Του Γιώργου Τσακίρη
Δεκαπέντε μόλις ημέρες πέρασαν από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ.
Δεκαπέντε ημέρες που ήταν ικανές να αλλάξουν την ψυχολογία των ελλήνων. Να φέρουν ένα αίσθημα ενότητας, που τόσο είχε λείψει απ’ όλους, τα πέντε τουλάχιστον τελευταία χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας.
Δεκαπέντε ημέρες που ήταν ικανές να αλλάξουν τη διεθνή ατζέντα και να φέρουν το ζήτημα των πολιτικών αποφάσεων που λαμβάνονται στην Ελλάδα, ως κεντρικό θέμα των συζητήσεων που επηρεάζουν τόσο την Ευρώπη, όσο και την παγκόσμια πραγματικότητα.
Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πλέον, ότι τα πρώτα δείγματα των πολιτικών τοποθετήσεων και δηλώσεων από ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία συμπληρώθηκαν από την εναρκτήρια ομιλία της νέας προέδρου της Βουλής αλλά και τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, θα ακολουθήσουν στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, τόσο τα ανάλογα Σχέδια Νόμων που πρόκειται να κατατεθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, όσο και οι αποφάσεις του νομοθετικού σώματος των Ελλήνων.
Σχέδια Νόμων που θα αντιμετωπίζουν με καίριο και όσο το δυνατό πιο άμεσο τρόπο την καθημερινότητα των πολιτών, αίροντας και αναστέλλοντας τις συνέπειες των εγκληματικών πολιτικών της άκρατης λιτότητας που υπαγορεύθηκαν και επιβλήθηκαν από τους «εταίρους» και δανειστές μας, προκαλώντας ουσιαστικά την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα μας.
Και αποφάσεις της Βουλής που θα βάλουν τέλος στην χρόνια (και δίκαιη) απαξίωση της πολιτικής και την αποστροφή που νιώθουν στην πλειονότητά τους οι έλληνες, προς κάθε τι και κάθε έναν που είχε ή έχει αποφασίσει να ασχοληθεί ενεργά με αυτή (το γνωστό … «όλοι ίδιοι είναι»).
Όσον αφορά δε αυτό το τελευταίο, θα πρέπει, παράλληλα με τα νομοσχέδια που πρόκειται να κατατεθούν, να ληφθούν οι πρωτοβουλίες εκείνες που θα εκριζώνουν τα διαχρονικά καρκινώματα που απομυζούσαν, και συνεχίζουν ακόμη να απομυζούν, το μόχθο των ελλήνων.
Καρκινώματα που χρόνια τώρα κατάφεραν να εδραιώσουν τη θέση τους στην ελληνική επιχειρηματική –κυρίως– πραγματικότητα. Καρκινώματα που πολλαπλασιάσθηκαν έχοντας άλλοτε τη νομική και άλλοτε την πολιτική κάλυψη που απλόχερα -πολλές φορές- τους προσφέρθηκε, δημιουργώντας τους γνωστούς και αγνώστους οικονομικούς ολιγάρχες της πατρίδας μας. Καρκινώματα που εξαπλώθηκαν και κατέλαβαν το ζωτικό χώρο του υγιούς εκείνου κομματιού των ευσυνείδητων πολιτών που, είτε συνέχισαν να φέρουν βαρύ και ανάλγητο το φορτίο της υποστήριξης των δημοσίων εσόδων, είτε εγκατέλειψαν τη «μάχη», παραδίδοντας … άνευ όρων «τα όπλα» της προσπάθειας για την καθημερινή τους επιβίωση, στερώντας τόσο από τους ίδιους, όσο και από τις οικογένειές τους (και τις οικογένειες όσων τυχόν εργάζονταν σε αυτούς) ακόμη και τα απλά εκείνα μέσα της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Στην κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων λοιπόν, δίνεται η μοναδική ίσως ευκαιρία στα χρόνια της μεταπολίτευσης, με την υποστήριξη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή εκφράσθηκε με τα ενωτικά συλλαλητήρια της περασμένης εβδομάδας, και όσο η λαϊκή εντολή είναι ακόμη νωπή, με κάθε νόμιμο τρόπο κι ενεργοποιώντας τους κατάλληλους θεσμικούς παράγοντες, να απαλλαγεί μια και καλή από τα στοιχεία εκείνα που, είναι σίγουρο, θα προσπαθήσουν να διαβάλουν, αν όχι να υποσκάψουν, την εθνική αυτή προσπάθεια.
Μία προσπάθεια που, εάν της δοθεί ο κατάλληλος χρόνος, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μία άνευ προηγουμένου υγιή ανάπτυξη.
Μία ανάπτυξη που θα βασίζεται στα πραγματικά στοιχεία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Της Ισότητας, της Αξιοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.