Νομίζω ότι είτε όντως είμαστε πια σε διαπραγματευτικό αδιέξοδο είτε πρόκειται για κινήσεις τακτικής, η κατάσταση είναι κρίσιμη και πλέον ο ελληνικός λαός πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον του.
Ειλικρινά απογοητεύομαι οικτρά από τη φασιστική συμπεριφορά της αντιπολίτευσης για έντιμο συμβιβασμό (τι σημαίνει αυτό;) αλλά και το «ο λαός έδωσε εντολή για διαπραγμάτευση εντός ευρώ». Από πού προκύπτει αυτό;
Ο λαός έδωσε εντολή για αλλαγή πολιτικής. Για το νόμισμα δε μίλησε. Οι έλληνες ζήτησαν να τερματιστεί η λιτότητα. Αν αυτό δεν είναι εφικτό εντός Ευρωζώνης, να κληθούν ξανά να αποφασίσουν μέσα από το ξεκάθαρο ερώτημα «Ευρώ ή Δραχμή».
Τι φοβούνται ορισμένοι και ξορκίζουν το δημοψήφισμα; Τόσο φασίζουσα νοοτροπία; Εμείς θα αποφασίσουμε για εμάς, όχι οι πολιτικοί δεινόσαυροι της τρυφής και των τζακιών.
Δεν υπάρχει θέμα σκληρής στάσης ή πουκαμίσου του Βαρουφάκη που σήμερα έκανε την κωλοτουμπάρα του αιώνα αν τον ακούσατε λέγοντας ότι «δεχθήκαμε να παγώσουμε το πρόγραμμά μας για ένα εξάμηνο αλλά δε μας είπαν τι εννοούν χαλάρωση».
Να αποφασίσει ο ελληνικός λαός.
ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ.
Και η απάντηση είναι μία.
ΔΡΑΧΜΗ με νοικοκύρεμα της οικονομίας και ξήλωμα του παρασιτικού δημοσίου τομέα.
ΔΡΑΧΜΗ για ανταγωνιστικότητα με τις γειτονικές χώρες.
ΔΡΑΧΜΗ για παραγωγική ανασυγκρότηση και εξαγωγές.
ΔΡΑΧΜΗ για να αποφύγουμε τον εφάπαξ φόρο περιουσίας
ΔΡΑΧΜΗ για εθνική ανεξαρτησία χωρίς διευθυντήρια των Βρυξελλών.
Αλλά με μια κυβέρνηση με διάθεση να συγκρουστεί με ολιγάρχες αλλά και βολεμένους διορισμένους.
Θα περάσουμε δύσκολα, αλλά αν θέλουμε να πάμε μπροστά, αν βάλουμε τον κώλο μας κάτω, θα έρθει και η Ανάσταση.
Τώρα ζούμε σε ένα τάφο που ποτέ δεν έπρεπε να είχαμε μπει. Και δεν το λέμε τώρα. Το λέμε από τότε.
Όσο δε αποφεύγουν το αναπόφευκτο, τόσο θα μεγαλώνει το ρεύμα για έξοδο από την Ευρωζώνη.