Διαβάζω ορισμένους όψιμους "Illuminati" του Ελληνικού πολιτικού στερεώματος (μεταξύ τους και δημοσιογράφους) που χασκογελούν και ειρωνεύονται λόγω των εκπτώσεων της τρέχουσας Κυβέρνησης επί των προεκλογικών της θέσεων.
Κακά τα ψέματα. Κωλοτούμπα ολκής έγινε από τον ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ το 2010 στο Καστελόριζο. Κωλοτούμπα ολκής έγινε από τον Σαμαρά και τη ΝΔ το 2011. Και οι δύο ήταν εντυπωσιακές αναδιπλώσεις με σαφή στόχο τη διατήρηση ή διεκδίκηση της εξουσίας. Διαβλέπω ότι κωλοτούμπα ολκής θα κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον α ή β τρόπο και άσχετα με την "διατύπωση".Η εκτίμησή μου είναι ότι ο Καμμένος δε θα συνταχθεί, όπως έπραξε και το 2011, επιδιώκοντας ρόλο εφεδρείας.
Τέλος της μεταπολίτευσης φρονώ ότι δεν υφίσταται στην παρούσα. Υπάρχει μια ελαφρά ριζοσπαστικοποίηση στην κοινωνία η οποία όμως δεν γεννά ένα ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο σε ορίζοντα τουλάχιστον δεκαετίας. Οι πολιτικές εφεδρείες όμως εξαντλούνται.
Εκείνο που με ανησυχεί είναι ότι τα "νέα" που προκύπτουν στερούνται ηγεσιών και κατά κύριο λόγο γίνονται όλο και πιο πολύ "νερόβραστα", νεφελώδη, αόριστα και αβάσταχτα "βολικά". Από τη μια πλευρά είναι μια ευκαιρία για την ανάδειξη στιβαρής επόμενης μέρας. Από την άλλη, αν συνεχιστεί η ασφυκτική τακτική θα οδηγηθούμε σε πολιτικές "τερατογενέσεις" ασυνάρτητων συμμαχιών και αχταρμάδων. Εκεί πρέπει να σταθεί η Ευρώπη.
Οφείλει να κατανοήσει ότι με την τακτική της δεν καταρρέει απλώς μια κοινωνία, καταρρέει ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα. Και αν αυτό είναι καλό για να γεννηθεί κάτι νέο, πρέπει να του δώσουν χρόνο και χώρο, διαφορετικά δεν θα αργήσει η στιγμή που θα έχουν ανάμεσά τους για να συνεδριάζουν τηλεπερσόνες, παρουσιάστριες, μοντέλα, ποδοσφαιριστές ή δεν ξέρω τι άλλο.
Μπορεί και αυτό να είναι καλό εδώ που τα λέμε τελικά...