Η άποψη αυτή δεν αποτελεί μια αυθαίρετη και "κονσερβοποιημένη" αντίληψη του γράφοντος. Εκφράζει αξιωματικά τη γενικότερη ερμηνεία και σημασία της πολιτικής προσωπικότητας στο πλαίσιο το κοινωνικό. Δικαιώνει τη διαπίστωση σχετικά με τη θέση του πολιτικού απέναντι των δυνάμεων, που διαμορφώνουν τις τάσεις της πολιτικής ιστορίας.
Η "γραβατωμένη πολιτική" δεν σημαίνει ότι είναι το παθητικό όργανο των οικονομικών δυνάμεων και των ανομολόγητων αγορών του αθέμιτου κέρδους, ούτε το αντικείμενο ενός μοιρολατρικού ντετερμινισμού. Μια τέτοια αντίληψη, με τα όποια σημειολογικά της στοιχεία, δεν διαμορφώνει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της πολιτικής ενέργειας.
Ο πολιτικός μπορεί να εκπληρώσει την πραγματική του αποστολή, όταν κατορθώσει να κερδίσει το νόημα του κόσμου για να τον μεταβάλει. Και πως θα τον μεταβάλει; Οταν η πολιτική ενέργεια πλαισιωθεί από την οικονομική και κοινωνική ζωή και προσαρμοστεί στο πνεύμα της γενικής της εξέλιξης.
Στην Ελλάδα κυριαρχεί μια τρόμερη σύγχυση στον καθορισμό του εννοιολογικού περιεχομένου πολλών χαρακτηρισμών της πολιτικής και γενικότερα της κοινωνικής ζωής. Το φαινόμενο αυτό ίσως είναι παλαιά αμαρτία της ψυχικής και πνευματικής κατάστασης του Ελληνα. Σήμερα ωστόσο, η απαράδεκτη διαστρέβλωση των συμβόλων του λόγου, που γίνεται εσκεμμένα από τους δημαγωγούς της πολιτικής, είναι πρόκληση για την κοινή λογική και κυνική αναίδεια των τυχοδιωκτών της εξουσίας.
Η σκόπιμη παραμόρφωση και η ανελέητη καταστροφή του πολιτικού λόγου, ιδίως τα τελευταία χρόνια της αθλιότητας των μνημονιακών διαδρομών, είναι η έκφραση της πνευματικής και ηθικής σύγχυσης του καιρού μας. Και βέβαια στο χώρο της πολιτικής, οι έννοιες της προόδου και του προοδευτικού δεινοπάθησαν κυριολεκτικά, από την πληθώρα των παραποιήσεων και των πλαστογραφιών, που υπέστησαν από τους ανενδοίαστους δημαγωγούς.
Το βιώσαμε αρκούντως. Οι προπαγανδιστές των πολιτικών συμφερόντων δεν ενοχλούνται ούτε από τις λογικές αντιφάσεις, ούτε από τα απίθανα ψεύδη, γιατί απευθύνονται στο συναίσθημα και ποτέ στη λογική. Προσπαθούν να διαμορφώσουν πεποιθήσεις με τη βοήθεια ψυχολογικών τεχνασμάτων και όχι με λογικά επιχειρήματα. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις της εξουσιαστικής προπαγάνδας παρουσιάζονται πάντοτε ως προοδευτικές, που συντελούν στη μεγάλη ή στην επαναστατική εξέλιξη του κοινωνικού συνόλου.
Η πρόοδος δεν καθορίζεται με δογματικές αγκυλώσεις, ξεπερασμένες δοξασίες και ενδυματολογικές ακρότητες, γιατί είναι μια συνεχής ανοδική πορεία για τη γνώση και την κυριαρχία της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο χαρακτηρισμός του προοδευτικού δεν έχει να κάνει με την εμδυματολογική του εμφάνιση, ιδιαίτερα όταν είναι πολιτικός πρώτης γραμμής, αλλά αρμόζει μόνο σ' αυτόν που δουλεύει και παράγει πνευματικά και κοινωνικά αγαθά. Πολύ περισσότερο δεν αρμόζει στα οκνηρά παράσιτα, από τα οποία γέμει ο τόπος τούτος, που η αποτυχία και τα συμπλέγματά τους καλλιέργησαν κατά καιρούς το κοινωνικό μίσος...
Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του ξεκίνησαν καλά!..Μπορεί να υπάρχουν επιμέρους διαφωνίες ή και άκρατη επιφύλαξη πολλών για τη συνέχεια των ενεργειών της κυβέρνησης. Δεν μπορεί κανείς όμως να προεξοφλήσει την αποτυχία των προσπαθειών της νέας κυβέρνησης. Η με "νόημα" παρέμβαση του Μπάρακ Ομπάμα, αλλά και η έστω ισχνή αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη, ανεξάρτητα των εμπρηστικών και εν πολλοίς αγενών δηλώσεων κάποιων Ευρωπαίων αξιωματούχων, εθισμένων να "συνδιαλλέγονται" με την προσωποποιημένη πολιτική υποτέλεια στην Ελλάδα, καταδείχνουν ότι υπάρχει πεδίο συνεννόησης και αλλαγής των ολέθριων πολιτικών.
Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης, αν μη τι άλλο, αναπτέρωσαν την εθνική αξιοπρέπεια και την κοινωνική ελπίδα. Αν ο Αλέξης Τσίπρας απαλλαγεί από τις αγκυλώσεις της κακώς εννοούμενης αριστεριστικής νοοτροπίας και από το σύνδρομο της "προοδευτικότητας", που προσέλαβε την...τερατώδη μορφή του τις τελευταίες δεκαετίες και καθιερώθηκε, έγινε τρόπος αντίδρασης και διαβατήριο για την Ελλάδα των ελάχιστων ευκαιριών και των πολλών αναγκών, τότε η παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο δεν θα ταυτιστεί με την κατάρρεσυση των μύθων της Αριστεράς...
Η αισθητική στην πολιτική έχει να κάνει με συμπεριφορές. Εχει να κάνει με το σεβασμό στους θεσμούς. Εχει να κάνει με την ανάληψη της ευθύνης. Χωρίς αισθητική στην πολιτική διανοίγεται το κενό μεταξύ λογικής και παραλόγου. Και η πραγματική προοδευτικότητα μένει μετέωρη με το πραγματοποιημένο άλμα στο κενό. Αυτή είναι η ψυχολογική μετάσταση του όγκου!
Και στην πράξη, στον αμείλικτο ρεαλισμό έχουμε το χείριστο. Με το να αυτοβαφτίζεται ο πολιτικός ως "προοδευτικός" και να το επιδεικνύει με την εμδυματολογική του εμφάνιση, θητεύοντας μάλιστα στο εκτροφείο της εξουσίας, η "προοδευτικότητα" μετατρέπεται σε μόνιμη αγκύλωση. Και από τέτοιους πολιτικούς αλλά και επιχειρηματίες, με το "παράσημο" της προοδευτικότητας καρφιτσωμένο στο πέτο τους, με τους κομματικούς ένθετους του "ζιβάγκο" στα χρόνια του Πασοκικού σοσιαλισμού χωρίς σοσιαλισμό, έχει να επιδείξει πάμπολλους ο δεινοπαθής τούτος τόπος...
Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός. Η πολιτική συγκυρία ήταν εξαιρετικά ευνοική, ώστε να βρεθεί από τα έδρανα μιας ισχνής μειοψηφίας στη Βουλή στον πρωθυπουργικό θώκο. Δεν υπάρχει πλέον η δικαιολογία των "ιδεών", που το "δεξιό" καθεστώς τις πολεμάει. Εναπόκειται στον ίδιο να εξοστρακίσει τους "προοδευτικούς" της αβουλίας και της κομματικής παχυδερμίας, ένα φαινόμενο που ήταν λογικό να έχει βαριές κοινωνικές επισπτώσεις.
Αν δεν το κάνει αυτό ο Αλέξης Τσίπρας, θα μετατραπεί σε αρχάγελλο δεσμώτη με τσαλακωμένα τα ωραία φτέρα του, με την Ελλάδα να έχει βυθιστεί για τα καλά στο χάος. Ο πρωθυπουργός έχει ανοιχτή πρόσκληση να πειθαρχήσει στην πρόκληση της ιστορικής αναγκαιότητας, στην επιταγή της αισθητικής στην πολιτική. Είναι μια επιταγή των καιρών και της πολιτικής πραγματικότητας της "κομφορμιστικής" έστω σημερινής Ευρώπης.
Το αποδέχεται ή όχι ο Αλέξης Τσίπρας, τα συστατικά και ζωτικά στοιχεία των κοινωνιών της Ευρώπης και όχι μόνο, δεν είναι εθισμένα στους "αγραβάτωτους" πολιτικούς και στο ψευτοπροοδευτικό "στυλάκι", που, ούτως ή αλλέως, συγκρούεται και με τους στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας και σεβασμού στους θεσμούς. Η δυτική "δημοκρατία" είναι ένας χώρος βιώσιμος για εκατομμύρια ανθρώπους, που αρνούνται να αποδεχθούν το σχήμα της ενδυματολογικής προοδευτικότητας ή και ανταρσίας, πολύ περισσότερο να το δικαιολογήσουν...
Είναι καιρός ο πρωθυπουργός να φορέσει τη γραβάτα του και να διεκδικήσει την παρουσία του στο ευρωπαικό πολιτικό σκηνικό όχι με την ενδυματολογική του πρότιμηση, αλλά με τον τεκμηριωμένο πολιτικό του λόγο, με τη "φρεσκάδα" των πολιτικών επιχειρημάτων του και με το εύρος του δικαίου της Ελλάδας!...
Επιστροφή στην πραγματικότητα για όλους! Και ίσως δούμε μέρες καλύτερες. Η όποια λιποταξία από την πραγματικότητα, με τα όποια πολιτικά άλλοθι, είτε αφορά τους "γραβατωμένους" είτε τους "αγραβάτωτους" της εγχώριας πολιτικής, θα οδηγήσει σε οδυνηρές διαπιστώσεις και το...σκιάχτρο του φόβου για χειρότερα θα ορθωθεί μπροστά μας....