Πριν κάνουμε το οποιοδήποτε σχόλιο, πρέπει να πούμε ότι η συμπεριφορά της τωρινής κυβέρνησης, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, είναι πολύ πιο έντιμη από εκείνη της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτό βέβαια δεν θέλει να πει ότι είναι και επαρκώς έντιμη. Διότι, επαρκώς έντιμη, δεν είναι.
Οι αλλαγές στην πορεία των νέων αρχόντων, αφού κάθισαν στην καρέκλα, δεν έγιναν τόσο ωμά και χωρίς ίχνος ντροπής, όπως έγιναν οι αλλαγές που έκαναν οι προηγούμενοι. Όμως, με βάση το μέγεθος της διαφοροποίησης, και οι τωρινοί μας κοροϊδέψανε, περίπου το ίδιο όπως οι προηγούμενοι.
Και βλέποντας τις ικανότητές τους και τα ξεφουσκωματικά δονκιχωτικά του Βαρουφάκη στις Βρυξέλλες, είναι σχεδόν σίγουρο ότι μέχρι το τέλος του χρόνου, μπορεί και νωρίτερα, θα φωνάζουμε να πάνε στα σπίτια τους.
Αυτό που πέτυχε η νέα κυβέρνηση στις Βρυξέλλες με την τετράμηνη συμφωνία που υπέγραψαν είναι τέσσερις μήνες παράταση. Τίποτα άλλο.
Τι σημαίνει αυτό;
Πήγανε να γκρεμίσουν έναν βερολινικό τοίχο χρησιμοποιώντας οδοντογλυφίδες, και ξαφνικά κατάλαβαν, ότι άλλο είναι να φωνάζεις από τις εξέδρες κι άλλο να πραγματοποιείς στο γήπεδο. Για να πέσει ένα βερολινικό τείχος, απαιτείται βαρύ πυροβολικό, έξυπνη στρατηγική, προετοιμασία, προσεκτικές τακτικές, θυσίες, πολλή δουλειά, και τύχη.
Οι Ευρωπαίοι είπαν: Εντάξει, εσείς αποδέχεστε τα πάντα, αλλά διαφωνείτε με τον τρόπο που θα κάνετε αφαίμαξη στην Ελλάδα και στους Έλληνες.
Δεδομένου ότι αποδέχεστε να μας πληρώσετε όσα λέμε ότι χρωστάτε μέχρι και το τελευταίο δεκαράκι, έχετε τέσσερις μήνες να βρείτε τρόπο να τους ληστεύετε για να μας πληρώνετε με τον δικό σας τρόπο.
Και τι θα κάνει η αριστερή κυβέρνηση του Τσίπρα και Σια; Μα αυτό που έλεγε και προεκλογικά: Θα φορολογήσει τον πλούτο (εδώ δεν θα έχουν πρόβλημα να τηρήσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις). Και κατά το σχετικά λεχθέν, θα φορολογήσουν όποιον έχει συνολική περιουσία πάνω από 200 χιλιάρικα. Στα περιουσιακά θα πρέπει να δηλώσεις και την χρυσή καρφίτσα της γιαγιάς σου, αλλιώς κατάσχεται. Γενικά, ότι δε δηλώσεις και το ανακαλύψουν, κατάσχεται.
Δηλαδή, αν έπεσες έξω κι έκλεισες το μαγαζί σου και σου ξέμειναν διάφορα, αξίας, ας πούμε, 10 χιλιάδων, τα οποία δεν μπορείς πλέον να πουλήσεις, εκτός κι αν το κάνεις πειρατικά, δηλαδή παράνομα, αυτά είναι μέρος των περιουσιακών σου στοιχείων και θα συνυπολογιστούν ένα προς ένα.
Αν έχεις ένα σπίτι που κάνει 250 χιλιάρικα και χρωστάς 50 χιλιάρικα ακόμα, αφού μετά από 15 χρόνια μόχθου ξεπλήρωσες τα 100 πρώτα του αρχικού δανείου, είσαι πλούσιος. Μπορεί τώρα να ιδρώνεις για να πληρώνεις τις μηνιαίες δόσεις, επειδή έχασες τη δουλειά σου και αρπάζεις ότι μεροκάματο βρεις εδώ κι εκεί ίσα-ίσα για να φας, αλλά είσαι πλούσιος, και σαν πλούσιος θα φορολογηθείς.
Η νέα κυβέρνηση έχει τέσσερις μήνες να κόψει, να ράψει, και να κλαδέψει με αυτόν τον τρόπο, για να παρουσιάσει μετά από το τετράμηνο στους Ευρωπαίους εταίρους κάτι που θα εγκρίνουν. Και για να το εγκρίνουν θα πρέπει να διασφαλίζει ότι θα πληρωθούν όλα τα χρέη που μας φορτώσανε μέχρι και την τελευταία δεκάρα.
