Μα θα τρελαθούμε όλοι στο τέλος. Ο παραλογισμός, η απερισκεψία, η βλακεία και οι φαντασιώσεις που κυκλοφορούν στον Ελλαδικό μας χώρο είναι απίστευτες.
Διαβάζω και ακούω τόσα τρελά, που απορώ και εξίσταμαι: Είναι δυνατόν τόσοι, προφανώς εγγράμματοι άνθρωποι να είναι τόσο αφελείς;
Άλλος εκθιάζει τον Μανώλη Γλέζο, άλλος τον απαξιώνει. Άλλος λέει για τον Τσίπρα, «Αφήστε το παιδί να χαρεί λίγο τη νίκη του ρε παιδιά! Κρίμα! Να έχει τόσες σκοτούρες αμέσως μόλις έγινε Πρωθυπουργός! Δεν πρέπει. Με το μαλακό». Άλλος λέει, «Ε, τι περιμένατε; Αριστερά κυβέρνηση; Προσγειωθείτε. Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια πιθανότητα. Κάντε πέρα κι αφήστε τα παιδιά (Τσίπρα, Καμμένο και Σια) να κάνουν τη δουλειά τους. Άντε μπράβο!» Άλλος γράφει, «Τα ψέματα που μας είπαν προεκλογικά ήταν φυσιολογικά. Είναι παράλογο να αγανακτούμε και να στενοχωριόμαστε».
Τέτοια μπορεί να λέει ένας μποξαδόρος, που έχει φάει πολύ ξύλο και τα αυτιά του δεν σταματάνε να βουίζουν και να κουδουνίζουν. Αλλά, όχι κάποιος, που μπορεί και θέλει να σκέφτεται.
Εγώ προτείνω να σταματήσουμε λίγο, να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να ρίξουμε μια λογική ματιά στην κατάσταση. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε τι συμβαίνει και που βρισκόμαστε. Περιττό να πω ότι αυτό είναι το πρώτο απαραίτητο βήμα, αν είναι να βρούμε τελικά άκρη.
Να δούμε λοιπόν:
Ψηφίσαμε και εκλέξαμε έναν σαραντάχρονο για Πρωθυπουργό της χώρας σε μια πολύ κρίσιμη και επικίνδυνη καμπή της ιστορίας της. Και περιμένουμε από αυτό το «αμούστακο» παιδί που δεν έχει διοικήσει ποτέ τίποτα, να διοικήσει ολόκληρη τη χώρα και να λύσει τα προβλήματά της. Για σκεφτείτε λίγο: Αυτό και μόνον δεν είναι παράλογο;
«Ο τύπος του «Ποδέμος» στην Ισπανία είναι ακόμα πιο «αμούστακος». Έχει και αλογοουρά». Αυτό μου απάντησε κάποιος. Κι αφού κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του λογικό κάνει τέτοια σχόλια, να τι μου πέρασε κι εμένα από το μυαλό: Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε πρωθυπουργό κανένα πιτσιρίκι, από εκείνα που οργανώνουν καταλήψεις στο δημοτικό;
Τρελά πράγματα.
Μπορεί ποτέ ένας βαρκάρης που έχει πάει μόνο άκρη-άκρη με μια βαρκούλα σε μπουνάτσα, να πλοηγήσει υπερωκεάνιο σε υπερατλαντικό ταξίδι με άστατο καιρό;
Παιδιά, αυτά δεν γίνονται.
Το ότι ο Τσίπρας είναι τίμιος, δεν σημαίνει ότι ξέρει να διοικήσει μια χώρα. Το ότι βγάζει λόγους με μαεστρία και καταχειροκροτείται δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνει τη σημασία αυτών που λέει. Ακόμα και τώρα, που έχει ταρακουνηθεί από το σοκ της εφαρμογής στην πράξη, αμφιβάλλω αν αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν όσα έλεγε. Ο Τσίπρας έχει που μιλάει επάνω σε ένα και μόνο θέμα, από τον καιρό που άρχισε η κρίση. Λογικό είναι να παίζει το λεκτικό μέρος στα δάχτυλα. Η ευγλωττία του Τσίπρα όμως δεν είναι, ούτε διαφορετική, ούτε δυναμικότερη από το γνωστό «χαπ-χουπ, χαπ-χουπ και χαπ-χούπ» του Βενιζέλου. Μετά τις πρόσφατες κωλοτούμπες, δώστε προσοχή και θα το δείτε. Είναι η ίδια ποιότητα κούφιες και ηχηρές κουβέντες.
Από την άλλη μεριά, το ότι ο Βαρουφάκης διδάσκει οικονομικά δεν σημαίνει ότι ξέρει από επιχειρήσεις ή από διαπραγματεύσεις.
Το τελευταίο μπορεί να παραξενέψει αρκετούς, αλλά έτσι είναι. Η διδασκαλία οικονομικών διαφέρει από τη διοίκηση επιχειρήσεων και από διαπραγματεύσεις, όσο διαφέρει αυτό που κάνει ένας κουρέας από αυτό που κάνει ένας παπάς.
