Ειλικρινά έχω μπερδευτεί και δεν ξέρω τι να πιστέψω όσον αφορά τα όσα διαδραματίζονται ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους ευρωπαίους εταίρους μας.
Έρχεται ο Σουλτς στην Αθήνα. Περνά μια θετική εικόνα μετά τη συνάντηση κι ύστερα πηγαίνει στο Θεοδωράκη για να δηλώσει την προτίμησή του ως προς το ποιοι θα έπρεπε να αποτελούν την κυβέρνηση. Στη συνέχεια μεταβαίνει στο εξωτερικό και εμφανίζει ένα εντελώς διαφορετικό εχθρικό πρόσωπο σε δηλώσεις του.
Περίπου τα ίδια με τον Ντάισελμπλουμ. "Παραγωγική" συζήτηση, ύστερα παρεξήγηση, την άλλη ημέρα τηλέφωνα.
Πηγαίνει ο Τσίπρας στο Ρέντσι και τον Ολάντ. Ο έλληνας πρωθυπουργός περιγράφει ένα όμορφο κλίμα, οι εταίροι συμμερίζονται αλλά βάζουν τον αστερίσκο ¨σύμφωνα με τους κανόνες, τις δεσμεύσεις" κτλ.
Ο Βαρουφάκης παίρνει πάνω του μια κολοσσιαία κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τη διαγραφή του χρέους με το καλημέρα, προτείνει κάτι σαν κάποιου είδους διαγραφή (κάτι σαν σουτ που έλεγε κι ο Βασίλης Σκουντής) κι οι Γερμανοί το πετάνε στα σκουπίδια.
Οι ΗΠΑ και η Ρωσία κάνουν κάποιες θετικές δηλώσεις αλλά έως εκεί. Ο μόνος που εκφράζεται πιο ξεκάθαρα θετικά είναι παραδόξως ο αυστριακός καγκελάριος.
Οι ευρωπαίοι δίνουν την εικόνα αυτού που συμπαρίσταται, χτυπά στην πλάτη, χαίρεται που σε είδε αλλά έως εκεί. Στο Βερολίνο βγάλτε τα πέρα μόνοι σας.
Τελικά ξεκίνησε όντως η διαπραγμάτευση; Νομίζουμε ότι διαπραγματευόμαστε ενώ τρώμε φάπα;
Τι ισχύει;