Με λίγα λόγια τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου; Όχι. Μακάρι να ήταν έτσι.
Σε τέσσερις μήνες τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα. Διότι οι τόκοι στο μεταξύ τρέχουν. Σε τέσσερις μήνες θα χρωστάμε περισσότερα, η οικονομία θα έχει πέσει ακόμα περισσότερο, οι φόροι που αναγκαστικά θα χρειαστούν να επιβληθούν θα είναι βαρύτεροι στο σύνολο της οικονομίας, και δεν θα έχει γίνει καμία απολύτως κίνηση προς την πολυπόθητη παραγωγική οικονομία.
Για το τελευταίο θα ευθύνεται καθαρά και ξάστερα η κυβέρνηση. Διότι πιστεύει ότι σοσιαλιστικές κινήσεις στην οικονομία θα λύσουν το πρόβλημα της ανάπτυξης και ευημερίας. Οι Έλληνες που έχουν ευημερήσει με τον πάλαι-ποτέ Ανδρεοπαπανδρεϊκό σοσιαλισμό (δανειζόμαστε και πλουτίζουμε) πιστεύουν ακράδαντα, αλλά απολύτως λανθασμένα, ότι μια σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι ότι χρειαζόμαστε για να σάξουν τα στραβά της οικονομικής ανισότητας του απεχθούς καπιταλισμού. Δεν είναι.
Οι πολιτικές πρακτικές του Ανδρέα έκαναν ακριβώς το αντίθετο από ότι διατυμπανίζει ότι αποτρέπει ο σοσιαλισμός: Μας οδήγησαν σε μια απίστευτη φάκα τοκογλύφων, και κινδυνεύουμε τώρα σαν λαός και σαν χώρα να χάσουμε τα πάντα.
Και το χειρότερο κατάλοιπο της εποχής του Ανδρέα είναι ότι οι πρακτικές του ακόμα θεωρούνται σοσιαλιστικές και επιτυχημένες. Μα και οι γάτες τώρα το έχουν αντιληφθεί ότι εκείνες οι πρακτικές έστησαν την τωρινή καταστροφή. Παρόλα αυτά, εκείνη η εντελώς λανθασμένη άποψη του τι εστί σοσιαλισμός, παραμένει ακόμα στο μυαλό όσων επωφελήθηκαν οικονομικά τότε, και αναμένουν τώρα αφελώς με την τωρινή δηλωμένη αριστερή κυβέρνηση να συνεχίζουν να πλουτίζουν. Είναι οι δικτυωμένοι και δηλωμένοι Πασοκολάτρες της εποχής εκείνης (Συριζόμορφοι τώρα), κυβερνητικοί και μη, και οι σημερινοί γόνοι τους που ανατράφηκαν με τα ίδια πανό και τις ίδιες κρατικές ευκολίες, πρόσβαση σε αχρείαστες θέσεις στο δημόσιο, ειδικά δημιουργημένες για αυτούς, παχυλούς μισθούς, δώρα, εφάπαξ, επιδόματα, εύκολα δανεικά, πακέτα στήριξης κτλ.
Αυτό που διορθώνει μια οικονομία είναι η παραγωγικότητα, η αναπτυγμένη ικανότητα παραγωγής του ανθρώπινου δυναμικού της και η επιστημονική εφαρμογή της τεχνολογίας.
Όμως, για να δουλέψει κάποιος περισσότερο, και για να προσπαθεί συνέχεια να σκαρφίζεται καλύτερους τρόπους παραγωγής χρειάζεται να ξέρει ότι κάνοντας τα παραπάνω αυξάνονται οι πιθανότητές του να πάει καλύτερα οικονομικά και να ανεβούν οι μετοχές του στον κοινωνικό του χώρο.
Στο σοσιαλισμό, αυτή η συμπεριφορά είναι από ύποπτη μέχρι ποινικά διώξιμη. Εκτός βέβαια αν όλα τα κέρδη του ο επιχειρηματίας τα παραδίδει στο κράτος. Πολύ γρήγορα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι πολιτικοί αρπάζουν πρώτοι-πρώτοι τα ποσοστά τους, και μετά μοιράζουν ότι απομένει στους λεγόμενους ευπαθείς, οι οποίοι ευπαθείς ως δια μαγείας συνεχίζουν να αυξάνονται και να διεκδικούν όλο και περισσότερα.
Δεν παίρνει πολύ μετά όμως, τα λεφτά των άλλων να σωθούν. Ταυτόχρονα εξαφανίζεται και η διάθεση για δουλειά και παραγωγή πέρα από το ελάχιστο δυνατόν.
