Οι λαοί δε χάθηκαν όταν «αντιστάθηκαν», αλλά όταν υποτάχθηκαν
Η έννοια του «καλού» θανάτου αφορά προφανώς το ανώδυνο και ανεπαίσχυντό του. Η μη αναστρέψιμη κατάσταση της υγείας του ασθενούς, η τελεσίδικη καταδίκη του στο κρεβάτι της εντατικής με την τεχνητή υποστήριξη της αναπνοής του, με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Η έννοια του «ζην» δε με δελεάζει σε αντίθεση με το «ευ ζην». Στη περίπτωση του αναπότρεπτου «θανάτου» η «ευθανασία» προβάλλει ως πράξη αγάπης και οίκτου.
Υπάρχουν απ’ την άλλη θιασώτες της «υποχρεωτικής» αναπνοής, έστω κι αν ο ασθενής είναι κλινικά νεκρός. Είναι κι αυτή μια άποψη, αν και τη βρίσκω ολίγον σαδιστική και μαζοχιστική. Όταν ο «θάνατος» βεβαιώνεται ο ασθενής οφείλει να αποδημήσει εις Κύριον. Αντίθετα, αν η κατάστασή του είναι ιάσιμη πρέπει να εξαντληθούν τα «ορθόδοξα» ιατρικά μέσα προκειμένου να ιαθεί.
Η μόνιμη «καταστολή» είναι μια νοσηρή κατάσταση, που απλά κάνει πλουσιότερους τους χορηγούς των «φαρμάκων» και των «αναισθητικών».
Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα. Αναίσθητη σε απόλυτο κώμα και επιμένουν κάποιοι να την κρατούν σε «καταστολή», μόνο και μόνο για να της χορηγούν τα «αναισθητικά», τα οποία είναι πανάκριβα, ενώ προκαλούν και εγκεφαλική νέκρωση της «ασθενούς».
Αν τώρα η κατάστασή της είναι αναστρέψιμη και το κώμα της το προκάλεσαν σκόπιμα κάποιοι, προκειμένου να πουλήσουν πανάκριβα τα «αναισθητικά» τους, οι «συγγενείς» της «ασθενούς», δηλαδή όλοι εμείς πρέπει να κάνουμε τα πάντα να την επαναφέρουμε στη ζωή. Αλλά δεν αρκεί αυτό, αλλά πρέπει να τσακίσουμε και τους βρικόλακες που βυσσοδομούσαν τόσον καιρό, πάνω απ’ το κρεβάτι της «εντατικής», δημιουργώντας οι ίδιοι τη «νόσο».
Αλλά επειδή εν προκειμένω στο κρεβάτι της «εντατικής» βρίσκεται μια χώρα, καλό είναι να ξέρουμε πως δεν επέρχεται ποτέ φυσικός θάνατος, από καμιά διακοπή χρηματοδότησης. Οι λαοί στην ιστορική τους διαδρομή δε χάθηκαν από την «αντίστασή» τους, αλλά από τον ενδοτισμό τους. Απ’ το χάρτη σβήστηκαν οι «υποτελείς» κι οι «υποταγμένοι», όχι όσοι κράτησαν τη φλόγα. Όποιος πολέμησε για το δίκιο του πάντα δικαιώθηκε. Όποιος σήκωσε τα χέρια και παραδόθηκε απλώς εξαφανίστηκε.
Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού έχει φτάσει στα όρια του. Προσβλήθηκε, χλευάστηκε και συκοφαντήθηκε από τους συμμετέχοντες στο «ιατρικό συμβούλιο», χωρίς ο ίδιος να συμμετέχει, χωρίς να του ζητηθεί η γνώμη. Αυτοί οι «γιατροί»-κομπογιαννίτες, αποφάσισαν τη μόνιμη «καταστολή» και τη χορήγηση των πανάκριβων και άχρηστων «φαρμάκων» και «αναισθητικών». Το «ιατρικό» μάλιστα ανακοινωθέν δόθηκε με φόντο κάποιες βαρκούλες, κοντά στη γη που η Δέσποινα Αχλαδιώτη –γνωστή ως κυρά της Ρω- ύψωνε για δεκαετίες τη σημαία, που κάποιοι την υπέστειλαν στο Καστελλόριζο!!!
Όμως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι είμαστε ΕΜΕΙΣ!!! Εμείς είμαστε οι «νόμιμοι κληρονόμοι» της ασθενούς και ως εκ τούτου εμείς θ’ αποφασίσουμε την τύχη της. Πειράματα δεν πρέπει να συνεχιστούν στο αδύναμο σώμα της «ασθενούς». Άλλωστε αρκετά «πειράματα» έχουν κάνει οι συγκεκριμένοι «γιατροί». Μετρ του είδους από το Μεσαίωνα, τα σκλαβοπάζαρα της Αφρικής μέχρι το Άουσβιτς!!! Κάποιος διαπρεπής ιατρός μάλιστα, ο κύριος Ε. Pernkopf έγραψε… άτλαντα ανατομίας πάνω σε πτώματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης!!!
Όχι, δε θέλουμε να ξανα-γράψουν αντίστοιχα «επιστημονικά» πονήματα σε δικά μας σώματα!!! Οι «γιατροί» φαίνεται πια ότι έχασαν τους «βοηθούς» τους στην «εντατική». Μόνοι τους δεν μπορούν να συνεχίσουν τη χορήγηση των φαρμάκων.
Η «θεραπεία» πια ανήκει σε ΕΜΑΣ!!!