Είναι μια πολιτική
κίνηση εντυπωσιασμού; Είναι κίνηση
τακτικισμού; Είναι κίνηση μεγάλης
ευθύνης που βαραίνει όλον τον πολιτικό
κόσμο της χώρας ή μήπως είναι μια κίνηση
Πατριωτική, με την απόδοση της πρέπουσας
και οφειλομένης Τιμής στους ΗΡΩΕΣ που
έδωσαν τη ζωή τους εν καιρώ ειρήνης για
την Πατρίδα μας;
Όποιος
όμως, και να είναι ο λόγος – θεωρούμε
πως είναι ο τελευταίος της παραπάνω
αναφοράς μας – δεν είναι δυνατόν να μην
χαιρετίσουμε με όλη τη δύναμη της καρδιάς
μας την κίνηση του Υπουργού Εθνικής
Αμύνης, Πάνου Καμμένου να πραγματοποιήσει
πτήση πάνω από τα Ίμια με ελικόπτερο,
προκειμένου να “αποθέσει” στεφάνι
στον “υγρό” τάφο του ευρύτερου χώρου
των Ιμίων, όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις
Αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού
σε πολεμική εμπλοκή που σημειώθηκε στις
βραχονησίδες Ίμια, το βράδυ της 31ης
Ιανουαρίου 1996. Και να “δηλώσει” πως οι
Υποπλοίαρχοι Χριστόδουλος Καραθανάσης
και Παναγιώτης Βλαχάκος καθώς και ο
Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός,
παραμένουν ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Οσονούπω,
παρήλθαν από εκείνη τη χειμωνιάτικη
νύχτα 19 ολόκληρα χρόνια. Που έμελλε να
δρομολογηθούν πολύ άσχημες εξελίξεις
στα Εθνικά μας ζητήματα. Μέχρι τότε
θεωρούσαμε αυτονόητη την κυριαρχία μας
στο Αιγαίο πέλαγος, παρότι υφίστατο από
πλευράς Τουρκίας το casus belli. Όμως, στις
31 Ιανουαρίου 1996, αυτή η υπεροχή μας
αμφισβητήθηκε έντονα. Την παγωμένη
εκείνη βραδιά, μέσα στο καταχείμωνο,
ανετράπησαν βίαια οι ισορροπίες στην
περιοχή. Η νεοταξική συνωμοσία τέθηκε
σε πλήρη εφαρμογή. Πρωταγωνιστές στην
υλοποίηση αυτού του σχεδίου της κρίσεως,
η Τουρκία οι Η.Π.Α. και δυστυχώς η
ανεπάρκεια της Ελλάδος να διαχειρισθεί
κρίσεις με τους εκπροσώπους της, τον
Έλληνα Πρωθυπουργό (Κώστα Σημίτη), τον
Υπουργό Εξωτερικών (Θεόδωρο Πάγκαλο)
και τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης (Γεράσιμο
Αρσένη). Και είναι από τότε τοις πάσι
γνωστό, πως οι Σημίτης, Πάγκαλος και
Αρσένης, υπήρξαν αναξιόπιστοι και
ανεπαρκείς υποστηρικτές των Ελληνικών
συμφερόντων. Επέδειξαν σε δύσκολες
στιγμές για το Έθνος, δειλία και υπέρμετρη
υποχωρητικότητα. Αυτή η υποχωρητικότητα
στην κρίση των Ιμίων, έφερε στην συνέχεια
και άλλες διπλωματικές ήττες, με
αποκορύφωμα την συμφωνία της Μαδρίτης
το 1997, με νέα απώλεια κυριαρχικών μας
δικαιωμάτων.
Στις
31 Ιανουαρίου 1996 λοιπόν, με την αποβίβαση
Τουρκικών κομάντος στην Μικρή Ίμια,
παίχθηκε το τελευταίο σενάριο αυτής
της σκηνοθετημένης κρίσεως. Τα ξημερώματα
αυτής της αποφράδας ημέρας, κατέπεσε
το ελικόπτερο του Πολεμικού μας Ναυτικού
και χάθηκαν άδοξα τα τρία Ελληνόπουλα.
