Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για τη σύσταση της εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης όσον αφορά το χρέος.
Ωστόσο αναρωτιέται κανείς. Ποιοι θα στελεχώσουν αυτή την ομάδα; Για ποιους θα αστράψουν τα φωτογραφικά φλας; Για κουστουμάτους; Για άκαπνους; Για επαγγελματίες της πολιτικής που δεν έχουν κολλήσει ένσημο και δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα;
Ο Γιάννης Βαρουφάκης μπορεί να είναι ή να θέλει να γίνει σταρ, όμως εμείς χρειαζόμαστε κασκαντέρ, ανθρώπους που έχουν αποδειχθεί...πολύ σκληροί για να πεθάνουν.
Για να αντιληφθούν οι λαοί της Ευρώπης το πρόβλημά μας, για να δημιουργηθεί ένα διεθνές ρεύμα υπέρ της Ελλάδας πρέπει να παρουσιαστεί το πρόβλημα.
Χρειάζονται άνθρωποι που έχουν θέσει τον δάκτυλον επί (εις) τον τύπον των ήλων, ούτε ποταμίσιοι, ούτε ξιπασμένοι έβδομοι της Βουλής, ούτε απαστράπτοντες αστέρες.
Να στείλουμε έξω την ίδια την κρίση να διαπραγματευθεί. Η ομάδα θα πρέπει να απαρτίζεται:
- από έναν άνεργο πατέρα 40-45 ετών που πλέον δε βρίσκει πουθενά εργασία, έχει δύο παιδιά και μια γυναίκα άνεργη
- από τον καταστηματάρχη που κρατιέται με το ζόρι για να μην κλείσει
- από τον καταστηματάρχη που μετά από 30 χρόνια αξιοπρεπούς παρουσίας έβαλε λουκέτο πνιγμένος στα χρέη
- από τα νέα παιδιά των 22-25 ετών που δε βρίσκουν εργασία
- από την 40αρα μάνα και εργαζόμενη που δε βρίσκει ούτε αυτή δουλειά
- από δύο ή τρία παιδιά που φορούν τρύπια παπούτσια, δεν τρώνε ούτε στο σχολείο ούτε στο σπίτι
- από δύο άνεργους καρκινοπαθείς
- από δύο συνταξιούχους που άλλα πλήρωσαν και άλλα πληρώνονται (διότι υπάρχουν και αυτοί που δεν πλήρωσαν αλλά πληρώνονται).
- από ένα νεαρό ζευγάρι που πολύ θα ήθελε αλλά δεν τολμά να παντρευτεί εξαιτίας της κρίσης.
Νομίζω πως αυτή πρέπει να είναι η Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης. Σε αυτούς να πει ο Σόιμπλε ότι αντί να βάλει πλάτη, να δώσει όσα κι αυτός χρωστά, να πιέσει τους πολιτικούς να κάνουν τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις, επιμένει να τους κατεβάσει μερικά ακόμη επίπεδα τη ζωή.