Θα πει κανείς, η ηλικία δεν έχει σημασία, οι προηγούμενοι δεν ήταν καλύτεροι κτλ. κτλ. Συμφωνώ.
Όμως, ότι και να πει κανείς, είναι γεγονός ότι η ομάδα που βάλαμε στην εξουσία με τις τελευταίες εκλογές δεν ξέρει που της πάνε τα τέσσερα. Οι άνθρωποι, κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι κάνουν. Δεν έχουν καν αίσθηση που βρίσκονται. Ούτε τι κίνδυνο διατρέχει ο λαός και η χώρα.
«Μα είναι πολύ νωρίς για τέτοια κριτική», θα πει κανείς, «Να περιμένουμε λίγο, που ξέρεις;» κτλ., κτλ.
Παιδιά, δεν έχουμε καιρό για τέτοια. Έχουμε πάρει φωτιά. Η χώρα χάνεται. Ο λαός κινδυνεύει με αφανισμό. Δεν υπάρχει χρόνος για κούφιες πολιτικές μανούβρες, δημαγωγίες, ψέματα και λεκτικά παιχνίδια.
Δεν κινδυνολογώ. Ρίξτε μόνο μια ματιά στα πορτοφόλια σας. Διαβάστε τι ετοιμάζουν. Το ότι αυτό που έρχεται θα είναι κατά 5-10% καλύτερο για κάποιους (αλλά 5-10% χειρότερο για κάποιους άλλους) από ότι ετοίμαζαν οι προηγούμενοι δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Οι τέσσερεις μήνες φημολογούμενης «άπνοιας» που θα μεσολαβήσουν μέχρι το επόμενο καπάκωμα, θα ακυρώσουν παντελώς αυτό το 5-10% που αναμένεται να είναι καλύτερο για κάποιους. Τελικά, δεν θα προκύψει τίποτα θετικό για κανέναν.
Αριστερή κυβέρνηση; Που τους είδατε εσείς τους αριστερούς; Οι μισοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχουν ήδη παραιτηθεί. Αριστερούς σαν τον Γιώργο Παπανδρέου δεν θέλουμε άλλο. Αρκετά.
Υπάρχει λογικός άνθρωπος στην Ελλάδα σήμερα που να πιστεύει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αριστερός; «Μα είναι Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς», θα πει κάποιος. Αν είστε λογικός άνθρωπος, αυτό τι σας λέει για την λεγόμενη Σοσιαλιστική Διεθνή;
Είναι αριστερός ο Βαρουφάκης; Για ρίξτε μια προσεκτική ματιά.
Ο άνθρωπος αυτός μένει στην Αμερική, διδάσκει εκεί και αμείβεται παχυλά, κυκλοφορεί βιβλία μέσω καπιταλιστικών εκδοτικών οίκων (στα Αγγλικά παρακαλώ, για μεγαλύτερα κέρδη), διατηρεί σπίτια στην Ελλάδα και στις καπιταλιστικές ΗΠΑ, η γυναίκα του δουλεύει και αμείβεται καπιταλιστικά, και τα οικονομικά τους χαίρουν άκρας υγείας. Η πασαρέλα που κάνει στην Ελλάδα από τις 25 του περασμένου Γενάρη και η συνεχής παρουσία του στα Μήντια έχει ήδη εκτοξεύσει στα ύψη τις δυνατότητες του για προσωπικό κέρδος και χρηματικές απολαβές. Αυτό, χώρια από ότι πληρώνεται σαν υπουργός οικονομικών. Αριστερός; Μα, αν μπορεί να ειπωθεί πως αυτός είναι αριστερός, σιγά-σιγά θα πούμε αριστερό και τον Μπερλουσκόνι. Ή τον Μπιλ Γκέιτς. Ή τη Χίλαρυ Κλίντον(κι αυτή αριστερή το παίζει. Δεν ξέρω αν το ξέρετε). Γιατί όχι;
Εγώ θα έλεγα, αρκετά η κοροϊδία. Να συνέλθουμε επιτέλους.
