Του Βασίλη Μπαλάφα
Σήμερα φίλος που το έκανε "πρώτη φορά Αριστερά" με ρώτησε σχεδόν "προβοκατόρικα" για το πως βλέπω τις εξελίξεις και όσα συμβαίνουν στις Βρυξέλλες. "Μια χαρά" του απάντησα και έδειξε έκπληκτος.
Και πραγματικά το πιστεύω. Άσχετα με θεμελιώδεις θέσεις που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ (και που δεν συζητήθηκαν καθόλου προεκλογικά), μου αρέσει που η Κυβέρνηση έθεσε στην Ευρώπη για πρώτη φορά ρεαλιστικά και με αριθμούς το τί έχει συμβεί τα τελευταία 5 χρόνια στη χώρα (και έχει καταγραφεί πλέον στην εγχώρια και διεθνή βιβλιογραφία).
Διαφωνώ όμως με 2 κομβικά ζητήματα.
Πρώτον, ότι εμφανίζεται στις Βρυξέλλες χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις για το ΠΩΣ θα επιτύχει όσα λέει.
Δεύτερον, μου κάνει εντύπωση το ότι δεν αναζητάει ιδέες και προτάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Και τέτοιες υπάρχουν πολλές και σημαντικές, πολλές εκ των οποίων πρακτικές και άμεσα υλοποιήσιμες.
Ταυτόχρονα, εμφανίζεται στο εσωτερικό της χώρας μια πολιτική "τρυφηλότητα" σχετικά με την λαϊκή υποστήριξη που διατυμπανίζεται υπέρ της Κυβέρνησης. Εκεί εδράζεται ο μεγάλος μου προβληματισμός γιατί φοβάμαι ότι αυτό το "κύμα" θα εκπνεύσει όταν και αν σταματήσουν τα ATM να βγάζουν λεφτά (έστω και τα όποια ελάχιστα).
Αν λοιπόν η Κυβέρνηση σκοπεύει να το πάει μέχρι τέλους, θα πρέπει να ετοιμαστεί και να ετοιμάσει και για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και αυτό δεν είναι "τρομοκρατικό". Η Κύπρος το έζησε για ένα μήνα σχεδόν. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό θα είναι το στοίχημα μιας συντεταγμένης προσπάθειας πραγματικά σκληρής διαπραγμάτευσης. Να μην αφεθούν οι δομές του Κράτους να εμπεριέχουν έστω και μια αμυδρή περίπτωση χάους σε τέτοια συνθήκη.
Θα υπενθυμίσω καθαρά για την ανάγκη του παραδείγματος ότι κάποτε στην Κόρινθο όταν η ΧΑ μοίραζε τρόφιμα, εκατοντάδες πολίτες εμφανίζονταν στις ουρές και μάλιστα φόραγαν μαύρες μπλούζες. Ούτε έναν από αυτούς δεν είδα να υποστηρίξει όμως δημόσια τη ΧΑ όταν οι βουλευτές της βρέθηκαν στη φυλακή. Αν λοιπόν είναι να το πάμε μέχρι τέλους, να το πάμε συντεταγμένα και με πρόγραμμα. Όχι ορισμένοι να την κάνουν για το Seattle και οι υπόλοιποι εδώ να φάμε τις σάρκες μας.
Σήμερα φίλος που το έκανε "πρώτη φορά Αριστερά" με ρώτησε σχεδόν "προβοκατόρικα" για το πως βλέπω τις εξελίξεις και όσα συμβαίνουν στις Βρυξέλλες. "Μια χαρά" του απάντησα και έδειξε έκπληκτος.
Και πραγματικά το πιστεύω. Άσχετα με θεμελιώδεις θέσεις που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ (και που δεν συζητήθηκαν καθόλου προεκλογικά), μου αρέσει που η Κυβέρνηση έθεσε στην Ευρώπη για πρώτη φορά ρεαλιστικά και με αριθμούς το τί έχει συμβεί τα τελευταία 5 χρόνια στη χώρα (και έχει καταγραφεί πλέον στην εγχώρια και διεθνή βιβλιογραφία).
Διαφωνώ όμως με 2 κομβικά ζητήματα.
Πρώτον, ότι εμφανίζεται στις Βρυξέλλες χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις για το ΠΩΣ θα επιτύχει όσα λέει.
Δεύτερον, μου κάνει εντύπωση το ότι δεν αναζητάει ιδέες και προτάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Και τέτοιες υπάρχουν πολλές και σημαντικές, πολλές εκ των οποίων πρακτικές και άμεσα υλοποιήσιμες.
Ταυτόχρονα, εμφανίζεται στο εσωτερικό της χώρας μια πολιτική "τρυφηλότητα" σχετικά με την λαϊκή υποστήριξη που διατυμπανίζεται υπέρ της Κυβέρνησης. Εκεί εδράζεται ο μεγάλος μου προβληματισμός γιατί φοβάμαι ότι αυτό το "κύμα" θα εκπνεύσει όταν και αν σταματήσουν τα ATM να βγάζουν λεφτά (έστω και τα όποια ελάχιστα).
Αν λοιπόν η Κυβέρνηση σκοπεύει να το πάει μέχρι τέλους, θα πρέπει να ετοιμαστεί και να ετοιμάσει και για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και αυτό δεν είναι "τρομοκρατικό". Η Κύπρος το έζησε για ένα μήνα σχεδόν. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό θα είναι το στοίχημα μιας συντεταγμένης προσπάθειας πραγματικά σκληρής διαπραγμάτευσης. Να μην αφεθούν οι δομές του Κράτους να εμπεριέχουν έστω και μια αμυδρή περίπτωση χάους σε τέτοια συνθήκη.
Θα υπενθυμίσω καθαρά για την ανάγκη του παραδείγματος ότι κάποτε στην Κόρινθο όταν η ΧΑ μοίραζε τρόφιμα, εκατοντάδες πολίτες εμφανίζονταν στις ουρές και μάλιστα φόραγαν μαύρες μπλούζες. Ούτε έναν από αυτούς δεν είδα να υποστηρίξει όμως δημόσια τη ΧΑ όταν οι βουλευτές της βρέθηκαν στη φυλακή. Αν λοιπόν είναι να το πάμε μέχρι τέλους, να το πάμε συντεταγμένα και με πρόγραμμα. Όχι ορισμένοι να την κάνουν για το Seattle και οι υπόλοιποι εδώ να φάμε τις σάρκες μας.