Και παρά τις κυβερνητικές δικαιολογίες
για την «πτώση» του ελικοπτέρου, περί
απώλειας προσανατολισμού του κυβερνήτη
(vertigo), στην κοινή γνώμη της Πατρίδος μας
είναι διάχυτη η πεποίθηση καταρρίψεως
του ελικοπτέρου από τις Τουρκικές
δυνάμεις. Κατ΄ αυτό τον τρόπο η Τουρκία
«πάτησε πόδι» στην περιοχή, κάτι πού
επί δεκαετίες πρόσμενε και επεδίωκε.
Αφού λοιπόν, ο σκοπός των Τούρκων
επετεύχθη, ανέλαβε δράση η κυβέρνηση
των ΗΠΑ για απεμπλοκή της κρίσης μεταξύ
των δύο χωρών. Έτσι από εκείνη την ημέρα,
καθιερώνονται οι γκρίζες ζώνες στην
περιοχή και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών
μας δικαιωμάτων όχι μόνο στα Ίμια, αλλά
και σε άλλες περιοχές (Καστελόριζο κλπ).
Ωστόσο,
εξακολουθούν να περιφέρονται ελεύθεροι
ανάμεσά μας, ο ευτραφής και λαλίστατος
επί παντός επιστητού, Υπουργός Εξωτερικών
της εποχής Θεόδωρος Πάγκαλος, συνάμα
αρχιπρωτεργάτης της υπαγωγής της χώρας
στο προδοτικό Μνημόνιο (αντιπρόεδρος
της κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου),
όπου πιεζόμενος από τον ομόλογό του
Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α., για απόσυρση
της Ελληνικής σημαίας από τα Ίμια, είπε
το αισχρό και προδοτικό: «Τη σημαία
θα την πάρουν οι ισχυροί άνεμοι που
πνέουν στην περιοχή». Ο δε αρχιερέας
της διαπλοκής και των μιζών στα εξοπλιστικά
προγράμματα Κώστας Σημίτης, Πρωθυπουργός
της εποχής, λίγες ημέρες μετά από του
βήματος της Ελληνικής Βουλής, ευχαριστούσε
δημόσια τους Αμερικανούς για την «βοήθειά
τους» στην απεμπλοκή της κρίσεως.
Έτσι, με τη
“βοήθεια” αυτών των χαμαιλεόντων, η
Τουρκία αμφισβητεί τα κυριαρχικά
δικαιώματα της Ελλάδος στην περιοχή
και έχει διεθνώς ισχυροποιήσει τη δική
της γεωπολιτική θέση. Άλλωστε, η τουρκική
διπλωματία, επί χρόνια εργαζόταν για
αυτή την μεγάλη για την Τουρκία ημέρα,
αντίθετα με την Ελληνική που από την
μεταπολίτευση κυρίως και μέχρι σήμερα
στην εξωτερική της πολιτική, κοιμόταν
έναν ύπνο βαθύ.
Και δυστυχώς τα
έφερε έτσι η μοίρα, να συμπέσει αυτή η
απότιση φόρου Τιμής από τον ΥΕΘΑ Πάνο
Καμμένο, σε μια χρονική στιγμή που οι
Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδος μας και
μαζί τους όλος ο Ελληνικός λαός, θρηνούν
το χαμό άλλων δυο επίλεκτων ανδρών, που
έταξαν τη ζωή τους στην προάσπιση της
ακεραιότητας της Πατρίδας, όταν κατά
τη διάρκεια άσκησης του ΝΑΤΟ, συνετρίβη
το διθέσιο ελληνικό F-16
στο Αλμπαθέτε της Ισπανίας. Τους σμηναγούς
Παναγιώτη Λάσκαρη και Αθανάσιο Ζάγκα.
Συμπερασματικά
αυτή η ενέργεια του Πάνου Καμμένου,
σβήνει με μια μονοκονδυλιά την
οσφυοκαμπτική πολιτική που επί δεκαετίες
χάραξαν οι περισσότερες ελληνικές
κυβερνήσεις της επάρατης Μεταπολιτεύσεως.
Μακάρι να υπάρξει και συνέχεια. Γιατί,
σύμφωνα με τον Κολοκοτρώνη: «Όταν στον
Τούρκο δείχνεις τα πισινά σου, αυτός
σου δείχνει τα μπροστινά του»!!