Οι παραπάνω τύποι μπορεί να κάνουν κηρύγματα εκθειάζοντας την αριστερά, αλλά οι ίδιοι ζουν και συμπεριφέρονται σαν καπιταλιστές με περικεφαλαία.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, τι δουλειά είχε ο Βαρουφάκης, που δεν ζούσε εδώ, και δεν συμμετείχε στην αντιπολιτευτική μάχη του ΣΥΡΙΖΑ, να παρουσιαστεί και να θρονιαστεί ξαφνικά σαν υπουργός οικονομικών; Δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ κάποιον άλλον οικονομολόγο για τη θέση του υπουργού οικονομικών; Κανένας από όλους τους άλλους του οικονομικού τομέα του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαιναν στα κανάλια μήνες ολόκληρους, και μας κάνανε κήρυγμα οικονομικής ορθότητας κτλ. δεν έκανε για υπουργός οικονομικών;
Η θλιβερή αλήθεια είναι, πως «όχι». Αμφιβάλλω μάλιστα αν κάποιος από όλους εκείνους τους τύπους μιλάει έστω Αγγλικά της προκοπής. Αυτό βέβαια δεν τους εμπόδισε να πάνε στο Λονδίνο προεκλογικά, ξεγραβάτωτοι και ξυπόλητοι στ’ αγκάθια για παρασκηνιακές συζητήσεις. Γι’ αυτό, όταν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, ο Βαρουφάκης ήταν εδώ αμέσως. Έπρεπε να είναι σίγουρος ο άνθρωπος βλέπετε, πριν αφήσει τη δουλειά του στις ΗΠΑ. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να εισάγει έναν καπιταλιστή δάσκαλο από τις ΗΠΑ για υπουργό οικονομικών της κυβέρνησής του. Τουλάχιστον ο Βαρουφάκης μιλάει καλά Αγγλικά και δεν θα τους έπαιρναν στο ψιλό, με το που θα πατάγανε, επίσημα πλέον, μέσα στην αίθουσα συνεδρίασης στις Βρυξέλλες.
Ο Βαρουφάκης βέβαια, φρόντισε, μια και θα αντιπροσώπευε όλους εμάς τους Έλληνες και την Ελλάδα να μην κάνει καμία προσπάθεια προσαρμογής στον ενδυματικό κώδικα των Βρυξελλών. Κρίμα.
Δεν δουλεύει έτσι το μαγαζί. Από τη στιγμή που σε βλέπουν οι Ευρωπαίοι, έτσι, σαν λέτσο, να προσβάλεις την παραδοσιακή εμφάνιση και να κυκλοφορείς σαν σκουπιδιάρης ανάμεσά τους, αδιαφορώντας για τη εμφανή δυσφορία τους και συμπεριφερόμενος σαν να είσαι εσύ ο σωστός κι αυτοί οι τρελάρες, έχασες πολλά σημεία στη μάχη που πήγες να δώσεις πριν καν ανταλλάξεις τις πρώτες κουβέντες.
Άνθρωποι σαν το Σόιμπλερ, μέσα σε επίσημο χώρο, δεν μπορούν ούτε καν να κοιτάξουν χωρίς δυσφορία έναν συνομιλητή τους, ο οποίος δεν είναι ντυμένος συντηρητικά, σύμφωνα με τους άγραφους αλλά βαθιά ριζωμένους κανόνες του Βρυξελλικού «ιερατείου».
Οι «άνθρωποί μας» δηλαδή, δεν έχουν ιδέα, ούτε που βρίσκονται, ούτε τι τους γίνεται.
Το γεγονός ότι επιτέλους κέρδισαν τις εκλογές δεν τους δίνει το δικαίωμα να παραμένουν στην εξουσία. Καιρός είναι να πετάμε από τη εξουσία, όποιον άλλα λέει προεκλογικά, κι άλλα κάνει, αμέσως μόλις εκλεγεί. Να σταματήσει επιτέλους αυτή η απάτη με τα χοντρά προεκλογικά ψέματα, που μετεκλογικά μένουν ατιμώρητα.
Τα βρήκαν σκούρα και δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο; Να φύγουν. Διότι, δεν μιλάμε για κάποια αμελητέα διαφορά από αυτά που υπόσχονταν. Μιλάμε για διαφορά μέρας-νύχτας.
Δεν μπορεί το κάθε ρεντίκολο να μας φλομώνει στα ψέματα, να παίρνει την εξουσία, και μετά να κάθεται και να μην φεύγει. Αρκετά. Μας επέτρεψαν οι Ευρωπαίοι τέσσερεις μήνες για να δούμε τι θα κάνουμε σχετικά με μεταρρυθμίσεις, φορολογία και τα συνηθισμένα τέτοια, έτσι δεν είναι;
Ας το κάνουμε. Αλλά μόνο τυπικά. Ταυτόχρονα, να ανακοινώσει η κυβέρνηση ότι ξαναπάμε σε εκλογές. Πριν λήξουν οι τέσσερεις μήνες. Η παρούσα κυβέρνηση να παραδεχτεί δημόσια ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο ύψος των περιστάσεων, και να ετοιμαστεί να φύγει. Ποιός θα αναλάβει; Μην ανησυχείτε. Πάντα υπάρχει κάποιος. Ιδιαίτερα, όταν ο κόσμος καταλαβαίνει πως οι δημαγωγοί και οι ψευταράδες δεν αξίζουν τη ψήφο του και τους γυρίζει την πλάτη, οι πιθανότητες να παρουσιαστούν στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας πραγματικά αξιόλογοι και σοβαροί άνθρωποι αυξάνονται κατακόρυφα.