Στην κρισιμότερη ίσως καμπή του βρίσκεται πλέον ο πόλεμος στη Συρία όπως δείχνει και ο επικαιροποιημένος χάρτης (πατήστε για μεγέθυνση) των μετώπων.
Μετά από τέσσερα χρόνια σκληρών μαχών οι περιοχές που ελέγχει η κατ'ευφημισμό μόνο μετριοπαθής αντιπολίτευση έχουν περιοριστεί δραματικά (σκούρο πράσινο) ενώ σε σημαντικό τμήμα που ήλεγχαν μαίνονται οι εχθροπραξίες με το συριακό αραβικό στρατο.
Την ίδια στιγμή οι κούρδοι πέτυχαν τη μεγάλη νίκη στο Κομπάνι, οι οποίοι ωστόσο συνεργάζονται με την ένοπλη πτέρυγα της αντιπολίτευσης (FSA) που όμως εδώ και αρκετό καιρό δεν ενισχύονται οι δυνάμεις της αλλά απεναντίας αποδυναμώνεται διαρκώς. Η οριστική απελευθέρωση του Χαλεπίου θα σημάνει και το τέλος της.
Την ίδια στιγμή η ISIL ελέγχει μεν ορισμένες πόλεις αλλά κατά βάση κυριαρχεί σε εκτάσεις όπου επικρατεί απλά έρημος. Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως αρχικά σχεδιάζονταν. Σε προγενέστερα άρθρα σημειώναμε από ξένες ανταποκρίσεις πως οι κάτοικοι διάφορων κατεχόμενων πόλεων έχουν αρχίσει να αγανακτούν, όπως στη Μοσούλη του Ιράκ όπου αρχικά οι τζιχαντιστές έγιναν δεκτοί με μια ανακούφιση.
Η μάχη του Deir Ezzor δείχνει ότι θα κερδιθεί πλέον από τις δυνάμεις του Μπασάρ Αλ Ασαντ, κάτι που θα σημάνει πάρα πολλά τόσο όσον αφορά τη στρατηγική σημασία της ιστορικής αυτής πόλης όσο και ψυχολογικά για τους τζιχαντιστές. Παράλληλα θα απελευθερωθούν σημαντικές δυνάμεις ώστε πλέον να ανοίξει νέο μέτωπο στο εδώ και ορισμένους μήνες βασικό προπύργιο των ισλαμιστών, τη Ράκκα.
Μέχρι στιγμής οι ένοπλες δυνάμεις της Συρίας επιτίθενται μόνο από αέρος στη Ράκκα. Λογικά η θετική έκβαση στο επόμενο διάστημα των μαχών στο Χαλέπι και το Deir Ezzor θα μπορούσε να οδηγήσει σε χερσαίες επιχειρήσεις του συριακού στρατού στη μαρτυρική πόλη που μόλις 10 ημέρες πριν πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών διαδήλωνε ειρηνικά υπέρ της κυβέρνησης της Δαμασκού.
Με πολύ κόπο και αίμα φαίνεται ότι αρχίζει να διαφαίνεται σιγά σιγά φως στο βάθος του τούνελ στο οποίο έχει εγκλωβιστεί αυτή η ιστορική και πάντα φιλική προς την πατρίδα μας χώρα.