Οι τέσσερις μήνες αναβολής συζήτησης για οριστικό καπάκωμα της Ελλάδας και των Ελλήνων, έχουν το εξής χαρακτηριστικό:
Με κάθε μέρα τους που περνάει, η θέση της Ελλάδας γίνεται χειρότερη, ενώ η καταπιεστική θέση των δανειστών καλύτερη.
Οι δανειστές, όπως όλοι οι δανειστές-διότι έτσι είναι η φύση των δανείων-έχουν πάντα το χρόνο με το μέρος τους. Αργείς; Το κόστος αυξάνεται. Το κοντέρ δεν σταματάει να γράφει, επειδή εσύ πήρες παράταση. Η παράταση δεν σημαίνει στάση πληρωμών, αλλά συμφωνία ότι δεν θα ξεκινήσει εχθρική διαδικασία εναντίον σου μέσα στο χρονικό διάστημα της παράτασης. Όταν όμως ξαναξεκινήσεις τις πληρωμές, θα έχεις περισσότερα να πληρώσεις.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες στο μεταξύ είναι στα χέρια μιας κυβέρνησης, που δεν έχει ιδέα πως να χειριστεί την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Παγωμένοι οι νέοι καρεκλοένοικοι της εξουσίας αρχίζουν σιγά-σιγά να αντιλαμβάνονται ότι οι τολμηρές, αλλά τελείως άχαρες και χωρίς προετοιμασία κινήσεις που έκαναν οι ίδιοι, έχουν καταφέρει ακόμα μια ηχηρή κατραπακιά σε μια χώρα, που ήδη τρίκλιζε και κόντευε να σωριαστεί από το ανελέητο πολυετές οικονομικό ξύλο.
Η εντύπωση της ελαφρότητας που έδωσε η ενδυματική συμπεριφορά του νέου υπουργού οικονομικών έκανε μεγάλη ζημιά. Τόση μάλιστα, που αμφιβάλλω αν γίνεται να διορθωθεί, με το ίδιο άτομο να παραμένει στη θέση του υπουργού οικονομικών.
Οι απερίσκεπτες ενδυματολογικές επιλογές του υπουργού οικονομικών έχουν παρασύρει σε μια εντύπωση έλλειψης σοβαρότητας και σεβασμού προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και του θεσμούς της και τους υπόλοιπους αγραβάτωτους της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανόμενου του Πρωθυπουργού.
Είναι δύσκολο για όσους δεν έχουν παρευρεθεί σε εταιρικά ή κυβερνητικά συμβούλια υψηλής τάσης και ρίσκου, να διανοηθούν την απίστευτη άμεση κόντρα, που μια τέτοια συμπεριφορά δημιουργεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Η μποέμ εμφάνιση «χωράει» στα Πανεπιστήμια, και συχνά προωθεί μια καλύτερη ψυχολογική επικοινωνία δασκάλου-μαθητή, επειδή οι μαθητές είναι νέοι και άβγαλτοι. Δεν έχουν έρθει ακόμα σε σοβαρή επαφή με τα επικίνδυνα κονταροχτυπήματα του χώρου της πραγματικότητας.
Στο χώρο της πραγματικότητας όμως, τέτοια τερτίπια δεν χωράνε με τίποτα. Συγκεκριμένα, στα διάφορα Ευρωπαϊκά συμβούλια της Ευρώπης έχεις να κάνεις πάντα με σοβαρούς ενήλικους, που λειτουργούν με κωδικοποιημένο σκεπτικό λέσχης, ανθρώπους που δεν έχουν καμία όρεξη για χάσιμο χρόνου, αστειάκια και χιούμορ, ή παιδαριώδεις εκκεντρισμούς.
Δεν μπορείς να πας να αντιμετωπίσεις αυτούς τους ανθρώπους, μέσα στο αυστηρό ιερατείο τους, με ντύσιμο για cocktail reception (παρτάκι με ποτά και μεζεδάκια) ή για happy hour (απογευματινή ώρα έκπτωσης ποτών σε μπαρ). Με το που θα σε δουν έτσι, θα κλωτσήσουν. Θα στήσουν τα πόδια τους στο χώμα σαν ξεροκέφαλα μουλάρια, και όσο κι αν σπρώχνεις, δεν θα μπορέσεις να τους μετακινήσεις ούτε πόντο.
Αν παρουσιαζόταν ντυμένος με κάθε λεπτομέρεια του κώδικά τους, ο υπουργός οικονομικών θα ήταν σαν να τους έλεγε:
«Σας σέβομαι. Έρχομαι από το ίδιο, το δικό σας μορφωτικό πλαίσιο, και καταλαβαίνω απόλυτα την οπτική γωνία των απόψεών σας. Θα σας ήμουν όμως ευγνώμων αν μπορούσαμε να δούμε μαζί κάποιες διαφοροποιήσεις που προτείνουμε…».
Το κλίμα θα ξεκινούσε ευνοϊκά, μεταξύ «φίλων». Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι εταίροι θα αποδεχόταν χωρίς κανένα πρόβλημα τις Ελληνικές προτάσεις. Αλλά μια τέτοια καλή αρχή θα προδιέθετε σε μεγάλο βαθμό την καλύτερη εξέλιξη των πραγμάτων, και θα άνοιγε περισσότερο χώρο για μανούβρες.
Όπως παρουσιάστηκε όμως, ότι και να είπε, αυτό που «άκουσαν» αυτοί ήταν:
«Τι είναι ρε μάγκες; Με φέρανε κι εμένα στα μέρη σας, μπας και σας κάνω να συνειδητοποιήσετε κάποια πράγματα. Σας έβλεπα να πνίγεστε σε μια κουταλιά νερό, κι είπα να έρθω να δώσω ένα χεράκι. Ακούστε πως λύνεται το πρόβλημα στο τσάκα-τσάκα…».
Με λίγα λόγια:
Διώξαμε τους προηγούμενους αδιάφορους αφαιμακτές μας που είχαν κατασταλάξει στην ευκολία του να μας ληστεύουν ασύστολα κι αλύπητα, παραβιάζοντας σύνταγμα και δημοκρατικές διαδικασίες. Ξεφορτωθήκαμε επιτέλους τα φαγανικά κυβερνητικά αεροπλάνα τους και τις κυνικές πανάκριβες λιμουζίνες τους, κυβερνητικές σπατάλες απίστευτου αίσχους και ανεξίτηλης ντροπής για την κυβέρνηση της χώρας, όταν τόσοι πολίτες της σκαλίζουν μέσα σε σκουπιδοτενεκέδες για κάτι να φάνε.
Αλλά τώρα πέσαμε στους τωρινούς, μια ομάδα από αρχάριους και αφελείς, όλο αντιφάσεις και ασυναρτησίες, ενδοκομματική κακοφωνία, ιδεολογικές αυταπάτες και διοικητικό ερασιτεχνισμό, χωρίς ουσιαστική επίγνωση του τι σημαίνει διαπραγμάτευση, δουλειά, έρευνα και προετοιμασία, παρουσίαση, και σχέδιο μάχης.
Άντε να δούμε, πως θα επιβιώσουμε και με αυτούς εδώ. Ας ελπίσουμε, ότι δεν θα είναι πολλή η ζημιά που θα φορτώσουν στις πλάτες μας, πριν αναγκαστούν να φύγουν.