Η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους βρίσκεται σε εξέλιξη, με σαφή διαχωρισμό μνημονιακών (πάση θυσία στην Ευρωζώνη) και αντιμνημονιακών (όχι και στα τέσσερα). Ενώ η κυβέρνηση ορμά, αναδιπλώνεται, με συνοδεία πατριωτικών κορώνων για την ενίσχυση του λαϊκού φρονήματος, η σκέψη όλων μας είναι, στο πώς θα ξεγλιστρίσουμε από το στενό κοντρολάρισμα των εταίρων. Εν τω μεταξύ αχνές πινελιές καχυποψίας περνούν απ΄το μυαλό μας, αν δηλαδή η κοκκινοσκουφίτσα τελικά μας προκύψει κακός λύκος, αν θα καταφέρουμε, να περάσουμε τις θέσεις μας όρθιοι ή όχι.
Αν η κυβέρνηση βαρέσει γροθιά στο μαχαίρι, θα επικρατήσει σύγχυση, θα σκιστεί το ευρωπαϊκό περιτύλιγμα ασφαλείας, θα επικρατήσει πανικός το πρώτο διάστημα και θα αρχίσουν τα δύσκολα. Άδεια ATM, άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ, μαύρη αγορά, αγωνία. Το διάστημα της εκτός ευρώ προσαρμογής θα είναι δύσκολο, έως ότου η χώρα ξαναβρεί το βηματισμό της. Αλλά λέφτερη κι ανέμελη η ψυχή μας πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί μας, όπως λέει και το τραγούδι.
Αν συμφωνήσουμε με τους εταίρους την παραμονή μας στην ευρωζώνη βέβαια, δε θα ανοίξουν οι ευρωκρουνοί. Ίδια γεύση, με μικρές φιλολαϊκές παρεμβάσεις από την κυβέρνηση σε μνημονιακούς νόμους, με γκρίνιες από πλευράς των Ευρωπαίων. Θα ασκείται έλεγχος από μασκαρεμένους τροϊκανούς για τυχόν παρεκτροπή από το μνημόν.., συγγνώμη από το ελληνικό πρόγραμμα. Θα τρώμε δηλαδή, αλλά δε θα χορταίνουμε, οι μισθοί θα είναι πάντα πενιχροί, οι δουλειές δυσέυρετες θα γεννιούνται μωρά με φέσι στο κεφάλι, που θα γράφει το ποσό από το χρέος, που θα αναλογεί στο καθένα, αλλά θα είμαστε στην Ευρώπη, στο σπίτι μας.
Και στις δύο παραπάνω εκδοχές απευχόμαστε, να πούμε τα Σκόπια "Μακεδονία". Να αυξηθεί ανεξέλεγκτα ο αριθμός των λαθρομεταναστών, που θα κυκλοφορούν και θα ζουν ανάμεσά μας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Να χαλαρώσουμε τις εθνικές μας θέσεις για χατήρι των συμμάχων, προς τέρψιν των Τούρκων γειτόνων.
Τελικά τί θέλουμε, να είμαστε; Λυτρωμένοι και υπερήφανοι στην πλατεία, αναζητώντας το δικό μας εθνικό δρόμο, παγκόσμιοι φάροι της ανεξαρτησίας, ή σκυφτοί και εξαρτημένοι από τον ευρωδιακόπτη των δόσεων, διαχρονικοί επαίτες της υφηλίου.
Ποιοι θέλουμε, να μας εκπροσωπούν διεθνώς; Ηγέτες πατριώτες κι ανυποχώρητοι μπροστά στο εθνικό συμφέρον που γράφουν ιστορία, ή υπάλληλοι – κλητήρες που διαφυλάττουν τη σιδηρά θέληση της γερμανικής αυτοκρατορίας, ενδεδυμένης τον ευρωμανδύα;
Γιατί κάθε λαός έχει τους ηγέτες, που του αξίζουν...