Και τότε φυσικά, για να συνεχίσει να δουλεύει ο αδιάφορος γάϊδαρος, δεν υπάρχει άλλη λύση από το αμείλικτο μαστίγιο.
Αλλά, με το μαστίγιο δουλειά δεν γίνεται. Μπορεί να χτίστηκαν έτσι οι πυραμίδες της Αιγύπτου εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, αλλά σήμερα ένας τέτοιος εξαναγκασμός, μάλλον δεν αποδίδει παραγωγικά.
Τα παραπάνω-στα σίγουρα- δυσαρεστούν πολλούς αριστερούς, ακόμα και εκείνους που φανερά είναι πλέον καπιταλιστές, έχουν δηλαδή οικοδομήσει επιχειρήσεις, όπου άλλοι δουλεύουν και πληρώνονται όσο το δυνατόν λιγότερο, ενώ οι ιδιοκτήτες επικαρπώνονται τα μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη από τη δουλειά των εργατών, χωρίς οι ίδιοι να κοπιάζουν.
Αλλά, είναι καιρός και στη Ελλάδα, αν είναι να δούμε άσπρη μέρα, να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας και να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τα φάρμακα από τα δηλητήρια.
Αν οι αριστεροί πραγματικά ενδιαφέρονταν να καταργήσουν τα κακώς έχοντα του καπιταλισμού θα φώναζαν να καταργηθεί το δικαίωμα των Τραπεζιτών να δημιουργούν χρήμα από το τίποτα και να το δανείζουν μετά, προσποιούμενοι ότι δανείζουν τις οικονομίες των καταθετών. Θα φώναζαν επίσης να σταματήσει η ξεφτύλα κάθε Κεντρικής Τράπεζας κράτους που τυπώνει λεφτά από το τίποτα, προσποιούμενη ότι είναι του κράτους, ενώ είναι ιδιωτική, και μετά τα δανείζει στο κράτος, που ηλίθια μετά φορολογεί τον κόσμο για να τα ξεπληρώσει, και με τόκο μάλιστα.
Ακούσατε ποτέ κάποιον επώνυμο αριστερό να φωνάζει για να σταματήσει αυτό το συγκεκριμένο αίσχος που έχει καταστρέψει τόσον κόσμο μέχρι τώρα, και την επόμενη φορά κινδυνεύει κυριολεκτικά να μας αφανίσει όλους;
Αυτό το Τραπεζικό κόλπο είναι το καρκίνωμα στην καρδιά της ελεύθερης αγοράς και πρέπει να σταματήσει. Αλλά, αν αυτό σταματήσει, η σοσιαλιστική ιδεολογία θα χάσει τον κύριο λόγο της ύπαρξής της.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο οι αριστεροί δεν επισημαίνουν συγκεκριμένα αυτό το καρκίνωμα και συνέχεια μιλάνε σαν αυτό να είναι αναπόσπαστο μέρος της ελεύθερης αγοράς. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Είναι κάτι πολύ κακό και μεμονωμένο, και χρειάζεται επειγόντως διόρθωμα. Αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αναπόσπαστο μέρος της ελεύθερης αγοράς.
Αντί να σταματήσει αυτό το καρκίνωμα η αριστερά που παίρνει την εξουσία, τι κάνει; Ότι έκανε το ΠΑΣΟΚ στα μέρη μας, και ότι έκαναν τόσες αριστερές κυβερνήσεις παντού: Καπιταλιστικοποιείται.
Και το πάρτι των Τραπεζιτών στην πλάτη του λαού συνεχίζεται.
Θα βρεθεί λύση μετά από τους τέσσερις μήνες της παράτασης; Όχι βέβαια.
Θα γίνει επανεκκίνηση της εγχώριας οικονομίας: Φυσικά όχι. Με τι λεφτά;
Θα έρθουν στην Ελλάδα να επενδύσουν οι ξένοι; Μα οι ξένοι επενδύουν για να αποκομίσουν κέρδος. Θα επενδύσουν κάπου, όπου η λέξη κέρδος είναι μια βρώμικη λέξη; Με τίποτα.
Να δούμε πόσο καιρό θα μας πάρει και πόσες εκλογικές αναμετρήσεις ακόμα, μέχρι να κάτσει κάποιος στην καρέκλα που να έχει κότσια στ’ αλήθεια. Κάποιος που θα κάνει τις σωστές κινήσεις, και θα γκρεμίσει επιτέλους αυτή την άθλια και εξευτελιστική φυλακή, όπου έχουν στριμώξει οι τοκογλύφοι, το λαό και τη χώρα μας.