Του Στρατή Μαζίδη
Η δημιουργική ασάφεια είναι αυτή που πλέον θα απασχολεί σημαντικά το λεξιλόγιό μας από εδώ και πέρα. Μέσα σε αυτό το πνεύμα ο υπουργός οικονομικών Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης απήντησε σε σχετική ερώτηση όσον αφορά τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο Real fm χθες πως είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι μέλος του.
Αυτό κι αν είναι δημιουργική ασάφεια. Μου θυμίζει λίγο τους ποδοσφαιριστές. Παίζουν σε μια ομάδα, φορούν τη φανέλα της αλλά δεν είναι οπαδοί της.
Για κάποιο άγνωστο λόγο ο υπουργός οικονομικών δε μου εμπνέει εμπιστοσύνη δίχως να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του.
Απλά νομίζω ότι το στιλ, ο χαρακτήρας και η γενικότερη στάση του καθιστούν ακόμη χειρότερη τη θέση της χώρας.
Όταν κάθεσαι πάνω στα παλούκια, δεν εισέρχεσαι σε μια αίθουσα με κρυόπλαστους ανθρώπους ως ζάπλουτος star για να τους κάνεις μάθημα.
Αλλά ούτε και τις δηλώσεις του μπορώ να παρακολουθήσω.
Από τη διαγραφή και το κούρεμα, στο βιώσιμο χρέος.
Από το 70% του καλού μνημονίου και το 30% τοξικό, στο "αποδεχόμαστε 0% κυρίες και κύριοι".
Από τον "Αρμαγεδδώνα" στην ουσιαστική παράταση του μνημονίου.
Από την αισιοδοξία του "πετύχαμε μια καλή συμφωνία" με τους εταίρους στην αβεβαιότητα του "αν δε μας δώσουν χρήματα χρεοκοπούμε".
Νομίζω ότι οι περιστάσεις απαιτούσαν κάτι διαφορετικό διχώς αυτό να σημαίνει πως θα μπορούσαμε να καταφέρουμε πολύ περισσότερα από τη στιγμή που η παραμονή στην ευρωζώνη αποτελεί κόκκινη γραμμή. Από τη στιγμή δηλαδή που μόνοι μας θέτουμε αυτοπεριορισμούς και καθησυχάζουμε τους...κουτόφραγκους.
Η δημιουργική ασάφεια είναι αυτή που πλέον θα απασχολεί σημαντικά το λεξιλόγιό μας από εδώ και πέρα. Μέσα σε αυτό το πνεύμα ο υπουργός οικονομικών Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης απήντησε σε σχετική ερώτηση όσον αφορά τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο Real fm χθες πως είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι μέλος του.
Αυτό κι αν είναι δημιουργική ασάφεια. Μου θυμίζει λίγο τους ποδοσφαιριστές. Παίζουν σε μια ομάδα, φορούν τη φανέλα της αλλά δεν είναι οπαδοί της.
Για κάποιο άγνωστο λόγο ο υπουργός οικονομικών δε μου εμπνέει εμπιστοσύνη δίχως να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του.
Απλά νομίζω ότι το στιλ, ο χαρακτήρας και η γενικότερη στάση του καθιστούν ακόμη χειρότερη τη θέση της χώρας.
Όταν κάθεσαι πάνω στα παλούκια, δεν εισέρχεσαι σε μια αίθουσα με κρυόπλαστους ανθρώπους ως ζάπλουτος star για να τους κάνεις μάθημα.
Αλλά ούτε και τις δηλώσεις του μπορώ να παρακολουθήσω.
Από τη διαγραφή και το κούρεμα, στο βιώσιμο χρέος.
Από το 70% του καλού μνημονίου και το 30% τοξικό, στο "αποδεχόμαστε 0% κυρίες και κύριοι".
Από τον "Αρμαγεδδώνα" στην ουσιαστική παράταση του μνημονίου.
Από την αισιοδοξία του "πετύχαμε μια καλή συμφωνία" με τους εταίρους στην αβεβαιότητα του "αν δε μας δώσουν χρήματα χρεοκοπούμε".
Νομίζω ότι οι περιστάσεις απαιτούσαν κάτι διαφορετικό διχώς αυτό να σημαίνει πως θα μπορούσαμε να καταφέρουμε πολύ περισσότερα από τη στιγμή που η παραμονή στην ευρωζώνη αποτελεί κόκκινη γραμμή. Από τη στιγμή δηλαδή που μόνοι μας θέτουμε αυτοπεριορισμούς και καθησυχάζουμε τους...κουτόφραγκους.