεων και της "δημιουργικής ασάφειας" της συμφωνίας, που την παρουσιάζει ως διαπραγματευτικό πλεονέκτημα ο Γιάνης Βαρουφάκης, δεν επιτρέπουν παρερμηνείες και πομφολυγώδεις κυβερνητικές αντιδράσεις...
Οι δανειστές επιμένουν στο...μεγαλείο των αριθμών και στην εκκρεμότητα αξιολόγησης του εναπομείνοντος προγράμματος, για να υπάρξει η αποδέσμευση των δόσεων και χρηματοπιστωτική γραμμή στήριξης...Και η κατάσταση της γενικής καχυποψίας, δεν θα αργήσει να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, αφού μέχρι τώρα τουλάχιστον ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα "κεφάλαιο" αξιοπιστίας, πέραν των εντυπώσεων των πρώτων ημερών, που πράγματι τόνωσαν την εθνική αξιοπρέπεια.
Και το "κεφάλαιο" αυτό της αξιοπιστίας μπορεί να το εξασφαλίσει μόνο με την...ίδρυση τράπεζας ανάπτυξης από τα κλεμμένα! Ετσι, θα ενισχυθεί και η διαπραγματευτική του ικανότητα έναντι των υπερφίαλων απαιτήσεων των δανειστών...Να έρθει αντιμέτωπος με τα εγχώρια συμφέροντα και την αδηφαγία των ολιγαρχών, όπως ο ίδιος και το κόμμα του αποκαλούσε τους κρατικοδιαίτους επιχειρηματίες, οι οποίοι και συνέβαλαν τα μέγιστα στην "κυριαρχία" του σύνδρομου της "εξυπνάδας" στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Και στο "σύνδρομο της εξυπνάδας" οφείλονται προχειρότητες, ερασιτεχνισμοί και μεγαλόστομες κενολογίες, που οδήγησαν τη χώρα σε εσωτερικές αστάθειες, συγκρούσεις και εθνικά αδιέξοδα,προς τέρψιν πάντα των "ολιγαρχών¨, που πλούτιζαν και πλουτίζουν εν ονόματι της "σωτηρίας" των πολλών...
Και το πρώτο νομοθέτημα που θα έπρεπε ήδη να είχε προωθήσει στη Βουλή η κυβέρνηση της Αριστεράς, αυτή τέλος πάντων η κυβέρνηση "κοινωνικής σωτηρίας", όπως αυτοαποκαλείται, είναι για τα "κλεμμένα" δισεκατομμύρια είτε δια της φοροδιαφυγής, είτε δια των "θαλασσοδανείων", από τους γνωστούς-άγνωστους της ελληνικής επιχειρηματικής οικογένειας και διανορφωτές εν πολλοίς της Κοινής Γνώμης με τα ΜΜΕ που κατέχουν και διαθέτουν στην εκάστοτε εξουσία...
Αυτό όμως απαιτεί μια περιεκτική και ευρεία καθολική κυβερνητική βούληση. Κι όχι διαφαινόμενες "εξαιρέσεις" και υπόγειες διαδρομές κυβερνητικών στελεχών με καναλάρχες και επιχειρηματίες βεληνεκούς απάτης... Όταν συνδιαλέγεσαι με την...απάτη, δεν μπορείς να διαμορφώσεις "κεφάλαιο" πολιτικής αξιοπιστίας. Μπορεί πρόσκαιρα να εξασφαλίσεις την προπαγανδιστική σου τακτική και να κερδίσεις πολιτικό χρόνο, αλλά, όπως έχουν πλέον διαμορφωθεί τα πράγματα, θα βρεθείς αντιμέτωπος με το συναίσθημα της πολιτικής απόγνωσης προ του Μηδενός!..